Abnormale psychologie begrijpen
Abnormale psychologie is een tak van de psychologie die zich bezighoudt met psychopathologie en abnormaal gedrag, vaak in een klinische context. De term omvat een breed scala van aandoeningen, van depressie tot obsessief-compulsieve stoornis (OCD) tot persoonlijkheidsstoornissen. Counselors, klinisch psychologen en psychotherapeuten werken vaak rechtstreeks op dit gebied.
Overzicht
Om abnormale psychologie te begrijpen, is het essentieel om eerst te begrijpen wat we bedoelen met de term 'abnormaal'. Op het eerste gezicht lijkt de betekenis voor de hand te liggen; abnormaal geeft iets aan dat buiten de norm valt.
Veel menselijk gedrag kan volgen wat bekend staat als de normale curve. Als we naar deze klokvormige curve kijken, zijn de meeste individuen geclusterd rond het hoogste punt van de curve, dat het gemiddelde wordt genoemd. Mensen die aan beide uiteinden van de normale curve erg ver vallen, kunnen als "abnormaal" worden beschouwd.
Het is belangrijk op te merken dat het onderscheid tussen normaal en abnormaal niet synoniem is aan goed of slecht. Overweeg een kenmerk zoals intelligentie. Een persoon die helemaal bovenaan de curve valt, zou passen onder onze definitie van abnormaal; deze persoon zou ook als een genie worden beschouwd. Het is duidelijk dat dit een geval is waarbij het buiten de normen vallen eigenlijk een goede zaak is.
Wanneer je denkt aan een abnormale psychologie, in plaats van je te concentreren op het onderscheid tussen wat normaal is en wat abnormaal is, concentreer je dan op het niveau van angst of verstoring dat een verontrustend gedrag kan veroorzaken. Als een gedraging problemen in het leven van een persoon veroorzaakt of storend werkt voor andere mensen, dan is dit een "abnormaal" gedrag waarvoor een bepaald soort interventie op het gebied van de geestelijke gezondheid nodig kan zijn.
perspectieven
Er zijn een aantal verschillende perspectieven die worden gebruikt in abnormale psychologie. Hoewel sommige psychologen of psychiaters zich kunnen concentreren op een enkel gezichtspunt, gebruiken veel professionals in de geestelijke gezondheidszorg elementen uit meerdere gebieden om psychologische stoornissen beter te begrijpen en te behandelen. Deze perspectieven omvatten:
- De psychoanalytische benadering: Dit perspectief heeft zijn wortels in de theorieën van Sigmund Freud. De psychoanalytische benadering suggereert dat veel abnormaal gedrag voortkomt uit onbewuste gedachten, verlangens en herinneringen. Hoewel deze gevoelens zich buiten het bewustzijn bevinden, wordt aangenomen dat ze nog steeds invloed hebben op bewuste acties. Therapeuten die deze benadering volgen, geloven dat mensen door het analyseren van herinneringen, gedragingen, gedachten en zelfs dromen enkele van de gevoelens kunnen ontdekken en behandelen die hebben geleid tot onaangepast gedrag en angst.
- De gedragsmatige aanpak: Deze benadering van abnormale psychologie richt zich op waarneembaar gedrag. Bij gedragstherapie ligt de nadruk op het versterken van positief gedrag en het niet versterken van onaangepast gedrag. De gedragsbenadering richt zich alleen op het gedrag zelf, niet op de onderliggende oorzaken. Wanneer het gaat om een abnormaal gedrag, kan een gedragstherapeut strategieën gebruiken zoals klassieke conditionering en operante conditionering om ongewenst gedrag te elimineren en nieuw gedrag te leren..
- De medische benadering: Deze benadering van abnormale psychologie richt zich op de biologische oorzaken van geestesziekten, waarbij de nadruk wordt gelegd op het begrijpen van de onderliggende oorzaak van aandoeningen, waaronder genetische overerving, gerelateerde lichamelijke ziekten, infecties en chemische onevenwichtigheden. Medische behandelingen zijn vaak farmacologisch van aard, hoewel medicatie vaak wordt gebruikt in combinatie met een of andere vorm van psychotherapie.
- De cognitieve benadering: De cognitieve benadering van abnormale psychologie richt zich op hoe interne gedachten, percepties en redenering bijdragen aan psychische stoornissen. Cognitieve behandelingen richten zich meestal op het helpen van het individu om zijn of haar gedachten of reacties te veranderen. Cognitieve therapie kan ook worden gebruikt in combinatie met gedragsmethoden in een techniek die bekend staat als cognitieve gedragstherapie (CGT).
Soorten psychische stoornissen
Psychische stoornissen worden gedefinieerd als patronen van gedrags- of psychologische symptomen die meerdere gebieden van het leven beïnvloeden. Deze psychische stoornissen veroorzaken stress voor de persoon die symptomen ervaart.
Het diagnostisch en statistisch handboek voor psychiatrische stoornissen wordt uitgegeven door de American Psychiatric Association (APA) en wordt gebruikt door professionals in de geestelijke gezondheidszorg voor verschillende doeleinden. De handleiding bevat een lijst met psychiatrische aandoeningen, diagnostische codes, informatie over de prevalentie van elke aandoening en diagnostische criteria.
Sommige van de categorieën van psychische stoornissen omvatten:
- Stofstoornissen
- Stemmingsstoornissen, zoals depressie en bipolaire stoornis
- Angststoornissen, zoals sociale fobie, paniekstoornis en gegeneraliseerde angststoornis
- Neurologische ontwikkelingsstoornissen, zoals een verstandelijke beperking of een autismespectrumstoornis
- Neurocognitieve stoornissen zoals delier
- Persoonlijkheidsstoornissen, zoals borderline persoonlijkheidsstoornis, vermijdende persoonlijkheidsstoornis en obsessief-compulsieve persoonlijkheidsstoornis
Abnormaliteiten begrijpen kan levens verbeteren
Abnormale psychologie kan zich richten op atypisch gedrag, maar de nadruk ligt er niet op dat alle mensen in een enge definitie van 'normaal' passen. In de meeste gevallen concentreert het zich op het identificeren en behandelen van problemen die in een of ander aspect van het leven van een persoon problemen of beperkingen kunnen veroorzaken. Door beter te begrijpen wat 'abnormaal' is, kunnen onderzoekers en therapeuten nieuwe manieren bedenken om mensen te helpen gezonder en meer voldoening te geven aan hun leven.
