Wat is confabulatie?

Confabulation is een type geheugenfout waarbij hiaten in het geheugen onbewust worden opgevuld met verzonnen, verkeerd geïnterpreteerde of vervormde informatie. In deze gevallen kan het individu imaginaties verwarren met echte herinneringen. Hoewel er geen bewuste of opzettelijke poging is om te misleiden, is de persoon vrij zeker van de waarheid van deze herinneringen, zelfs wanneer hij geconfronteerd wordt met tegenstrijdig bewijs.

Oorzaken

Confabulatie is vaak het gevolg van hersenziekte of schade. Sommige van de aandoeningen die verband houden met confabulatie zijn geheugenstoornissen, hersenletsel en bepaalde psychiatrische aandoeningen. Er zijn verschillende bijbehorende psychologische en neurologische aandoeningen:

• Het syndroom van Wernicke-Korsakoff is een neurologische aandoening die vaak wordt veroorzaakt door chronisch alcoholisme en die resulteert in ernstige thiaminedeficiëntie.
• ziekte van Alzheimer is een vorm van dementie die gepaard gaat met geheugenverlies, verlies van cognitieve vaardigheden, taalproblemen en andere problemen.
• Traumatische hersenschade is schade aan bepaalde hersengebieden en is gekoppeld aan de opkomst van geconfirmeerde herinneringen. Sommige onderzoeken hebben aangetoond dat mensen met schade aan de inferieure frontale kwab in de medaille eerder zullen confabuleren dan mensen zonder verwonding of letsel aan andere delen van de hersenen.
• Schizofrenie is een mentale stoornis die wordt gekenmerkt door problemen met het begrijpen van de werkelijkheid en abnormaal gedrag. Confabulatie wordt soms gezien bij personen met schizofrenie, vaak bij patiënten die wanen ervaren.

verklaringen

Wat verklaart confabulatie? Er zijn een aantal verschillende theorieën, maar sommige onderzoeken suggereren dat twee factoren in bepaalde gevallen van deze geheugenverstoring een belangrijke rol spelen.

• Overlearning kan ertoe leiden dat bepaalde soorten informatie in de voorhoede van de geest van een persoon staan. Omdat deze informatie vaak opdoet in het geheugen van een persoon, heeft deze ook de neiging om andere details te verdringen. Wanneer hiaten in het geheugen plaatsvinden, kan de overbelaste informatie domineren en meer specifieke feiten en herinneringen afdwingen. Dit kan leiden tot geheugenvervormingen en andere onnauwkeurigheden.
• Slechte codering kan ertoe leiden dat informatie niet volledig in het lange-termijngeheugen wordt opgeslagen. Een persoon kan bijvoorbeeld tijdens een evenement afgeleid worden en niet echt op de details letten. Omdat de informatie niet volledig in het geheugen is gecodeerd, is de persoon vatbaarder voor vergissingen en andere geheugenproblemen.

Tekenen en symptomen

Er zijn verschillende gemeenschappelijke kenmerken van confabulatie.

• Een gebrek aan bewustzijn dat een herinnering vals of vervormd is. Wanneer fouten worden opgemerkt, maakt de patiënt zich geen zorgen over de schijnbare onwerkelijkheid van zijn of haar account.
• Geen poging om te bedriegen of te liegen. Er is geen verborgen motivatie voor de patiënt om de informatie verkeerd te onthouden.
• Het verhaal wordt meestal getrokken uit het geheugen van de patiënt. De basis voor de verkeerd herinnerde informatie wordt meestal gebaseerd op vroegere of huidige ervaringen en gedachten van de patiënt.
• Het verhaal kan zeer waarschijnlijk of zeer onwaarschijnlijk zijn. Het verhaal kan volledig coherent en aannemelijk zijn, terwijl andere verhalen hoogst incoherent en onrealistisch kunnen zijn.

Types

Confabulaties zijn onderverdeeld in twee verschillende typen: geprovoceerd en spontaan.

• Gebekte confabulaties optreden wanneer een patiënt een onwaar verhaal creëert in reactie op een specifieke vraag. Dit soort confabulatie komt het meest voor en komt vaak voor bij patiënten met dementie of geheugenverlies.
• Spontane confabulaties optreden wanneer een patiënt een verzonnen verhaal vertelt zonder enige duidelijke motivatie of provocatie. Dit soort confabulatie is meestal minder gebruikelijk.

