Voedingsmiddelen om te eten op het metabolische typedieet

In de jaren 1930, begon tandarts Weston Price expedities over de hele wereld en onthulde de link tussen moderne eetgewoonten en chronische degeneratieve ziekten. Hij ontdekte ook dat er geen enkel dieet was dat voor iedereen ideaal was vanwege de variatie in het klimaat, lokale producten, milieuomstandigheden, erfelijkheid, genetica en cultuur.
In latere jaren gingen George Watson, Roger Williams, William Kelley en anderen door met onderzoek op dit gebied. Zij geloofden dat het individuele metabolisme sterk varieerde als gevolg van twee factoren die sterk beïnvloed werden door erfelijkheid:

Autonome dominantie van het zenuwstelsel. Eén tak van het autonome zenuwstelsel, het sympathische zenuwstelsel, gebruikt energie en wordt vaak de "vecht- of vlucht" -respons genoemd. De andere tak, het parasympathische zenuwstelsel, spaart energie en helpt bij de vertering van voedsel. Voorstanders van het dieet geloven dat de ene tak de neiging heeft om sterker of dominanter te zijn dan de andere.
Snelheid van cellulaire oxidatie. Dit verwijst naar de snelheid waarmee cellen voedsel in energie omzetten. Volgens voorstanders van het metabolisch typeringsdieet zijn sommige mensen snelle oxidatiemiddelen, die voedsel snel in energie kunnen omzetten. Om hun systemen in evenwicht te brengen, moeten snelle oxidatiemiddelen zwaardere eiwitten en vetten eten die langzaam branden. Langzame oxidatoren daarentegen zetten voedsel langzaam om in energie. Om hun systemen in balans te brengen, adviseerden voorstanders dat ze voornamelijk koolhydraten eten in plaats van eiwitten en vetten.

Hoe kan ik mijn metabole type achterhalen??

In het boek Het metabolische typedieet, onderzoeker William Wolcott biedt een eenvoudige thuistest om iemands metabole type te identificeren. Voor een juiste diagnose kan een getrainde arts een grondige beoordeling uitvoeren, waaronder urine- en bloedonderzoek. Wolcott biedt drie algemene metabole types:

Eiwittypes - Eiwittypes zijn snelle oxidatiemiddelen of parasympathisch dominant. Ze hebben de neiging om vaak honger te hebben, hunkeren naar vette, zoute voedingsmiddelen, falen met caloriearme diëten, en neigen naar vermoeidheid, angstgevoelens en nervositeit. Ze zijn vaak lethargisch of voelen zich "bekabeld", "op scherp", met oppervlakkige energie terwijl ze moe zijn van onderen.
Carbo-types - Carbo-typen zijn langzame oxidatiemiddelen of sympathische dominant. Ze hebben over het algemeen een relatief zwakke eetlust, een hoge tolerantie voor snoep, problemen met gewichtsbeheersing, 'type A'-persoonlijkheden en zijn vaak afhankelijk van cafeïne.
Gemengde types - Gemengde types zijn geen snelle of langzame oxidatiemiddelen en zijn noch parasympathisch noch sympathiek dominant. Ze hebben over het algemeen een gemiddelde eetlust, verlangen naar snoep en zetmeelrijke voedingsmiddelen, relatief weinig moeite met gewichtsbeheersing en neigen naar vermoeidheid, angst en nervositeit.

richtlijnen

Volgens voorstanders van het metabolische typeringsdieet, zouden de drie metabolische typen de volgende voedingsmiddelen moeten eten:

Eiwittypes: diëten die rijk zijn aan eiwitten, vetten en oliën en hoog-purine-eiwitten zoals orgaanvlees, paté, runderlever, kippenlever en rundvlees. De inname van koolhydraten moet laag zijn.
Carbo-types: diëten met veel koolhydraten en weinig proteïnen, vetten en oliën. Ze zouden lichte, laag-purine eiwitten moeten eten.
Gemengde soorten: diëten die een mengsel zijn van hoog-vet, hoog-purine proteïnen en laag-vet, laag-purine proteïnen zoals kaas, eieren, yoghurt, tofu, noten. Dit type vereist relatief gelijke verhoudingen van eiwitten, vetten en koolhydraten.

Sterke punten

Volgens voorstanders van het dieet, houdt het metabolische typeringsdieet rekening met individuele voedingsvoorkeuren, metabolisme en behoeften, in tegenstelling tot andere diëten die hetzelfde plan voor iedereen aanbevelen. De metabolische typeringstheorie kan helpen verklaren waarom sommige mensen het beter doen op een eiwitrijk, koolhydraatarm dieet, terwijl andere het beter doen op een hoog koolhydraatdieet. Wolcott verklaart de effecten van verschillende populaire diëten op de metabole types:

High Carb, Low Fat Diet - Dit dieet is geschikt voor soorten koolhydraten. Bij proteïnetypen en gemengde soorten kan een vetrijk dieet met een hoog koolhydraatcarcinoom echter de opslag van vet verhogen door de insuline te verhogen en de stofwisseling te verlagen door spierweefsel af te breken als gevolg van onvoldoende eiwitinname en de bijnier- en schildklierfunctie te verstoren..
Hoog proteïne, hoog vet dieet (bijvoorbeeld Atkins-dieet, Hamptons-dieet) - Dit dieet is geschikt voor eiwittypen. Echter, in soorten en gemengde soorten koolhydraten, een eiwitrijk dieet, kan een vetrijk dieet de opslag van vet verhogen door cellulaire oxidatie en een lager metabolisme te verstoren door een tekort aan glucose te creëren dat veroorzaakt wordt door een lage koolhydraatconsumptie. Het kan ook de bijnier- en schildklierfunctie verstoren.
40-30-30 Dieet (bijvoorbeeld Zone dieet) - Dit dieet is geschikt voor gemengde soorten. Een 40-30-30 dieet kan echter de vetopslag verhogen door oxidatie te verstoren. Het kan de metabole snelheid verlagen door een tekort aan glucose in carbo-types en een tekort aan eiwitten in eiwittypen te creëren, beide resulterend in spierafbraak.

Voorbehoud
Critici van het metabolisch typerend dieet zeggen dat het dieet niet in balans is. Ook is een dieet rijk aan orgaanvlees, paté en verzadigde dierlijke vetten ongezond.

Als u overweegt het dieet te proberen, raadpleeg dan eerst uw arts om de mogelijke risico's en voordelen te bespreken.