Drijvende ribanatomie, locatie en functie
De laatste twee paren ribben helemaal onderaan de ribbenkast hechten helemaal niet aan het borstbeen. Deze ribben worden "zwevende ribben" genoemd omdat hun enige bevestiging aan de achterkant van de ribbenkast is gevonden, verankerd aan de wervels van de wervelkolom. Door hun gebrek aan hechting zijn deze ribben meer vatbaar voor verwonding en zijn ze in verband gebracht met een pijnlijke, hoewel zeldzame aandoening die "slippende ribsyndroom" wordt genoemd.
Anatomie
De ribbenkast is een benige structuur in de borst (thoracale holte). Het bestaat uit 12 paar ribben. Elk paar is genummerd op basis van hun bevestiging aan het borstbeen, een benig proces aan de voorkant van de ribbenkast dat dienst doet als ankerpunt. Kraakbeen dat zich vormt aan het einde van elke rib (ribkraakbeen) hecht direct of indirect aan het borstbeen.Structuur
Een individuele rib bestaat uit vijf delen: hoofd, nek, lichaam of schacht, knobbeltje en hoek.Plaats
De ribben bevinden zich in de borst (thoracale holte).Anatomische variaties
De eerste zeven ribben hechten direct aan het sternum en worden "echte ribben" genoemd. De eerste rib is boven het sleutelbeen en is korter en meer gebogen dan de andere. De volgende zes ribben zijn beide langer en worden geleidelijk meer open (in plaats van gekromd) terwijl de ribbenkast door de lengte van de romp loopt.Elk van de zeven "echte" ribben hecht aan het borstbeen (borstbeen) aan de voorkant van de borst door kraakbeen, evenals aan de wervels van de rug in de rug.
De overgebleven ribben (8 tot en met 12) worden "valse ribben" genoemd omdat ze niet rechtstreeks aan het sternum hechten. In plaats daarvan zijn ze gehecht aan ribkraakbeen van het borstbeen. De laatste twee paren ribben helemaal onderaan, ook bekend als "zwevende ribben", hechten echter niet helemaal aan de voorzijde van de ribbenkast alleen aan de wervels achterin.
Functie
De menselijke ribbenkast (thoracale kooi) heeft de zeer belangrijke taak om het hart en de longen te beschermen. De ribben maken deel uit van het axiale skelet en zijn geclassificeerd als platte botten. De primaire taak van platte botten is het beschermen van onderliggende structuren. Andere platte botten in het menselijk lichaam zijn te vinden in het bekken en de schedel.Verschillende lagen compact bot en merg vormen vlakke platen. Rode bloedcellen worden gemaakt in het merg van platte botten.
Door zijn kraakbeenachtige bevestigingen en omringende pezen, kan de ribbenkast uitzetten om de beweging van de longen en het diafragma tijdens ademhalen op te vangen. Hoewel het grootste deel van dit kraakbeen gedurende het hele leven flexibel blijft, verergert de onderste punt van het borstbeen, bekend als het xiphoid-proces, met de jaren (wordt verhard).
Geassocieerde voorwaarden
Gebroken of gekneusde ribben
Zoals met elk bot in het menselijk lichaam, kunnen ribben breken of breken, hoewel de gebruikte terminologie voor het beschrijven van verwondingen met betrekking tot de borstwand en ribbenkast verwarrend kan zijn. De fascia die de ribbenkast omringt, kan gekneusd raken, waardoor de verwonding wordt beschreven als een gekneusde rib. In termen van gebroken of gebroken ribben, verwijzen deze twee termen naar dezelfde verwonding of één die optreedt in het bot.Het belangrijkste verschil tussen gebroken, gekneusde en gebroken ribben is of de botten van de ribbenkast erbij betrokken zijn of dat de verwonding hoofdzakelijk in het weefsel van de borstwand lag. In sommige gevallen zijn beide betrokken. Hoewel een gekneusde ribbel misschien niet zo zwaar klinkt als een gebroken rib, kan verwonding aan de weefsels die de ribbenkast omgeven en ondersteunen uiterst pijnlijk zijn.
