Overzicht van hechting in de kindertijd

Volgens psycholoog Mary Ainsworth kan gehechtheid "worden gedefinieerd als een affectieve band die een persoon of dier vormt tussen zichzelf en een andere specifieke persoon - een das die ze samen in de ruimte bindt en in de loop van de tijd blijft bestaan."

Attachment is niet alleen een verbinding tussen twee mensen; het is een band die een verlangen inhoudt naar regelmatig contact met die persoon en de ervaring van leed tijdens de scheiding van die persoon. Dit speelt een bijzonder belangrijke rol tijdens de kindertijd omdat het kinderen en hun verzorgers ertoe beweegt om nabijheid te zoeken. Door dicht bij de zorgverleners te blijven, kunnen kinderen ervoor zorgen dat ze worden verzorgd en veilig zijn.

Laten we enkele redenen eens nader bekijken waarom en hoe bijlagen kunnen worden gevormd en welke impact ze hebben gedurende het hele leven.  

Waarom vormen we bijlagen??

Psycholoog John Bowlby wordt over het algemeen gezien als de vader van de gehechtheidstheorie. Hij definieerde gehechtheid als een 'blijvende psychologische verbondenheid tussen mensen'. De kindertijd, zo stelde hij, speelde een cruciale rol in de vorming van gehechtheden en vroege ervaringen kunnen van invloed zijn op de relaties die mensen later in hun leven vormen. Bijlagen zijn meestal duurzaam, wat betekent dat ze erg lang mee kunnen gaan.

De vroegste gehechtheden die we vormen zijn bij ouders en andere zorgverleners, wat misschien de reden was waarom Bowlby geloofde dat gehechtheid een sterke evolutionaire component had. Deze vroege hechtingen met zorgverleners dienen om een ​​kind veilig te houden en te beveiligen, waardoor het kind kan overleven. Bijlagen motiveren kinderen om dicht bij hun ouders te blijven, waardoor de ouder bescherming, veiligheid en zorg kan bieden. Dit helpt ervoor te zorgen dat het kind alle dingen heeft die hij of zij nodig heeft om te overleven.

Bowlby suggereerde dat er vier kritische kenmerken van gehechtheid waren.

• De eerste is nabijheid onderhoud, of de wens om dicht bij degenen te zijn waarmee we een gehechtheid delen. We genieten van het gezelschap van degenen aan wie we verbonden zijn, dus we streven ernaar zo veel mogelijk bij hen in de buurt te zijn.
• Bijlagen maken ook een Veilige haven, of de noodzaak om terug te keren naar hechtingsfiguren voor zorg en comfort. In tijden van angst, angst of onzekerheid kunnen we de mensen zoeken waar we aan gehecht zijn voor zorg en troost.
• Vervolgens bieden bijlagefiguren ook een veilige basis voor verkenning. Dit is vooral belangrijk tijdens de kindertijd. Deze veilige basis stelt kinderen in staat om de wereld te verkennen, terwijl ze weten dat ze nog steeds kunnen terugkeren naar de veiligheid van het figuur van de bijlage.
• Eindelijk, kinderen ervaren scheiding nood wanneer gescheiden van een figuur van een bijlage. Kinderen zijn bijvoorbeeld vaak boos als ouders hen in de zorg van anderen moeten laten.

Waarom is een bijlage belangrijk??

Attachment dient een aantal belangrijke doelen. Ten eerste helpt het om baby's en kinderen dichtbij hun verzorgers te houden, zodat ze bescherming kunnen krijgen, wat op zijn beurt de overlevingskansen vergroot. Deze belangrijke emotionele band biedt kinderen ook een veilige basis vanwaar ze vervolgens veilig hun omgeving kunnen verkennen.

Onderzoekers zoals Ainsworth, Bowlby, Main en Solomon suggereren dat ook hoe een kind dat gehecht is aan zijn of haar verzorgers kan een grote invloed hebben, zowel tijdens de kinderjaren als later in het leven. Ze hebben een aantal verschillende hechtingsstijlen geïdentificeerd om de affectieve band te beschrijven die kinderen hebben met hun ouders of verzorgers.

Het niet vormen van een veilige gehechtheid met een verzorger is in verband gebracht met een aantal problemen, waaronder gedragsstoornissen en oppositioneel-opstandige stoornissen. Onderzoekers suggereren ook dat het type bijlage dat vroeg in het leven wordt weergegeven, een blijvend effect kan hebben op latere relaties met volwassenen.

Psycholoog Harry Harlow voerde een aantal controversiële experimenten uit over sociale isolatie bij resusapen, die de verwoestende effecten aantoonden van het verstoren van vroege gehechtheden. In één variant van het experiment werden baby-apen gescheiden van hun moeders en geplaatst bij draagmoeders. Eén moeder was gewoon een draadanker dat een fles vasthield, terwijl de andere moeder was bedekt met een zacht badstofmateriaal. Harlow ontdekte dat de babyapen van de draadmoeder voedsel zouden krijgen, maar gaven er de voorkeur aan het grootste deel van hun tijd bij de zachte moeder door te brengen. 

In vergelijking met apen die door hun biologische moeders waren grootgebracht, waren de apen die door draagmoeders werden grootgebracht, tijdschrijver en leden aan sociale en emotionele problemen. Harlow ontdekte ook dat er een kritieke periode was waarin normale gehechtheid kon worden gevormd. Als de apen gedurende die periode geen gehechtheid mochten vormen, kon de emotionele schade die ze ervoeren nooit worden teruggedraaid. 

Hoewel het controversieel en wreed was, heeft Harlow's onderzoek aangetoond hoe belangrijk het is om veilige en gezonde gehechtheden vroeg in het leven te ontwikkelen. Dergelijke gehechtheid speelt een cruciale rol in de toekomstige ontwikkeling.