Een overzicht van de ziekte van Graves

De ziekte van Graves is een van de aandoeningen die hyperthyreoïdie (overactieve schildklier) veroorzaakt. Het wordt veroorzaakt door een defect van de schildklier, wat resulteert in overproductie van schildklierhormonen. Het wordt meestal geactiveerd door een auto-immuunproces, dat is wanneer het immuunsysteem van het lichaam het normale functioneren verstoort.
De ziekte van Graves wordt gediagnosticeerd op basis van symptomen, een lichamelijk onderzoek en bloedonderzoek. Imaging-tests of een biopsie kunnen ook nodig zijn. Er zijn verschillende behandelmethoden voor de ziekte van Graves, waaronder anti-schildklier medicijnen, radioactieve jodium therapie en zelden een operatie. Beheersing van de symptomen van hyperthyreoïdie kan ook nodig zijn.

symptomen

Er zijn een aantal symptomen verbonden aan de ziekte van Graves. De symptomen van hyperthyreoïdie (veroorzaakt door een oorzaak) omvatten gewichtsverlies, toegenomen eetlust, diarree, slapeloosheid, zweten, concentratiestoornissen, opwinding, prikkelbaarheid, hartkloppingen, hoge bloeddruk.
De ziekte van Graves, evenals hyperthyreoïdie van andere oorzaken, wordt ook vaak geassocieerd met een struma (een vergroting van de schildklier).
Er zijn echter extra symptomen die gewoonlijk voorkomen bij de ziekte van Graves, maar niet bij andere vormen van hyperthyreoïdie:

• De oogheelkunde van Graves: Een aandoening die vaak verschijnt als "uitpuilende ogen", oftalmopathie van Graves kan druk veroorzaken rond de ogen, gevoelige ogen en verminderd zicht. Dit treft ongeveer een derde van de mensen met Graves 'en het is het gevolg van zwelling die te wijten is aan het auto-immuunproces achter de ziekte.
• Huidletsels: Schildklierdermopatie, ook bekend als de dermopathie van Graves, kan verdikking van de huid, zwelling en ernstige jeuk veroorzaken. In zeldzame gevallen kan de schildklierdermopathie evolueren naar een aandoening die acropachy wordt genoemd, die wordt gekenmerkt door misvormingen van de vingers en tenen.

complicaties
Als u onbehandelde ziekte van Graves heeft, kan osteoporose (botverlies) en hartaandoeningen zich in de loop van de tijd ontwikkelen.
Schildklierstorm is een zeldzame en gevaarlijke complicatie, gekenmerkt door een snelle hartslag, hoge bloeddruk en hoge koorts. Zonder onmiddellijke medische spoedbehandeling kan deze complicatie fataal zijn.

Oorzaken

Het auto-immuunproces achter de ziekte van Graves is net als elk ander doordat het lichaam ten onrechte antilichamen (infectiebestrijdende eiwitten) tegen zichzelf produceert.
Er zijn verschillende schildklierantistoffen die elk een verschillende schildklieraandoening tot gevolg hebben. TSH-receptorantilichaam (TSHR-Ab) is het antilichaam geassocieerd met de ziekte van Graves.
Schildklier stimulerend hormoon (TSH) wordt vrijgegeven door de hypofyse in de hersenen. TSH bindt zich aan TSH-receptoren op de schildklier om het te activeren om schildklierhormoon te produceren. TSHR-Ab werkt als TSH en veroorzaakt een overmatige productie van schildklierhormoon, zelfs wanneer het niet nodig is.
Risicofactoren
Het is niet duidelijk waarom een ​​persoon de ziekte van Graves zou ontwikkelen, maar er zijn verschillende risicofactoren.
Leeftijd is één: Graves komt vaker voor bij personen onder de 40 jaar. Vrouwen hebben ook een grotere kans om de ziekte van Grave te ontwikkelen dan mannen, en er is een verhoogd risico op deze aandoening tijdens de zwangerschap..
Als u een familiegeschiedenis heeft met de ziekte van Graves of als u een andere auto-immuunziekte hebt, zoals lupus, loopt u een verhoogd risico om de ziekte van Grave te ontwikkelen.
Roken is een sterke risicofactor voor het ontwikkelen van deze aandoening. Er is enige suggestie geweest dat stress een rol zou kunnen spelen, maar het bewijs is niet consistent en een oorzakelijk verband blijft onzeker.

