Wil je onzichtbaar zijn en je verbergen voor mensen?
Sommige mensen met een sociale angststoornis (SAD) hebben de gedachte: "Ik wou dat ik onzichtbaar kon zijn."
Voel je je ooit zo? De meeste mensen met SAD proberen zichzelf onzichtbaar te maken. Ze praten niet zodat ze geen aandacht op zichzelf zullen vestigen. Ze kijken naar beneden zodat ze geen oogcontact maken. Ze vermijden situaties zodat ze de mensen niet hoeven te confronteren.
Hoewel je verlangen om onzichtbaar te zijn waarschijnlijk behoorlijk sterk is, zou dat dan echt iets oplossen? Wat zou je verliezen door onzichtbaar te zijn?
- Niemand zou weten dat je daar was.
- Je zou niet de gelegenheid hebben om vriendschappen te sluiten en relaties te hebben.
- Al je behoeften, wensen en verlangens zouden genegeerd worden.
- Uw mening zou nooit gehoord worden.
- Mensen zouden het verliezen als ze je leren kennen.
Als je SAD hebt, ben je misschien al onzichtbaar en deze dingen zijn al waar.
Wat is het tegenovergestelde van onzichtbaar zijn? Gezien worden? Gehoord? Kun je dat aan??
Waarschijnlijk niet meteen, als je al heel lang onzichtbaar bent geweest. Maar geleidelijk en langzaam kun je stoppen om onzichtbaar te zijn en je angsten onder ogen te zien.
Wat denk je? Blijf je onzichtbaar of wil je meer?
Onderzoek naar onzichtbaar zijn
In één interessante studie gebruikten onderzoekers virtual reality om het effect te testen van het waarnemen van je eigen lichaam als onzichtbaar. Wat ze vonden was interessant - sociaal angstige reacties op het staan voor een publiek werden verminderd toen de deelnemer hun eigen lichaam waarnam om onzichtbaar te zijn. De auteurs van de studie suggereerden dat het opstarten van virtual reality-therapie met een onzichtbaar lichaam mensen met een sociale fobie geleidelijk aan hun angsten kan laten overwinnen..
Afgezien van deze aanvraag voor behandeling, wat zou deze studie ons kunnen vertellen? Stel je even voor dat je voor een publiek stond, maar je was onzichtbaar. Zou je hart nog steeds racen? Zou je je beverig en paniekerig voelen? Is je angst afhankelijk van het publiek dat je ziet, of bestaat het alleen maar omdat je het publiek ziet??
Op basis van de bevindingen van deze studie kunnen we concluderen dat niet alleen de aanwezigheid van het publiek, maar ook de gedachte dat ze naar je kijken die nood veroorzaakt. Inderdaad, we weten dat mensen met SAD het "schijnwerpereffect" ervaren, waarbij je denkt dat alle ogen op jou gericht zijn, zelfs als ze dat niet zijn.
Meer onzichtbaar dan u denkt
Hoewel je misschien niet in staat bent om een virtual reality-situatie in je eigen leven in praktijk te brengen om te oefenen met onzichtbaar te zijn, kun je in plaats daarvan wat gedragsexperimenten doen om uit te testen hoeveel andere mensen merken wat je doet. Met andere woorden, doe expres gek om te zien welke reactie je krijgt.
Als u nog meer diepgang wilt krijgen, is belichtingstherapie een techniek die door therapeuten wordt gebruikt als onderdeel van cognitieve gedragstherapie (CGT). Kort gezegd, het houdt precies dat in - je angsten geleidelijk onder ogen ziend en leren dat je in de situaties kunt zijn die je angst veroorzaken. Uiteindelijk zal je angst verdwijnen als je lang genoeg blijft.
Hoewel exposure-therapie meestal met een therapeut wordt beoefend, kan het ook op zichzelf worden gedaan als zelfhulpoefening.
Hieronder vindt u een verscheidenheid aan "how-to" -gidsen over het zelfstandig beoefenen van exposure-therapie.
