Wat veroorzaakt slaperigheid?
Slaperigheid is het verlangen om in slaap te vallen. Het wordt soms sufheid genoemd en neemt doorgaans toe naarmate we langer wakker blijven. Om te begrijpen wat echt wordt bedoeld met slaperigheid, overweeg dan dit extreme voorbeeld:
Stel je voor dat je de afgelopen paar nachten niet genoeg hebt geslapen en dat je vervolgens een heerlijke lunch hebt gehad met kalkoen, aardappelpuree en jus, en veel alcohol. Het is nu twee uur 's middags en je zit comfortabel in een grote zachte stoel in een kamer die te warm is. Je leest een saai boek of luistert naar een oninteressant televisieprogramma. Je oogleden worden zwaar. Er komt een warm gevoel over je. Je staat op het punt om in slaap te vallen. Je bent slaperig.
Meer specifiek heeft slaperigheid betrekking op de accumulatie van een chemische boodschapper, of neurotransmitter, in de hersenen die adenosine wordt genoemd. Adenosine kan zich ophopen tussen en in zenuwcellen en hogere niveaus ervan in het reticulaire activerende systeem van de hersenstam gaan gepaard met grotere niveaus van slaperigheid. (Interessant is dat cafeïne werkt door de werking van adenosine in de hersenen te blokkeren, wat leidt tot waakzaamheid Alcohol versterkt het en draagt bij aan een slaperig gevoel.) Slaperigheid kan normaal voorkomen of het gevolg zijn van een onderliggende slaapstoornis.
Mensen voelen zich elke dag slaperig, vooral als de slaap begint. De mate van slaperigheid of slaperigheid kan langer worden naarmate u wakker blijft. Je zult je ook meer slaperig voelen in tijden dat het de bedoeling is dat je slaapt, zoals 's nachts. Dit heeft betrekking op de rol van het circadiaanse ritme. Slaperigheid kan ook slechter zijn tijdens perioden van slaapgebrek. Als slaap van slechte kwaliteit wordt verkregen, kunt u zich overdag slaperiger voelen.
Te veel slaperigheid met voldoende slaaptijd kan een slaapstoornis suggereren. Overmatige slaperigheid overdag, vaak gemeten met de Epworth-slaperigheidsschaal, is een veel voorkomende klacht bij mensen met slaapapneu of narcolepsie. Elk van deze aandoeningen leidt tot fragmentatie van de slaap, die het herstellende slaapproces verstoort. Sommige mensen hebben slaperigheid zonder duidelijke oorzaak als gevolg van een aandoening die idiopathische hypersomnie wordt genoemd.
Bovendien kan slaperigheid het gevolg zijn van het nuttigen van voedsel dat rijk is aan tryptofaan (zoals kalkoen), alcohol drinken, of als bijwerking van medicijnen (waaronder slaappillen). Na het eten van een maaltijd, wordt slaperigheid genoemd post-prandiale slaperigheid.
Het is belangrijk om slaperigheid of slaperigheid te onderscheiden van vermoeidheid of moeheid. Vermoeidheid kan een afzonderlijke reeks medische aandoeningen vertegenwoordigen, waaronder anemie, hypothyreoïdie en depressie. In het rijk van slaapproblemen is vermoeidheid een veel voorkomende klacht van slapeloosheid. Mensen met vermoeidheid voelen zich vaak moe, maar als ze de gelegenheid krijgen, zijn ze meestal niet in staat om een dutje te doen. Er zijn enkele manieren om slaperigheid te voorkomen.
