Symptomen van Chlamydia

De tekenen en symptomen van een chlamydia-infectie zijn afhankelijk van het deel van het lichaam dat geïnfecteerd is-vagina, penis, rectum of keel-en kunnen variëren van vaginale of penisafscheiding tot ernstige buik- en / of bekkenpijn..
Vaak treedt ongemak op tijdens seks of urineren. Maar veel te vaak zijn er geen waarschuwingssignalen om mensen te waarschuwen voor de diagnose.
Aangezien chlamydia nog steeds zonder symptomen schade en andere complicaties kan veroorzaken, is regelmatige screening van cruciaal belang om ervoor te zorgen dat deze problemen worden vermeden.

Frequente symptomen

De meeste mensen met chlamydia voelen zich prima. Voor 70 procent tot 95 procent van de vrouwen en 90 procent van de mannen zijn er Nee symptomen geassocieerd met de infectie. Het ontbreken van symptomen betekent echter niet dat de infectie geen probleem is.
Symptomen van chlamydia verschijnen meestal ongeveer drie weken na de blootstelling. In sommige gevallen kan de infectie maanden of jaren aanwezig zijn voordat deze uiteindelijk wordt gedetecteerd. Gedurende deze periode kunnen andere partners besmet raken.
Symptomen van complicaties zoals pelvic inflammatory disease (PID) kunnen veel later na blootstelling optreden.

Vaginale afscheiding / penisafscheiding: Het meest voorkomende symptoom van chlamydia bij vrouwen is vaginale afscheiding. De ontlading is meestal gelig van kleur, maar zowel de consistentie als de kleur kan variëren. Mannen kunnen afscheiding van hun penis hebben die vaak helder en dun is maar dik en slijmerig kan zijn.
Pijn bij het plassen: Zowel mannen als vrouwen kunnen pijn opmerken met urineren (dysurie) als gevolg van ontsteking van de urethra (urethritis), de buis die van de blaas naar de buitenkant van het lichaam leidt. Urinaire frequentie (vaker moeten plassen) kan ook voorkomen.
Pijn, zwelling of jeuk van de penis of vulva: Roodheid, tederheid, zwelling of jeuk kunnen optreden rond de opening van de penis bij mannen of op de vulva of vagina bij vrouwen.
Pijn met geslachtsgemeenschap / pijnlijke ejaculatie: De baarmoederhals is de plaats van infectie voor 75 tot 80 procent van de gevallen van chlamydia bij vrouwen. Dit kan ongemak veroorzaken bij geslachtsgemeenschap (dyspareunie), vooral bij diepe penetratie. Pijn kan ook aanwezig zijn als gevolg van ontsteking in de eileiders (PID). Mannen kunnen pijn opmerken met ejaculatie.

Bloeden tussen menstruatie of met geslachtsgemeenschap: Chlamydia-gerelateerde ontsteking van de baarmoederhals kan dit veroorzaken.
Buikpijn en bekkenpijn: Pijn in de buik, het bekken en de rug kan voorkomen bij ontstekingsziekten van het bekken.
Pijn of zwelling in de teelballen: Testiculaire pijn en zwelling kunnen optreden wanneer chlamydia omhoog gaat door de urethra bij mannen en naar de bijbal; epididymitis kan het gevolg zijn.
Rectale pijn, ontslag of bloeding: Infectie van het rectum met chlamydia als gevolg van overdracht van het virus tijdens receptieve anale seks kan pijn, afscheiding, jeuk en bloedingen veroorzaken.

Zeldzame symptomen

Symptomen die minder vaak voorkomen, kunnen zijn:

Een zere keel: Overdracht van de bacteriën tijdens orale seks kan een zere keel, exsudaat (pus) op de amandelen en pijn bij het slikken veroorzaken.
Pijn in de rechter bovenbuik (perihepatitis): Perihepatitis is een aandoening waarbij de levercapsule ontstoken raakt. Ook bekend als Fitz-Hugh-Curtis-syndroom, veroorzaakt het pijn in het rechter bovengedeelte van de buik.
Gewrichtspijn (reactieve artritis): Symptomen van ontsteking in slechts een paar gewrichten (oligoartritis) in combinatie met ontsteking van de ogen en urethra kunnen optreden. Deze reactieve artritis wordt niet veroorzaakt door de infectie. In plaats daarvan is het te wijten aan een post-inflammatoir proces waarbij het lichaam antilichamen aanmaakt tegen zijn eigen weefsel (auto-immuunziekte). Het gebeurt meestal drie tot zes weken na blootstelling aan de bacteriën en verdwijnt in drie tot zes maanden. Het kan al dan niet verbeteren met antibiotica.

complicaties

De complicaties van chlamydia-infecties zijn het meest gevreesde en ernstige aspect van hen. En nogmaals, deze problemen kunnen voorkomen bij mensen die nooit symptomen hebben gehad. Gelukkig zijn dergelijke complicaties grotendeels te voorkomen door regelmatige screening en snelle behandeling.

