The Science of Circadian Rhythms and Their Impact on Sleep

Circadiane ritmes zijn misschien wel het moeilijkste concept om te begrijpen in de wereld van de slaapgeneeskunde. Er is veel verwarrende taal en het is afhankelijk van wetenschap die niet gemakkelijk benaderd kan worden. Gelukkig kan een basiskennis van de wetenschap van de circadiane ritmes worden verkregen en kan het helpen om enkele gevallen van slapeloosheid, slaperigheid overdag en andere slaapstoornissen te verklaren..

Rotatie van de aarde

De dagelijkse rotatie van 23 uur en 56 minuten van de aarde biedt voorspelbare ritmes van licht, temperatuur, voedsel en predatoractiviteit. Door middel van adaptieve evolutie, is het metabolisme van ons lichaam - en zelfs onze gedragingen geprogrammeerd om op deze precieze timing te reageren.
In 1959 bedacht Franz Halberg de term 'circadiaans', vanuit het Latijn betekent 'ongeveer een dag'. Het beschrijft talloze geschatte 24-uurscycli die worden gegenereerd in bijna elk organisme op de planeet..

Interne klok

Binnen ons lichaam is er een systeem dat de tijd meet en veel interne processen synchroniseert met dagelijkse gebeurtenissen in de omgeving. Enkele van deze belangrijke processen omvatten:

Slaap en waakzaamheid
Metabolisme
Kernlichaamstemperatuur
Cortisol niveaus
Melatonineniveaus
Andere hormonen (groeihormoon, schildklierhormoon, etc.)

De controle over deze patronen is ingebouwd in onze genetische samenstelling. De machine synchroniseert ritmes die onafhankelijk blijven van invloeden van buitenaf.
Het eerste zoogdiergen, Klok, werd geïdentificeerd in 1994. Er zijn meerdere extra genen geïdentificeerd die een kernmolecuulklok vormen die aanleiding geeft tot andere cel-, weefsel- en orgaanfunctie.
Elke cel in ons lichaam volgt een circadiaans patroon, een buitengewone symfonie van biochemische reacties die perfect getimed zijn op basis van beschikbare bronnen en georkestreerd door een kleine groep cellen in het voorste deel van de hypothalamus van de hersenen. Door middel van hormonen en andere nog niet bepaalde invloeden, coördineert de centrale pacemaker perifere klokken die aanwezig zijn in cellen die zo uiteenlopend zijn als hart-, lever- en vetweefsel.
Licht wordt waargenomen door de ogen en reist via het netvlies naar de oogzenuwen. Boven het optische chiasme, waar de twee oogzenuwen achter de ogen kruisen, zit de suprachiasmatische kern (SCN). Dit is de meesterklok van het lichaam. Het koppelt de talrijke fysiologische processen die worden beschreven aan de timing van licht en duisternis in de omgeving.
Deze patronen blijven bestaan zonder externe tijd-aanwijzingen, maar ze kunnen enigszins afwijken van de lengte van de geologische dag. Als gevolg hiervan kan, los van het resetten van cues, de timing van deze processen geleidelijk desynchroniseren. De mate van verschuiving kan afhangen van ons genetisch programma of tau, waarbij de meeste mensen een interne klok hebben die langer dan 24 uur duurt.
Het is duidelijk dat onze genetica en de interactie met andere omgevingsfactoren - vooral de blootstelling aan ochtendzonlicht - belangrijke effecten kunnen hebben op het resetten van de interne klok. Deze externe invloeden worden zeitgebers genoemd, Duits voor "tijdgevers".

Niet gesynchroniseerd

Wanneer de interne klok niet goed is afgestemd op onze omgeving of sociale verantwoordelijkheden, kunnen circadiane stoornissen zoals vertraagde en gevorderde slaapfase-syndromen optreden. Met een volledige loskoppeling van lichtperceptie, zoals optreedt in totale blindheid, treedt een Non-24 ritme op.
Deze aandoeningen worden vaak geassocieerd met slapeloosheid en overmatige slaperigheid overdag, evenals onregelmatigheden in het slaap / waakritme die sociale en beroepsstoornissen veroorzaken. Gelukkig kan de behandeling van circadiane aandoeningen zeer effectief zijn en kan een door de raad gecertificeerde slaaparts nuttige begeleiding en hulpmiddelen bieden.