Repressie als een verdedigingsmechanisme

Onderdrukking is een vorm van psychologisch afweermechanisme waarbij bepaalde gedachten, gevoelens of driften buiten het bewustzijn om worden gehouden. Het doel van deze vorm van verdediging is om onaanvaardbare verlangens of gedachten uit de bewuste geest te houden om angstgevoelens te voorkomen of te minimaliseren..

Hoe werkt repressie? Dit proces omvat het duwen van pijnlijke of verontrustende gedachten in het onbewuste om zich er niet bewust van te zijn. Het concept werd voor het eerst geïdentificeerd en beschreven door Sigmund Freud, die het meest bekend was vanwege de ontwikkeling van de psychoanalyse.

Het is belangrijk op te merken dat onderdrukking meer inhoudt dan alleen een kwestie vermijden of proberen er niet aan te denken. Ware onderdrukking betekent in de Freudiaanse visie dat je iets volledig verbergt voor bewuste gewaarwording. Wanneer een gedachte, gevoel of drang wordt onderdrukt, weet je niet eens dat het bestaat. Deze verborgen gevoelens kunnen echter nog steeds invloed blijven uitoefenen op uw gedrag en relaties.

Geschiedenis

Om te begrijpen hoe onderdrukking werkt, is het belangrijk om te kijken naar hoe Sigmund Freud de geest bekeek. Freud vatte de menselijke geest op als een soort ijsberg. Overweeg hoe een ijsberg eruit zou zien als je hem van boven het water zou bekijken. Alleen de kleine punt van de ijsberg is zichtbaar boven het wateroppervlak, net zoals onze bewuste geest.

The Conscious Mind

Als we het hebben over bewustzijn dat alleen de 'top van de ijsberg' vertegenwoordigt, bedoelen we het feit dat slechts een klein deel van de ijsberg daadwerkelijk zichtbaar is. Analoog aan bewustzijn, dit omvat alle gedachten, gevoelens en herinneringen waarvan we ons op dit moment bewust zijn of die we bewust kunnen maken.

The Unconscious Mind

Onder de oppervlakte van het water ligt de enorme omvang van de ijsberg die eenvoudigweg verkleint wat zichtbaar is voor het oog, net als het onderbewustzijn. Het ijs onder het water vertegenwoordigt ons onderbewustzijn, het enorme reservoir of de impulsen, herinneringen en gedachten die verborgen zijn voor ons bewustzijn.

Het was de onbewuste geest, geloofde Freud, die zo'n krachtige invloed op de persoonlijkheid had en potentieel tot psychische nood kon leiden. We zijn ons misschien niet bewust van wat er in het onbewuste ligt, maar de inhoud ervan kan het gedrag op een aantal verschillende manieren nog steeds beïnvloeden.

Terwijl hij werkte om patiënten te helpen hun onbewuste gevoelens te ontdekken, begon Freud echter te geloven dat er een mechanisme aan het werk was dat zich actief tegen deze inspanningen verzette om onaanvaardbare gedachten verborgen te houden. Hij noemde deze procesrepressie, in de overtuiging dat het een van de meest kritische rollen in de menselijke psyche speelde. Hij suggereerde zelfs dat repressie 'de fundering was waarop de hele structuur van de psychoanalyse berust'.

Repressie was het eerste afweermechanisme dat Freud identificeerde en hij geloofde dat het het belangrijkste was. Het hele proces van de Freudiaanse psychoanalyse berustte op het idee dat het in bewustwording brengen van onbewuste gevoelens zou kunnen leiden tot de verlichting van psychische nood.

Onderdrukking versus onderdrukking

Onderdrukking wordt soms verward met onderdrukking, een ander type afweermechanisme. Waar onderdrukking de ongewenste impulsen of gedachten met zich meebrengt die onbewust uit het bewustzijn worden geduwd, vindt onderdrukking plaats wanneer een persoon bewust probeert deze gevoelens uit het bewustzijn te forceren. Onderdrukking is opzettelijk proberen te vergeten of niet na te denken over pijnlijke of ongewenste gedachten.

