Bevroren schouder- en schildklieraandoeningen

Het begint vaak met moeite om je schouder te bewegen of een doffe, pijnlijke pijn in je schouder. Als deze symptomen bekend voorkomen, kunt u adhesieve capsulitis hebben, een aandoening die vaker wordt aangeduid als frozen shoulder. Hoewel het niet duidelijk is waarom, is frozen shoulder vaker voor bij mensen met endocriene problemen, waaronder ziekten van de schildklier.

Oorzaak en gevolg

De botten, ligamenten en pezen die deel uitmaken van het schoudergewricht zijn gewikkeld in een capsule van bindweefsel. Bevroren schouder treedt op wanneer deze capsule dikker wordt en ontstoken raakt, waardoor deze samentrekt en littekenweefsel vormt.
Het hebben van een endocriene aandoening zoals diabetes of schildklieraandoeningen, waaronder zowel hyperthyreoïdie en hypothyreoïdie, is een risicofactor voor een frozen shoulder. En hoewel het verband tussen schildklierziekte en frozen shoulder onzeker blijft, heeft onderzoek enkele mogelijke verbanden met zowel hyperthyreoïdie als hypothyreoïdie aan het licht gebracht..
Een studie uit 2014 concludeerde dat hyperthyreoïde patiënten 1,22 maal meer risico lopen op het ontwikkelen van adhesieve capsulitis in vergelijking met de algemene populatie. De studie volgde 4.472 mensen met hyperthyreoïdie gedurende zeven jaar. In die periode ontwikkelden 162 van hen adhesieve capsulitis.
De onderzoekers speculeerden dat deze bevindingen mogelijk verband houden met een ontstekingsproces - gestimuleerd door de productie van eiwitten die bekend staan als cytokines - en die kenmerkend is voor zowel hyperthyreoïdie als adhesieve capsulitis. Het is denkbaar dat de ene de andere kan triggeren, of dat ze tegelijkertijd kunnen optreden.
Een andere studie evalueerde 93 patiënten met een frozen shoulder en 151 zonder de aandoening. Hogere serumgehalten van thyroïd-stimulerend hormoon (TSH), meestal gevonden bij mensen met hypothyreoïdie, werden ook gevonden bij de deelnemers met een frozen shoulder.
Ten slotte is bekend dat spierpijn (myopathie) vaak voorkomt bij zowel hypothyreoïdie als hyperthyreoïdie. Of dit specifiek gerelateerd is aan frozen shoulder is echter niet duidelijk.
Het is niet duidelijk wat de frozen shoulder veroorzaakt, maar het lijkt vaker voor te komen bij vrouwen tussen de 40 en 60 jaar en bij vrouwen met een schildklieraandoening..
Andere risicofactoren of mogelijke oorzaken van frozen shoulder zijn:

Een schouderblessure, schouderoperatie, schoudertrauma of een geïmmobiliseerde schouder hebben
Een operatie ondergaan die uw schouder immobiliseert, zoals een borstoperatie of een open-hartoperatie
Hormonale veranderingen, zoals perimenopauze en menopauze
Cervicale schijfziekte van de nek

symptomen

Bevroren schouderklachten ontwikkelen zich gewoonlijk langzaam in de tijd en verergeren geleidelijk. Vaak begint de aandoening met milde pijn in de loop van enkele maanden. Het gaat meestal door drie verschillende stadia, met verschillende symptomen die duidelijk zijn in elke fase:

Bevriezingsfase: Dit is meestal het meest pijnlijke stadium, met de ernstigste pijn in uw buitenste schoudergebied. In sommige gevallen kunt u ook pijn uitstralend in uw bovenarm hebben. Je schouder verplaatsen kan pijnlijk zijn, dus dagelijkse activiteiten waarbij je je arm moet optillen, zoals je haar borstelen of iets bereiken op een hoge plank, kunnen moeilijk worden. Misschien heb je ook pijn tijdens het slapen. Je bewegingsbereik in de schouder wordt ook meestal verminderd.
Frozen stage: Tijdens deze fase is het bewegingsbereik van je schouder nog beperkter en wordt je schouder stijver. Het kan steeds moeilijker worden om uw armen op te tillen of uw armen achteruit te bewegen. Na verloop van tijd kan de schouder zo stijf worden dat het bijna onmogelijk is om te bewegen. U merkt echter minder pijn, omdat uw schouder minder mobiel wordt.
Ontdooistadium: Je hebt op dit moment meestal minder pijn en het bewegingsbereik zal in de loop van de tijd verbeteren.

Stadia van behandeling en herstel na een bevroren schouder

Diagnose

Het diagnosticeren van een frozen shoulder kan lastig zijn omdat de belangrijkste symptomen - pijn en stijfheid - kenmerkend zijn voor tal van andere aandoeningen, waaronder verwondingen aan het rotatorcuff. In feite wordt een frozen shoulder vaak verkeerd gediagnosticeerd als een scheur in de rotatormanchet. Bovendien compenseren mensen met een frozen shoulder soms de verminderde beweging van het schoudergewricht door hun schouderbladen en wervelkolom op bepaalde manieren te bewegen, wat de uitdaging vergroot om een accurate diagnose te krijgen.
Uw arts zal waarschijnlijk uw schouder injecteren met een verdovend middel om uw bewegingsbereik te beoordelen zonder pijn te veroorzaken. Er zal je worden gevraagd je arm op verschillende manieren te bewegen; dit staat bekend als "actief" bewegingsbereik. Uw arts kan uw arm ook manipuleren om te bepalen wat bekend staat als passieve bewegingsuitslag. Een bevroren schouder is van invloed op beide.
Beeldvormende tests, zoals röntgenstralen of magnetische resonantie beeldvorming (MRI), kunnen ook worden gedaan om andere problemen uit te sluiten.
4 manieren om te vertellen of je een bevroren schouder hebt

Behandeling

Een bevroren schouder verdwijnt meestal vanzelf, maar dit kan meerdere jaren pijn en beperkte mobiliteit met zich meebrengen totdat de schouder weer normaal wordt. In sommige gevallen keert het volledige bewegingsbereik in de schouder nooit terug.
Wanneer bevroren schouder wordt geïdentificeerd en vroegtijdig wordt gediagnosticeerd, een injectie met cortisonenrechtstreeks in het bevroren gewricht kan het bewegingsbereik herstellen en kan helpen de genezingsperiode drastisch te versnellen. Voor een aanvulling op de effecten van behandeling met cortisone wordt een milde stretching aanbevolen, in tegenstelling tot agressievere fysiotherapie.
In sommige gevallen kunnen niet-steroïde ontstekingsremmende geneesmiddelen (NSAID's) samen met fysiotherapie en huisoefeningen effectief zijn. Deze aanpak kan helpen het bewegingsbereik te herstellen en de pijn te verlichten, maar het kan wel een jaar duren om volledige verlichting te krijgen.
Een operatie voor een frozen shoulder is het laatste redmiddel, maar kan worden aanbevolen als andere opties niet effectief zijn. Chirurgie - vaak arthroscopisch uitgevoerd - richt zich op het verwijderen van littekenweefsel en verklevingen in de schouder. Na de operatie is een periode van fysiotherapie meestal nodig om het bewegingsbereik in de schouder te herstellen en te behouden.
Er zijn een paar veelbelovende nieuwere opties om ook voor frozen shoulder te overwegen. Ze omvatten transcutane elektrische stimulatie (TENS), waarvan is aangetoond dat het bewegingsbereik aanzienlijk verhoogt. Laagvermogen lasertherapie en diepe verwarming (diathermiebehandeling) met rekken kunnen ook verlichting bieden.