Compensatie en verdedigingsmechanismen
De term 'compensatie' verwijst naar een type afweermechanisme waarbij mensen te veel spitten in het ene gebied om te compenseren voor storingen in een ander gebied. Mensen met een arm gezinsleven kunnen hun energie bijvoorbeeld richten op uitblinken die verder gaat dan wat op het werk vereist is.
Deze psychologische strategie stelt mensen in staat om tekortkomingen, frustraties, stress of driften te verhullen door energie te richten op excelleren of bereiken op andere gebieden.
Compensatie in het dagelijks leven
De term wordt verrassend vaak gebruikt in het dagelijks leven. "Hij / zij is waarschijnlijk gewoon ergens voor overcompensatie", is een uitdrukking die mensen vaak gebruiken om te suggereren dat een persoon zich overgeeft aan excessen in een deel van zijn leven om onzekerheden over andere aspecten van hun leven te verbergen.
In sommige gevallen kan deze compensatie bewust plaatsvinden. Als je weet dat je slechte spreekvaardigheid in het openbaar hebt, probeer dan te compenseren door uit te blinken in je schriftelijke communicatie op je werk.
Door dit te doen, vestig je de aandacht op een gebied waar je veel sterker bent en minimaliseer je het gebied waarin je zwak bent. In andere gevallen kan compensatie onbewust plaatsvinden. Je realiseert je misschien niet eens je eigen verborgen gevoelens van ontoereikendheid die ertoe leiden dat je op andere gebieden compenseert.
Voorbeelden van compensatie als een verdedigingsmechanisme
Compensatie kan zich op verschillende manieren manifesteren. Overcompensatie doet zich voor wanneer mensen op een bepaald gebied overbelasten om een tekortkoming in een ander aspect van het leven in te halen.
Ondercompensatie kan echter plaatsvinden wanneer mensen met dergelijke tekortkomingen omgaan door overdreven afhankelijk te worden van anderen.
Bijvoorbeeld:
- Een jonge man voelt dat het een arme atleet is en wordt nooit uitgekozen voor teams tijdens zijn lessen lichamelijke opvoeding. Hij overcompenseert door zich intensief bezig te houden met andere schoolactiviteiten, waaronder de dramaclub en de schoolkrant.
- Een student voelt zich minderwaardig tijdens wiskundelessen en ondercompensaties door te afhankelijk te worden van haar leraar en klasgenoten voor academische hulp.
- Zich slecht voelen over het niet goed zijn en overcompenseren door een uiterst opgeruimde, georganiseerde keuken te hebben.
- Compensatie voor de slechte gewoonte van roken door dagelijks zeer gezond te eten en trainen.
De voors en tegens van compensatie
Compensatie kan een krachtig effect hebben op gedrags- en gezondheidsbeslissingen. Hoewel compensatie vaak in een negatief daglicht wordt gesteld, kan het in sommige gevallen positieve effecten hebben. Psycholoog Alfred Adler stelde voor wanneer mensen gevoelens van inferioriteit ervaren, ze ervaren automatisch een compenserende behoefte om te streven naar superioriteit. Dientengevolge dwingen mensen zichzelf om hun zwakheden te overwinnen en hun doelen te bereiken.
Stel je bijvoorbeeld voor dat een jonge jongen gevoelens van inferioriteit ervaart omdat hij niet zoveel manden kan maken als zijn leeftijdsgenoten doen wanneer ze basketballen. Vanwege deze gevoelens van ontoereikendheid drijft hij zichzelf ertoe om deze zwakheid te overwinnen. Hij meldt zich aan voor basketbaltraining en begint elke dag na school te oefenen. Uiteindelijk wordt hij een nog betere basketballer dan veel van zijn vrienden.
Stel je voor dat je net begonnen bent aan een Zumba-les. In het begin zou je je uit je element kunnen voelen en zelfs een beetje timide omdat iedereen zo bekwaam en ervaren lijkt. Vanwege deze eerste gevoelens van inferioriteit, zou je uiteindelijk extra tijd en aandacht kunnen besteden aan je nieuwe klas en zelfs beginnen met thuis oefenen met het trainen van dvd's. Vanwege je aanvankelijke drang om je gevoelens van minderwaardigheid te overwinnen, kun je nieuwe vaardigheden ontwikkelen en vasthouden aan een trainingsroutine die je uiteindelijk echt leuk vindt.
Maar compensatie kan ook voorkomen dat mensen nieuwe dingen proberen of proberen om tekortkomingen aan te pakken.
Laten we ons bijvoorbeeld voorstellen dat een jonge student gevoelens of minderwaardigheid ervaart omdat ze maar een paar goede vrienden heeft. Overal waar ze komt, ziet ze haar collega's betrokken zijn bij geanimeerde gesprekken met hun vrienden. Ze compenseert dit gevoel door tegen zichzelf te zeggen: "Ik heb misschien niet veel goede vrienden, maar ik heb uitstekende cijfers!" In plaats van sociale contacten te zoeken, stort ze zich op haar schoolwerk en brengt ze weinig tijd door met plezier maken of sociale evenementen bijwonen. In dit geval heeft compensatie haar er eigenlijk van weerhouden om haar gevoelens van minderwaardigheid te overwinnen.
Mensen die narcistisch zijn, kunnen overcompenseren als ze een laag zelfbeeld en jaloezie ervaren door naar macht en aandacht te zoeken.