Pelvic Inflammatory Disease (PID)

Chlamydia kan bij vrouwen abdominale en / of bekkenpijn veroorzaken wanneer de bacterie omhoog reist door de baarmoederhals en de baarmoeder en in de eileiders en de eierstokken, waardoor bekkenontsteking (PID) ontstaat.
Ongeveer 10% tot 15% van de vrouwen met onbehandelde chlamydia ontwikkelt een bekkenontstekingsziekte, ofwel acuut (symptomatisch) of subacuut (met weinig of geen symptomen).
De symptomen van bekkenontsteking kunnen ook buik- en bekkenpijn, een vaak knagende rugpijn en soms koorts of koude rillingen zijn. Bij onderzoek zal een vrouw ongemak ervaren wanneer een arts haar baarmoederhals manipuleert. Ze kan ook pijn voelen over haar eierstok aan een of beide zijden van haar buik (adnexale pijn).

Chronische bekkenpijn

Pelvic inflammatory disease kan leiden tot chronische bekkenpijn. Deze complicatie komt vaak voor, komt voor bij ongeveer 30 procent van de vrouwen die PID hebben gehad als gevolg van chlamydia.

Vrouwelijke onvruchtbaarheid

Met PID kunnen de ontsteking en ontsteking littekens van de eileiders veroorzaken. Deze littekens kunnen de doorgang van sperma naar de eileider blokkeren, waardoor bevruchting wordt voorkomen en onvruchtbaarheid ontstaat.
Van de vrouwen die een bekkenontstekingsziekte ontwikkelen, zal ongeveer 20 procent onvruchtbaarheid ervaren. Hoewel een operatie kan worden gebruikt om littekens in de eileiders te verwijderen, kan dit het risico op een buitenbaarmoederlijke zwangerschap vergroten.

Buitenbaarmoederlijke zwangerschap

Een ectopische zwangerschap of eileiderszwangerschap is een aandoening waarbij het embryo in een eileider in plaats van in de baarmoeder wordt geïmplanteerd. Wanneer de eileiders door PID worden getekend, kan het bevruchte ei "vast komen te zitten" en in de eileider terechtkomen in plaats van naar de baarmoeder te reizen. Een buitenbaarmoederlijke zwangerschap kan een levensbedreigende aandoening zijn, vooral als deze scheurt voordat deze wordt ontdekt.

Mannelijke onvruchtbaarheid

Het is niet met zekerheid bekend of epididymitis door chlamydia leidt tot onvruchtbaarheid bij mannen. Schade kan echter leiden tot chronische bekken- of scrotale pijn bij mannen.

Zwangerschap Complicaties

Vrouwen die hebbenOnbehandelde chlamydia tijdens de zwangerschap hebben een verhoogd risico op verschillende zwangerschapscomplicaties. (Een chlamydia-test wordt aanbevolen bij het eerste OB-bezoek voor alle zwangere vrouwen).
Er is een verhoogd risico op vroegtijdige bevalling (en de complicaties die gepaard gaan met vroeggeboorte). Er is ook een verhoogd risico op endometritis (ontsteking van de baarmoeder) na de bevalling. Baby's van moeders met onbehandelde chlamydia hebben een grotere kans om klein te zijn voor hun zwangerschapsduur of hebben een laag geboortegewicht.
Het risico van doodgeboorte is ongeveer 40 procent hoger voor zwangere vrouwen met onbehandelde chlamydia in vergelijking met patiënten zonder chlamydia. Gelukkig is het risico vrijwel verdwenen als een vrouw voor en tijdens de zwangerschap wordt behandeld.

Pasgeboren complicaties

Wanneer vrouwen onbehandelde chlamydia hebben, kan de baby tijdens vaginale bevalling worden besmet. Er kunnen twee problemen optreden:

Ooginfecties: Conjunctivitis (oftalmia neonatorum) wordt verondersteld te voorkomen bij 18 procent tot 44 procent van de baby's geboren uit moeders met onbehandelde chlamydia. Symptomen, zoals gezwollen oogleden, rode ogen en een dikke, gelige afscheiding treden meestal op in de eerste 10 dagen van het leven.
Longontsteking: Dit komt iets minder vaak voor en komt voor bij 3 tot 16 procent van de baby's van moeders met onbehandelde chlamydia. Longontsteking komt meestal vier tot twaalf weken na de bevalling voor en begint meestal met hoesten en congestie.

Het is belangrijk op te merken dat als een moeder voor of tijdens de zwangerschap wordt behandeld voor chlamydia, de baby veilig moet zijn tegen deze infecties. Voor vrouwen met een hoog risico, raden sommige verloskundigen aan om herhaaldelijk op chlamydia te screenen tijdens het derde trimester.

Rectale littekens en kloven

Zelden kan ontsteking van het rectum (proctitis) leiden tot littekens en kloven (een spleet is een abnormale doorgang van het rectum naar een ander lichaamsdeel of buiten het lichaam).