Soorten repressie

Freud gebruikte de term repressie ook op twee verschillende manieren. Deze worden vaak ook gepresenteerd als verschillende stadia van onderdrukking.

Primaire repressie verwijst naar het verbergen van ongewenst materiaal voordat het ooit het bewustzijn bereikt. Dit proces gebeurt volledig onbewust. Hoewel de informatie misschien verborgen is voor het bewustzijn, kan het soms in vermomde vormen tot bewustzijn doordringen.

Repressie eigen treedt op wanneer iemand zich bewust wordt van onderdrukt materiaal, maar probeert dan met opzet het bewustzijn te verwijderen.

Sommige onderzoeken suggereren dat sommige gevallen van repressie kunnen worden verklaard door naar bepaalde geheugenprocessen te kijken. Onderzoek heeft het idee gesteund dat selectief vergeten een manier is waarop mensen het bewustzijn van ongewenste gedachten of herinneringen blokkeren.

Een manier waarop dit kan gebeuren is door wat wordt aangeduid als retrieval-induced forgetting. Als u sommige herinneringen vaker ophaalt, kan dit ertoe leiden dat anderen worden vergeten, dus het herhaaldelijk oproepen van sommige herinneringen kan ertoe leiden dat andere herinneringen minder toegankelijk worden. Traumatische of ongewenste herinneringen kunnen bijvoorbeeld worden vergeten door herhaaldelijk meer positieve herinneringen op te halen.

Hoe het werkt

Net als andere afweermechanismen zorgt repressie ervoor dat mensen zich er niet bewust van worden dat mogelijk verontrustende of dreigende gedachten het bewustzijn binnendringen. Het doel van dit proces is om gevoelens van angstgevoelens te minimaliseren.

Om beter te begrijpen hoe onderdrukking werkt, is het belangrijk om Freuds opvattingen over hoe de persoonlijkheid is gestructureerd te bekijken. Hij geloofde dat persoonlijkheid uit drie delen bestond.

1. Het Ego: In Freuds psychoanalytische kijk op persoonlijkheid is het ego het onderdeel dat zich bezighoudt met en bemiddelt tussen de eisen van de realiteit en de andere twee persoonlijkheidsaspecten.
2. Het ID: Het ID is het onbewuste reservoir van fundamentele driften, verlangens en behoeften die het gedrag sturen.
3. Het Superego: Het superego is de idealistische en moralistische kant die waarden en ideeën bevat die geïnternaliseerd zijn van zorgverleners en de samenleving.

Het is de id die deze vaak onaanvaardbare verlangens voedt en het is het superego dat probeert een gevoel van moraliteit op te leggen aan het gedrag van het individu. Het ego moet streven naar evenwicht tussen deze twee vaak concurrerende eisen, terwijl tegelijkertijd rekening wordt gehouden met de dagelijkse realiteit van een individu.

De voortdurende push-and-pull van deze vaak concurrerende krachten is wat kan leiden tot ego-angst. De fundamentele impulsen van de id worden vaak onderdrukt, dus het ego moet omgaan met die gevoelens, evenals de conflicten tussen de eisen van de realiteit en moralistische druk van het superego..

Hoewel repressie op sommige manieren effectief kan zijn, kan dit uiteindelijk leiden tot grotere angst op de weg. Freud geloofde dat onderdrukking tot psychische nood kon leiden. Hoewel deze gedachten, gevoelens en verlangens buiten het bewustzijn kunnen liggen, kunnen ze nog steeds angst creëren. Het hele proces van Freuds benadering van de psychoanalyse was erop gericht deze onbewuste driften in het bewustzijn te brengen, zodat ze bewust konden worden aangepakt.

Freud en de Id, Ego en Superego

botsing

De pijnlijke gedachten die door onderdrukking worden verborgen voor het bewustzijn, zijn misschien niet bewust, maar ze kunnen de persoon toch pijn en angst bezorgen. De dingen die onderdrukt worden, verdwijnen niet alleen.

