Hoe de Muller-Lyer Illusie werkt
De Muller-Lyer-illusie is een bekende optische illusie waarbij twee lijnen van dezelfde lengte verschillende lengten lijken te hebben. De illusie werd voor het eerst gecreëerd door een Duitse psycholoog genaamd Franz Carl Muller-Lyer in 1889.
Wat zie je?
In de afbeelding hierboven, welke lijn verschijnt het langst? Voor de meeste mensen lijkt de lijn met de vinnen van de naar buiten stekende pijl het langst te zijn, terwijl de lijn met de pijlvinnen naar binnen wijzend korter lijkt. Terwijl je ogen je misschien vertellen dat de lijn in het midden de langste is, hebben de schachten van beide lijnen precies dezelfde lengte.
Voor het eerst ontdekt in 1889 door F.C. Muller-Lyer, de illusie is het onderwerp van aanzienlijke belangstelling geworden en verschillende theorieën zijn naar voren gekomen om het fenomeen te verklaren.
Hoe werkt het?
Optische illusies kunnen leuk en interessant zijn, maar ze dienen ook als een belangrijk hulpmiddel voor onderzoekers. Door te kijken naar hoe we deze illusies waarnemen, kunnen we meer leren over hoe het brein en het perceptuele proces werken. Deskundigen zijn het echter niet altijd eens over precies wat optische illusies veroorzaakt, zoals het geval is met de illusie van Muller-Lyer.
De grootte Constantie Toelichting
Volgens psycholoog Richard Gregory treedt deze illusie op vanwege een onjuiste toepassing van grootteconstante schaal. In de meeste gevallen stelt de grootte constantheid ons in staat objecten op een stabiele manier waar te nemen door rekening te houden met afstand. In de driedimensionale wereld stelt dit principe ons in staat om een lang persoon als groot waar te nemen, of ze naast ons staan of in de verte. Wanneer we ditzelfde principe toepassen op tweedimensionale objecten, suggereert Gregory, kunnen er fouten optreden.
Andere onderzoekers beweren dat de verklaring van Gregory deze illusie niet voldoende verklaart. Andere versies van de Muller-Lyer-illusie maken bijvoorbeeld gebruik van twee cirkels aan het uiteinde van de schacht. Hoewel er geen dieptewoorden zijn, gebeurt de illusie nog steeds. Er is ook aangetoond dat de illusie zelfs kan optreden bij het bekijken van driedimensionale objecten.
De Depth Cue-verklaring
Diepte speelt een belangrijke rol in ons vermogen om afstand te beoordelen. Een verklaring voor de illusie van Muller-Lyer is dat onze hersenen de diepten van de twee schachten waarnemen op basis van dieptewensen. Wanneer de vinnen in de richting van de schacht van de lijn wijzen, zien we het als een aflopende helling die lijkt op de hoek van een gebouw. Deze diepte-aanwijzing leidt ons naar die lijn als verder weg en dus korter.
Als de vinnen van de lijn naar buiten wijzen, lijkt het meer op de hoek van een kamer die naar de toeschouwer afloopt. Deze diepte-aanwijzing doet ons geloven dat deze lijn dichterbij en dus langer is.
De Conflicterende Cues-verklaring
Een alternatieve uitleg voorgesteld door R. H. Day suggereert dat de Muller-Lyer illusie optreedt vanwege tegenstrijdige signalen. Ons vermogen om de lengte van de lijnen waar te nemen hangt af van de werkelijke lengte van de lijn zelf en de totale lengte van de figuur.
Omdat de totale lengte van één figuur langer is dan de lengte van de lijnen zelf, zorgt dit ervoor dat de lijn met de naar buiten gerichte vinnen langer wordt.
Onderzoekers van de Universiteit van Londen suggereren dat de illusie laat zien hoe de hersenen reflexief informatie over lengte en grootte beoordelen voordat iets anders.
"Veel visuele illusies kunnen zo effectief zijn omdat ze boren in hoe het menselijk brein informatie reflexief verwerkt. Als een illusie de aandacht op deze manier kan vangen, dan suggereert dit dat het brein deze visuele aanwijzingen snel en onbewust verwerkt. illusies vertegenwoordigen wat onze hersenen graag zien, "verklaarde onderzoeker Dr. Michael Proulx.