Voorbeelden

Het is belangrijk op te merken dat confabulatie niet hetzelfde is als liegen. Liegen houdt het presenteren van informatie in met de bedoeling anderen voor de gek te houden of te manipuleren; degenen die confabuleren, doen dit niet met het doel om te misleiden.

Terwijl confabulatie gepaard gaat met het presenteren van valse informatie, geloven de mensen die dat doen, dat wat ze onthouden waar is.

Een persoon die symptomen van dementie ervaart, kan bijvoorbeeld de laatste keer dat ze haar arts ontmoette duidelijk beschrijven, zelfs als de scenario's die ze beschrijft nooit echt zijn gebeurd. Iemand met geheugenproblemen kan zich misschien niet precies herinneren hoe ze een persoon heeft ontmoet. Desgevraagd kan ze echter een verhaal samenstellen om de gelegenheid uit te leggen waarop ze het individu voor het eerst heeft ontmoet.

Een ander voorbeeld van confabulatie kan optreden wanneer iemand met hiaten in zijn geheugen wordt gevraagd om details van een gebeurtenis in het verleden te onthouden en te beschrijven. In plaats van simpelweg te antwoorden dat hij het niet weet, vult zijn geest de ontbrekende details in met vastgelegde herinneringen aan de gebeurtenis.

Geconstrueerde herinneringen kunnen soms behoorlijk uitgebreid en gedetailleerd zijn. Schizofrene patiënten die wanen ervaren, bijvoorbeeld, kunnen herinneringen verzamelen die steeds fantasierijker en ingewikkelder worden naarmate er meer over hen wordt gevraagd.

In andere gevallen kunnen dergelijke herinneringen heel klein en alledaags zijn. Een patiënt kan bijvoorbeeld niet precies onthouden hoe hij een kleine blauwe plek op zijn arm kreeg, maar kan een verhaal verzinnen of verkeerd onthouden om uit te leggen hoe de verwonding zich voordeed.

behandelingen

Onderzoek suggereert dat confabulatie moeilijk te behandelen is. De aanbevolen behandelingsmethode kan afhankelijk zijn van de onderliggende oorzaak van het probleem als het mogelijk is de bron te identificeren.

Bij patiënten met dementie zou bijvoorbeeld ruzie met de patiënt over de geldigheid van zijn herinneringen weinig zin hebben. In plaats van te proberen deze herinneringen te weerleggen, is het vaak gewoon beter om acceptatie en ondersteuning te bieden.

In andere gevallen kan confabulatie worden aangepakt met psychotherapeutische en cognitief-gedragsmatige behandelingen. Deze benaderingen zijn meestal gericht op het helpen van patiënten om zich meer bewust te worden van hun geheugenonnauwkeurigheden. Cognitieve benaderingen die patiënten aanmoedigen zich af te vragen wat ze wel en niet herinneren, kunnen soms nuttig zijn. Patiënten worden aangemoedigd eenvoudigweg te antwoorden dat ze iets niet weten of dat ze er niet zeker van zijn in plaats van een reactie te verwerken.

Eén studie vond steun voor een neuropsychologische behandeling van confabulaties. De behandeling betrof deelnemers betrekken bij een geheugentaak en hun vervolgens hun onjuiste antwoorden laten zien. Bij het tonen van deelnemers hun fouten, kregen ze ook specifieke instructies om meer aandacht te schenken aan het materiaal en na te denken over hun antwoorden voordat ze reageerden. De resultaten gaven aan dat deze aanpak effectief was in het verminderen van confabulaties en dat de effecten gegeneraliseerd werden naar andere gebieden na de behandeling.

Een woord van heel goed

Familieleden en vrienden van mensen die vatbaar zijn voor confabulatie kunnen gefrustreerd of overstuur raken omdat het soms lijkt alsof hun geliefde liegt. Begrijpen dat confabulatie geen poging is om te misleiden, kan het soms gemakkelijker maken om ermee om te gaan.

Hoewel confabulatie verwarrend of frustrerend kan zijn, kan het ook mensen met geheugenstoornissen helpen omgaan met hun huidige realiteit. Hiaten in het geheugen kunnen moeilijk en zelfs angstaanjagend zijn voor mensen die ze ervaren, dus geconfigreerde herinneringen zijn een manier waarop de geest de wereld probeert te begrijpen. Als je bang bent dat een geliefde misschien tekenen van confabulatie vertoont, overweeg dan om met een professional in de geestelijke gezondheidszorg te praten om meer te weten te komen over hoe je met deze situatie kunt omgaan.

Het is niet altijd de ziekte van Alzheimer: wat is de oorzaak van geheugenverlies