Door niet goed om te gaan met deze gedachten of gevoelens, kunnen ze uiteindelijk opbouwen tot het punt waarop ze beginnen te verschijnen door gevoelens van angst of disfunctioneel gedrag. We weten misschien niet waarom of waar deze angstige gevoelens en storend gedrag vandaan komen, omdat de bron wordt verborgen voor ons bewustzijn. Dingen die onderdrukt zijn, kunnen op subtiele manieren in het bewustzijn raken.

Dromen

Freud geloofde dat dromen een manier waren om in het onderbewuste te gluren. Door de manifeste inhoud van dromen te analyseren (of de letterlijke gebeurtenissen die plaatsvinden in een droom), geloofde hij dat we meer konden leren over de latente inhoud van de droom (of de symbolische, onbewuste betekenissen). Onderdrukte gevoelens kunnen opduiken in de angsten, angsten en verlangens die we in deze dromen ervaren.

Heb je ooit een verspreking gehad die leek te onthullen waar je echt aan zou kunnen denken? Freud suggereerde dat deze toevallige afwijkingen (genoemd Freudian Slips) waren een manier waarop onderdrukt materiaal zijn weg naar het bewustzijn baant.

Voorbeelden

Onderzoek naar enkele voorbeelden van repressie kan een betere kijk geven op hoe het gedrag kan beïnvloeden.

Versprekingen

Freudiaanse taalversmeltingen zijn een ander voorbeeld van hoe onderdrukte gedachten en gevoelens zich kunnen openbaren. Freud geloofde dat vergissingen van de tong heel onthullend kunnen zijn, vaak laten zien wat we echt denken of voelen over iets op een onbewust niveau.

Hoewel deze gevoelens mogelijk worden onderdrukt, hebben ze een manier om weg te sluipen wanneer we ze het minst verwachten. Uw romantische partner de naam noemen van iemand met wie u werkt, is misschien maar een simpele fout, maar Freud zou suggereren dat het een teken kan zijn dat u seksuele verlangens voor die collega hebt onderdrukt.

Het Oedipus-complex

Tijdens Freuds stadia van psychoseksuele ontwikkeling, stelde hij voor dat kinderen een proces doormaken tijdens de genitale fase waarin ze in eerste instantie hun homo-ouder zien als een rivaal voor de affecties van de tegenovergestelde sekse-ouders.

Om dit conflict op te lossen, onderdrukken ze deze gevoelens van agressie en beginnen zich in plaats daarvan te identificeren met hun ouder van hetzelfde geslacht. Voor jongens staan ​​deze gevoelens bekend als het oedipale complex, terwijl voor de analoge gevoelens bij jonge meisjes het Electra-complex wordt genoemd.

fobieën

Fobieën kunnen soms een voorbeeld zijn van hoe een onderdrukt geheugen invloed kan blijven uitoefenen op het gedrag. Een jong kind wordt bijvoorbeeld gebeten door een hond tijdens het spelen in het park. Later ontwikkelt hij een ernstige fobie van honden, maar hij weet niet wanneer deze angst is ontstaan. Hij heeft de pijnlijke herinnering aan de angstige ervaring met de hond onderdrukt, dus hij weet niet precies waar deze angst vandaan kwam.

Controverse

Het idee van onderdrukte herinneringen, of het bestaan ​​van herinneringen die zo pijnlijk of traumatisch zijn dat ze buiten bewustzijn worden gehouden, is de afgelopen decennia een controversieel onderwerp geweest.

Repressie en psychoanalyse

Hoewel repressie een term is die veel wordt gebruikt in de psychologie, wordt het beschouwd als een beladen en controversieel concept. Het heeft lang gediend als een kernidee binnen de psychoanalyse, maar er zijn een aantal critici geweest die de juistheid en zelfs het bestaan ​​van repressie in vraag hebben gesteld..

Psychoanalyse suggereert dat verdraaiing van de realiteit bereikt door repressie leidt tot psychopathologie en neurose. Toch concludeerde één review van het onderzoek dat het verdraaien van de realiteit op deze manier het meest bijdraagt ​​aan het verbeteren van iemands psychologisch en sociaal functioneren. Eén studie toonde aan dat mensen met een zogenaamde repressieve coping-stijl de neiging hebben om minder depressies te ervaren en beter om te gaan met pijn.