Diagnose

Als u symptomen van de ziekte van Graves heeft, zal uw arts, naast een beoordeling van uw medische voorgeschiedenis, enkele methoden gebruiken voor de hierboven genoemde risicofactoren om uw aandoening te diagnosticeren. Uw lichamelijk onderzoek en schildklierfunctiebloedonderzoek kunnen typisch aantonen dat u hyperthyreoïdie heeft en de oorzaak tot de ziekte van Graves beperken. Een beeldvormend onderzoek of een biopsie kan ook nodig zijn om de ziekte van Grave te onderscheiden van andere vormen van hyperthyreoïdie.
Fysiek onderzoek
Als u de ziekte van Graves heeft, kan uw lichamelijk onderzoek tekenen van hyperthyreoïdie vertonen, zoals een snelle hartslag, hoge bloeddruk en opwinding. Dit zijn allemaal tekenen van hyperthyreoïdie, maar ze bevestigen niet dat je de ziekte van Graves hebt.
Als u oftalmopathie of dermopathie heeft, kan uw arts een hoger vermoeden hebben dat u de ziekte van Graves heeft, maar deze kunnen ook voorkomen bij andere vormen van hyperthyreoïdie. Een kropgezwel suggereert op dezelfde manier dat je de ziekte van Graves hebt, maar sluit een andere schildklieraandoening niet uit.
De combinatie van struma, oftalmopathie, en dermopathie (of acropathie) is meer suggestief voor de ziekte van Graves.
Bloedtesten
De meest voorkomende schildkliertests zijn TSH, thyroxine (T4) en trijodothyronine (T3). Een lage TSH met een hoge T4 en / of hoge T3 is typerend voor hyperthyreoïdie. Uw arts kan u ook vragen om tests met schildklierantistoffen.
Schildklierfunctietests en normale bereiken Imaging-tests
De ziekte van Graves kan een verandering in het uiterlijk van de schildklier veroorzaken die zich onderscheidt van een normale schildklier of van andere schildklieraandoeningen. Beeldvormingstests die worden gebruikt bij de evaluatie van de ziekte van Graves kunnen ultrasone golven, röntgenfoto's, een computertomografie (CT) -scan en magnetische resonantiebeeldvorming (MRI) omvatten.
U kunt ook radioactief jodium ontvangen vóór een beeldvormingsonderzoek omdat dit materiaal de schildklier binnendringt en de visualisatie van de klier kan helpen verbeteren.
biopsie
ikAls er nog steeds onzekerheid bestaat over uw diagnose, kunt u een biopsie hebben, waarbij een weefselmonster wordt verwijderd voor onderzoek onder een microscoop. Een biopsie is vooral handig als uw arts zich zorgen maakt over schildklierkanker.
Fijne naaldaspiratie Schildklierbiopsie

Behandeling

Als u de ziekte van Graves heeft, zijn er verschillende behandelmethoden die uw arts kan overwegen, gelijktijdig of in de loop van de tijd als uw toestand evolueert.
Schildklierbeheer
Onder die opties die kunnen helpen de overactiviteit van uw schildklier te verminderen:

• Anti-schildklier medicatie: Er zijn een aantal anti-schildklier medicijnen. Ze werken door te voorkomen dat de schildklier jodium gebruikt om schildklierhormonen te produceren. De meest voorkomende antithyroid-medicijnen zijn onder meer Tapazole (methimazol), carbimazol (dat wordt omgezet in methimazol) en Propylthiouracil (PTU). Methimazol, ook wel thiamazool genoemd, is ook in generieke vorm verkrijgbaar.
• Radioactief jodium: Vernietiging van (een deel van) uw schildklier met behulp van radioactief jodium (RAI) kan de productie van overmatig schildklierhormoon verminderen. Soms resulteert de vernietiging van de schildklier in hypothyreoïdie (traag werkende schildklier).
• Chirurgie: Het verwijderen van (een deel van) de schildklier kan nodig zijn als u niet kunt worden behandeld met medicijnen of RAI. Dit is echter niet de typische behandelingsmethode voor de ziekte van Graves.