Ribben kunnen breken als gevolg van een externe bron, zoals botbreuken in de borstkas veroorzaakt door een auto-ongeluk of van een interne bron, zoals de druk van langdurig hoesten.
Glibberend ribsyndroom
Hoewel het niet zo vaak voorkomt als een verwonding van de borstwand, is "slippende ribsyndroom" een merkwaardige aandoening die mensen kan schrikken die het hebben, maar zich niet bewust zijn waarom het voorkomt.Slipping-ribsyndroom (ook bekend als het Cyriax-syndroom, pijnlijke rib-syndroom en interchondrale subluxatie) treedt op wanneer het kraakbeen van de onderste zwevende ribben beweegt. De beweging van deze lagere ribben wordt vaak gevoeld als een glijdende, klikkende of knallende sensatie. Het gevoel treedt meestal alleen op aan één kant van de ribbenkast (unilateraal), maar de pijn kan naar de achterkant van de aangedane zijde uitstralen. Het gevoel kan erg pijnlijk zijn of gewoon een bron van ongemak.
Het slippende ribsyndroom kan komen en gaan. Beweging zoals kantelen in bed, tillen en hoesten kan het ongemak verergeren of tot scherpe, stekende pijn leiden.
Het lijkt het vaakst te worden gemeld door vrouwen van middelbare leeftijd, hoewel er gevallen zijn opgetreden bij mannen, vrouwen en kinderen van alle leeftijden. De exacte oorzaak van het slippende ribsyndroom is niet bekend, maar factoren zoals het hebben van een eerdere verwonding of een operatie aan de borstkas of het hebben van ligament hypermobiliteit kunnen een persoon meer kans geven om de aandoening te ervaren.
Behandeling
De meeste verwondingen aan de borstwand en ribbenkast worden op dezelfde manier behandeld. In tegenstelling tot andere botten van het lichaam, zoals een arm of been, kan de borst niet worden geïmmobiliseerd als een bot wordt gebroken. Evenzo, als een persoon een trauma aan de spieren of ligamenten in de borst heeft ervaren, kan er niet veel worden gedaan om de beweging te verminderen - omdat de borst minstens voldoende moet bewegen om uit te zetten als een persoon ademt.De behandeling van verwonding en breuken van zacht weefsel is daarom hetzelfde en is voornamelijk gericht op het beheersen van pijn en eventuele verergerende factoren (zoals hoesten). Gezien voldoende tijd en ondersteunende zorg (inclusief pijnmanagement), genezen deze letsels meestal vanzelf. De genezingsperiode kan echter erg ongemakkelijk zijn en kan worden verlengd als de borst geïrriteerd of opnieuw gewond raakt.
Slippen-ribsyndroom vereist gewoonlijk geen behandeling. Een arts kan vermoeden dat een persoon de aandoening heeft nadat andere oorzaken voor zijn symptomen zijn uitgesloten, zoals een verwonding aan de fascia of het bot. Er is ook een fysieke test die ze op kantoor kunnen uitvoeren, de hooking-manoeuvre die kan helpen bepalen of de onderste ribben hypermobiel zijn.
Als een persoon met het slippende ribsyndroom blijvende pijn heeft die niet goed onder controle is met vrij verkrijgbare pijnstillers, fysiotherapie en andere interventies, kan een arts zenuwblokkades voorschrijven.
Een woord van heel goed
Hoewel de aandoening kan variëren van een lichte ergernis tot een pijnlijke onderbreking van iemands activiteiten, brengt het slippende ribsyndroom geen persoon meer risico op verwonding of een ernstiger aandoening met betrekking tot de borstwand of ribbenkast. Met goed management, bewustzijn van de aard van de aandoening en geruststelling, hebben de meeste mensen die het ervaren geen last van complicaties.Gekneusde, gebroken en gebroken ribben