Repressie en geheugen

Freud zelf had opgemerkt dat mensen in de loop van de psychoanalytische therapie soms een "herstel" van onderdrukte jeugdherinneringen ervoeren. In zijn boek Inleidende colleges over psychoanalyse, hij concludeerde dat "deze scènes uit de kindertijd niet altijd waar zijn. Inderdaad, ze zijn in de meeste gevallen niet waar en in een paar van hen zijn ze het directe tegenovergestelde van de historische waarheid."

Onderdrukte herinneringen kwamen in de schijnwerpers tijdens de jaren tachtig en negentig, toen een aantal spraakmakende zaken met hervonden herinneringen aan kindermishandeling media-aandacht gevangen.

Veel psychologen suggereren dat hoewel sommige geheugenonderdrukking mogelijk mogelijk is, het waarschijnlijk zeer zeldzaam is. Geheugenspecialist Elizabeth Loftus heeft herhaaldelijk aangetoond dat valse herinneringen aan gebeurtenissen die niet echt hebben plaatsgevonden vrij gemakkelijk vormen. Mensen zijn ook geneigd tot confabulatie van herinneringen in sommige gevallen. Mensen kunnen volledig geloven dat dergelijke herinneringen correct zijn, hoewel de gebeurtenissen niet echt plaatsvonden als onthouden.

In veel gevallen kan trauma de herinnering aan een gebeurtenis zelfs versterken. Mensen kunnen posttraumatische stressstoornissen ontwikkelen als het resultaat van deze traumatische ervaringen, waardoor ze levendige flashbacks van de gebeurtenissen ervaren. In plaats van onderdrukking van de pijnlijke herinneringen te ervaren, worden mensen gedwongen om ze keer op keer opnieuw te beleven.

Dit betekent niet noodzakelijk dat herinneringen aan deze gebeurtenissen volledig accuraat zijn. Geheugenvervormingen komen vaak voor, vooral omdat de processen voor coderen, opslaan en ophalen vatbaar zijn voor fouten.

Key Takeaways

Geheugen: Een van de belangrijkste aannames in de klassieke traditie van de psychoanalyse was dat traumatische herinneringen kunnen worden onderdrukt. In de meeste onderzoeken is echter gebleken dat trauma de herinnering aan de pijnlijke gebeurtenis zelfs vergroot.

Neurose: De psychoanalyse suggereert ook dat repressie een rol speelt bij het vervormen van de realiteit van een individu, wat vervolgens kan leiden tot neurose en disfunctie. Eén onderzoek van het onderzoek concludeerde echter dat deze verstoringen in bepaalde omstandigheden een gunstige invloed kunnen hebben. Het is ook belangrijk op te merken dat zelfs als repressie bestaat en bepaalde dingen verborgen zijn voor het bewustzijn, dit niet betekent dat dit proces noodzakelijkerwijs bijdraagt ​​aan psychische stoornissen.

Behandeling: De Freudiaanse benadering van psychoanalyse suggereerde dat therapeutisch succes draaide om het opheffen van repressie. Momenteel wordt echter aangenomen dat er vele soorten therapeutische acties zijn die bijdragen aan het succes van elk type psychologische therapie, psychoanalyse of anderszins.

Een woord van heel goed

Onderdrukte informatie, hoewel niet bewust, is nog steeds aanwezig en kan op verschillende manieren weer opduiken. Freudiaanse psychoanalyse suggereerde dat onderdrukking de oorzaak was van neurose en dat het onder druk zetten van verdrongen materiaal tot verlichting zou kunnen leiden. Hedendaagse psychologen neigen ertoe te geloven dat ware repressie van het geheugen vrij zeldzaam is.

Terwijl Freud geloofde dat het opheffen van repressie de sleutel tot herstel was, werd dit niet door onderzoek ondersteund. In plaats daarvan geloven sommige experts dat het brengen van onderdrukt materiaal de eerste stap naar verandering kan zijn. Iets begrijpen is immers niet voldoende om een ​​probleem op te lossen. Maar het kan leiden tot verdere inspanningen die kunnen leiden tot echte verlichting en duurzame veranderingen.

Wat te weten over de zelfbedienende vooringenomenheid