Hoe Procedural Memory werkt
Procedureel geheugen is een soort langetermijngeheugen waarin verschillende acties en vaardigheden worden uitgevoerd. In wezen is het de herinnering aan hoe bepaalde dingen te doen. Fietsen, je schoenen strikken en een omelet koken zijn allemaal voorbeelden van procedurele herinneringen.
Een nadere blik op Procedureel geheugen
Procedurele herinneringen beginnen zich al heel vroeg te vormen terwijl je begint te leren lopen, praten, eten en spelen. Deze herinneringen raken zo ingesleten dat ze bijna automatisch zijn. U hoeft niet bewust na te denken over het uitvoeren van deze motorische vaardigheden; je doet ze gewoon zonder veel, zo niet, gedacht.
Hoewel het gemakkelijk is om deze acties te demonstreren, kan uitleggen hoe en waar je ze hebt geleerd veel moeilijker zijn. In veel gevallen leer je deze vaardigheden tijdens de vroege kinderjaren. Leren hoe te lopen is een geweldig voorbeeld. Zodra deze actie is geleerd, hoeft u zich niet bewust te herinneren aan hoe het proces werkt. Je procedurele geheugen neemt het over en stelt je in staat om de vaardigheid te oefenen zonder erover na te denken. Voor activiteiten zoals leren rijden of fietsen, oefen je ze zo vaak dat ze ingebakken raken.
Voorbeelden van procedureel geheugen
Enkele andere voorbeelden van procedureel geheugen zijn:
- Schrijven met een pen
- Typen op een toetsenbord
- Basketball aan het spelen
- Piano spelen
- Zwemmen
- wandelen
Hoe procedurele herinneringen worden gevormd
Procedurele geheugens vormen wanneer verbindingen worden gemaakt tussen synapsen, openingen aan het einde van een neuron waardoor signalen kunnen passeren. Hoe vaker een actie wordt uitgevoerd, hoe vaker signalen via dezelfde synapsen worden verzonden. In de loop van de tijd worden deze synaptische routes sterker en worden de acties zelf onbewust en automatisch.
Een aantal hersenstructuren worden geassocieerd met het vormen en onderhouden van procedurele herinneringen. Het cerebellum, bijvoorbeeld, wordt geassocieerd met coördinerende bewegingen en fijne motorische vaardigheden die nodig zijn voor vele activiteiten zoals tekenen, schilderen, een muziekinstrument bespelen, schrijven en beeldhouwen. Het limbische systeem, een ander deel van het brein, staat ook bekend om het coördineren van vele processen die te maken hebben met geheugen en leren.
Het verschil tussen procedureel geheugen en declaratief geheugen
Procedureel geheugen wordt als een type impliciet geheugen beschouwd. Impliciete herinneringen zijn die herinneringen die zich moeiteloos vormen. Wanneer de tekst van een populair nummer in je hoofd blijft steken, is dat een voorbeeld van een impliciet geheugen op je werk. Je hebt geen moeite gedaan om de tekst en melodie van het nummer te leren. Gewoon het op de achtergrond horen terwijl je je dag doorloopt, leidt tot de vorming van een impliciete herinnering.
Declaratieve herinneringen, aan de andere kant, zijn dingen die u zich opzettelijk herinnert en die een bewuste inspanning vereisen om in het geheugen te brengen. Dit type geheugen, ook bekend als expliciet geheugen, heeft betrekking op dingen zoals het onthouden van informatie voor een test, het hebben van een tandartsafspraak en uw thuisadres.
Procedurele herinneringen zijn vaak moeilijk uit te leggen. Als iemand je zou vragen hoe je met een auto rijdt of op een fiets stapt, kun je moeite doen om het onder woorden te brengen. Als ze je echter zouden vragen hoe je naar je huis moet rijden, zou je de route waarschijnlijk vrij gemakkelijk kunnen uitspreken. Het onthouden van het fysieke proces van hoe iets te doen (zoals autorijden) is een procedureel geheugen, terwijl het onthouden van de route die je moet nemen om ergens te komen, een declaratief geheugen is.