Baarmoederhalskankerrisico

Er is controverse over de vraag of chlamydia-infecties het risico op baarmoederhalskanker veroorzaakt door het humaan papillomavirus (HPV) kunnen verhogen.
Een beoordeling in 2016 van 22 onderzoeken concludeerde dat co-infectie met HPV en chlamydia het risico van baarmoederhalskanker verdubbelt. In 11 van de onderzoeken was chlamydia een onafhankelijke voorspeller van een cervicale maligniteit.
Er wordt gedacht dat de ontsteking van de bekkenorganen gerelateerd aan chlamydia de kankerverwekkende veranderingen veroorzaakt door HPV verbetert. Dat gezegd hebbende, is het belangrijk op te merken dat HPV-infectie in het algemeen primair verantwoordelijk is voor de ontwikkeling van baarmoederhalskanker, en niet voor chlamydia..

HIV-risico

Chlamydia-infecties (evenals andere seksueel overdraagbare aandoeningen, SOA's) kunnen ook het risico verhogen om besmet te raken met of HIV te verzenden. De redenen hiervoor zijn tweeledig:
Ten eerste kan de infectie een genitale ontsteking veroorzaken die de integriteit van het slijmvliesweefsel dat de vagina, de baarmoederhals, de penis (urethra) en het rectum vormt, kan ondermijnen. Dit biedt HIV een directere route naar het bloed- en lymfesysteem.
Ten tweede kan een actieve chlamydia-infectie de virale activiteit van HIV rond de geslachtsorganen verhogen. Wanneer dit gebeurt, kan een persoon mogelijk een niet-detecteerbare virale lading op een bloedtest hebben, maar een detecteerbare virale lading in sperma of vaginale afscheidingen. Sommige studies hebben gesuggereerd dat chlamydia-infecties zijn opgemerkt bij maar liefst 15 procent van de mannen die seks hebben met mannen (MSM) die pas met HIV besmet zijn.

Lymfogranuloom venereum

In tegenstelling tot de meer gebruikelijke serotypen van Chlamydia trachomatis die infecties veroorzaken, zijn er enkele (L1, L2 en L3) die een ernstiger syndroom kunnen veroorzaken dat bekend staat als lymphogranuloma venereum (LGV). Het omvat systemische symptomen en lymfadenopathie die soms kan worden verward met andere ziekten, zoals syfilis. De behandelingskuur voor LGV-serovars is aanzienlijk langer dan die voor andere serotypen.
Lymphogranuloma venereum begint meestal met een bult op de geslachtsdelen een week of twee na blootstelling, waarbij het zich ontwikkelt tot een open ulceratieve zweer. Gezwollen lymfeklieren en griepachtige symptomen volgen ongeveer twee tot zes weken later.
Symptomen zijn onder meer:

Vergrote, gevoelige lymfeklieren in de lies (inguinale knopen)
Koorts en koude rillingen
Een open zweer op de genitaliën (genitale maagzweer) op de plaats waar de bacterie het lichaam binnenkwam
Spierpijn

Complicaties kunnen vele jaren later optreden als gevolg van schade aan het lymfestelsel in de lies.

Trachoom

Als de belangrijkste oorzaak van blindheid wereldwijd, is trachoom geen SOA, maar wordt het in plaats daarvan overgedragen door secreties van de ogen of neus. De infectie begint meestal met roodheid en een aandoening waarbij de wimpers naar binnen draaien en het hoornvlies krassen.
Alle oogsymptomen in derdewereldlanden moeten grondig worden geëvalueerd, omdat een snelle behandeling nodig is om het gezichtsvermogen te behouden. (Trachoom wordt veroorzaakt door verschillende soorten Chlamydia trachomatis dan genitale infecties).

Wanneer moet u een arts raadplegen?

Het is belangrijk om met uw arts te praten als u tekenen of symptomen van chlamydia (of andere symptomen die u aangaat) heeft.
Volgens de U.S. Preventive Services Task Force moeten vrouwen van 25 jaar en jonger en diegenen die seksueel actief zijn jaarlijks worden gescreend op chlamydia, evenals oudere vrouwen met een verhoogd risico op infectie..
Screening op andere soa's / SOA's is ook belangrijk, omdat de risicofactoren voor chlamydia ook de kans op contractie van deze andere infecties vergroten. Als u wordt behandeld voor chlamydia, moet u uw zorgverlener vertellen of er symptomen blijven bestaan.
Het kan moeilijk zijn om te lezen over de mogelijke complicaties van chlamydia, maar veel van deze zijn zeer te voorkomen met geschikte screening, spreken met uw arts over eventuele symptomen en krijgen een behandeling als u positief bent. Onze arts-discussiegids hieronder kan helpen om dat gesprek te beginnen met een zorgverlener.

Chlamydia Doctor Discussiegids

Ontvang onze afdrukbare gids voor de volgende afspraak met uw arts om u te helpen de juiste vragen te stellen.

Download PDF Oorzaken en risicofactoren van Chlamydia