Behandeling van symptomen
Als u nog steeds hypertensie en een snelle hartslag hebt, zelfs nadat u voldoende antithyroid-medicatie, RAI of een operatie heeft gebruikt, moet u mogelijk medicijnen gebruiken zoals bètablokkers die de hartslag verlagen en de bloeddruk verlagen. Andere methoden voor het beheersen van hypertensie zijn onder meer lichaamsbeweging, afnemend zout in uw dieet, gewichtsverlies en ontspanningstechnieken.
Behandeling is meestal niet nodig voor oftalmopathie, maar orale steroïden of een operatie kunnen de zwelling verlichten, indien nodig.
Schildklier-dermopathie wordt behandeld met steroïden van plaatselijke (op het oppervlak van de huid).
Mogelijk heeft u ook medicijnen nodig om diarree te verminderen, evenals aanpassingen in het dieet of calorie-supplementen om gewichtsverlies te voorkomen.
Hoe gewichtsverlies te voorkomen met de ziekte van Graves

omgaan

De ziekte van Graves vereist aanpassing van sommige leefstijlproblemen om u te helpen het hoofd te bieden.
Gewichtsbeheer
Hyperthyreoïdie kan gewichtsverlies en een verhoogde eetlust veroorzaken. Om te voorkomen dat u te veel gewicht verliest, moet u mogelijk uw calorie-inname verhogen. U kunt het beste met uw arts of een diëtist praten om u te helpen een dieetplan op te stellen om gezond te blijven.
Als u uw voedselinname verhoogt, zorg dan voor een uitgebalanceerd dieet en eet voedingsmiddelen die rijk zijn aan vitamines, mineralen, koolhydraten en eiwitten, in plaats van geconsumeerd of gefrituurd voedsel te consumeren. Hyperthyreoïdie kan uw cholesterol verlagen, zodat uw diëtist u toestemming kan geven om een ​​hoger percentage vetbevattend voedsel te eten dan normaal wordt aanbevolen in een gezond dieet.
Dieet
Sommige voedingsmiddelen staan ​​bekend als goitrogenen, die het vermogen van het lichaam om jodium te gebruiken verstoren. Dit veroorzaakt hypothyreoïdie. Als u de ziekte van Graves heeft, moet u gematigd blijven als het gaat om goitrogenen, omdat het eten van te veel van deze voedingsmiddelen uw schildklierhormoonniveaus kan verlagen, vooral als uw toestand adequaat wordt behandeld.
Spanning
Hyperthyreoïdie kan angst, prikkelbaarheid en rusteloosheid veroorzaken. Als u last heeft van deze problemen, overleg dan met uw arts. Vaak zijn antithyroid-medicijnen voldoende om deze symptomen te verminderen, maar soms zijn andere coping-mechanismen, zoals meditatie, biofeedback, lichaamsbeweging en counseling nodig.
De ziekte van Graves is de meest voorkomende oorzaak van hyperthyreoïdie. Het veroorzaakt een verscheidenheid aan symptomen en kan zonder behandeling opmerkelijke complicaties veroorzaken. De aandoening kan worden beheerd en er moet rekening worden gehouden met speciale overwegingen als u zwanger wordt of een operatie moet ondergaan.
Na uw behandeling voor de ziekte van Graves kunt u langdurige hypothyreoïdie ervaren, die veel symptomen veroorzaakt die anders zijn dan die van hyperthyreoïdie. Levenslange behandeling met schildkliervervangende medicijnen kan dan nodig zijn.