Verband tussen gedragsinhibitie en sociale angst
Behavioral Inhibition-kenmerken worden gebruikt om het potentieel voor het ontwikkelen van angst te bepalen door gedrag in kinderen te onderzoeken, zoals angst, verlegenheid of terugtrekking in nieuwe of vreemde situaties en omgevingen.
Hoewel onderzoek naar gedragsinhibitie en de betrouwbaarheid voor het voorspellen van angst later in het leven nog in de kinderschoenen staat, suggereren studies die tot op heden zijn voltooid dat dit een belangrijke indicator kan zijn die een eerdere behandeling mogelijk zou maken. Sociale angst kan een overweldigende psychische aandoening zijn met ernstige negatieve effecten. Vroege identificatie en interventie zijn belangrijk om de kwaliteit van leven te verbeteren en om andere aandoeningen zoals depressie te voorkomen.
Begin van sociale angst
Hoewel wetenschappers de specifieke oorzaak van angststoornissen als sociale angststoornis (SAD) niet hebben geïdentificeerd, geloven velen dat het verband houdt met biologische, psychologische en sociale factoren. Veel mensen ervaren jarenlang ernstige sociale angst zonder de juiste behandeling te krijgen, ofwel omdat ze geen hulp zoeken of omdat ze onnauwkeurig worden gediagnosticeerd. Onbehandelde angst kan resulteren in ernstige depressie en zelfs suïcidaal gedrag, dus het is belangrijk om zo snel mogelijk hulp te krijgen.
Voor velen begint sociale angst in de tienerjaren en in de jonge volwassenheid. Door mensen op jonge leeftijd te identificeren en hen de mogelijkheid te bieden voor effectieve behandelingsopties, kan de ernst van sociale angst worden geminimaliseerd. Gedragsremming is een belangrijk aspect van de kindertijd, omdat het een vroege indicator van angststoornissen kan zijn en waardevol voor het verkrijgen van een geschikte diagnose.
Gedragsremming en sociale angst
Een groeiend aantal onderzoeken wijst op een verband tussen kinderstijlstijlen en het ontwikkelen van sociale angst later in het leven. Gedragsremming is een persoonlijkheidstype dat in nieuwe situaties neigt naar angst en nervositeit. Gedragsremming bij kinderen omvat verlegenheid rond onbekende mensen en terugtrekking uit nieuwe plaatsen.
Vroegtijdige gedragsremming is geen garantie voor later ontwikkelen van angst. Naarmate kinderen ouder worden, leren ze om op een meer rationele manier te reageren op nieuwe situaties en nieuwe mensen. Anderen zullen echter angstig gedrag vertonen gedurende hun leven en in de volwassenheid.
Er is onderzoek gestart om te onderzoeken hoe gedragsremming kan worden verminderd om sociale angst te minimaliseren.
- Caregiveringsstrategieën zoals die die onafhankelijkheid, vertrouwen en vindingrijkheid bij kinderen aanmoedigen, kunnen later gedragsremming helpen overwinnen.
- Door kinderen bloot te stellen aan nieuwe sociale situaties en activiteiten kunnen ze hun eigen sociale vaardigheden ontwikkelen.
- Overbezorgde mantelzorg, zoals het geven van hulp wanneer dit niet nodig is, kan de gedragsremming vergroten en kan angst in nieuwe situaties versterken.
Het beperkte beschikbare onderzoek suggereert dat de beste manier om een kind aan te moedigen om zelfverzekerd en niet angstig te zijn, is om hem of haar aan te moedigen om onafhankelijk te zijn en hem of haar in de gelegenheid te stellen om zelf problemen op te lossen. Dit kan een fundament leggen waarop het kind in sociale situaties niet op anderen hoeft te vertrouwen, waardoor de kans op sociale angst die zich later ontwikkelt kleiner wordt..
Door de studie van gedragsinhibitie en sociale angst kunnen therapeuten vroegtijdig ingrijpen om te voorkomen dat de angst verergert tot het punt van remming van dagelijkse activiteiten..
Een woord van heel goed
Als uw kind gedragsremming vertoont, is dit geen teken van een sociale fobie. Het is echter belangrijk om het gedrag van uw kind te controleren om te zien of het verslechtert. Zorg er als ouder voor dat je je kind veel kansen geeft om problemen op te lossen voordat je naar de redding toe springt. Naarmate het vertrouwen van uw kind toeneemt, merkt u misschien dat gedragsremming minder wordt.
Als gedragsmatige remming lijkt toe te nemen in plaats van te verminderen in de tijd, kan het nuttig zijn om met uw arts te praten over het gedrag van uw kind. Op dat moment kunt u bespreken of een beoordeling voor angst gerechtvaardigd is en of een interventie aangewezen kan zijn. Vergeet niet dat vroeg ingrijpen essentieel is voor het omgaan met angst, dus wees niet ontmoedigd als uw kind een diagnose krijgt. Het is beter om op jonge leeftijd een probleem te identificeren voordat het tijdens de tienerjaren uitgroeit tot iets oncontroleerbaars.
