Osteonecrose (Avasculaire necrose) verklaard

Osteonecrose is een aandoening die ontstaat als gevolg van tijdelijk of permanent verlies van bloedtoevoer naar bot. Het gebrek aan bloedtoevoer naar bot zorgt ervoor dat een deel van het bot sterft. Het bot kan instorten wanneer het sterft, en als het aangetaste bot zich in de buurt van een gewricht bevindt, kan het gewrichtsoppervlak instorten.
Osteonecrose kan elk bot aantasten maar heeft meestal invloed op de uiteinden van het femur, bovenarmbot, knieën, schouders en enkels. Osteonecrose van de kaak wordt als zeldzaam beschouwd en is in verband gebracht met het gebruik van bisfosfonaten. Bij osteonecrose kan één bot worden aangetast of meer dan één bot, op hetzelfde moment of op verschillende tijdstippen.
Osteonecrose wordt ook avasculaire necrose, aseptische necrose of ischemische necrose van het bot genoemd.

Hoe Prevalent Osteonecrose is?

De Amerikaanse Academie van Orthopedische Chirurgen schat dat jaarlijks 10.000 tot 20.000 mensen osteonecrose ontwikkelen.

Wat zijn de oorzaken Osteonecrose?

Vaak ontwikkelt zich een gestoorde bloedtoevoer die osteonecrose veroorzaakt na een trauma (verwonding). Er kunnen echter ook niet-traumatische oorzaken zijn.
Traumatische osteonecrose treedt op wanneer een fractuur, dislocatie of gewrichtsbeschadiging de bloedvaten rondom de bloedvaten beschadigt, waardoor de bloedsomloop naar het bot wordt verstoord. Heupfractuur en heupdislocatie zijn veel voorkomende oorzaken van traumatische osteonecrose.
Niet-traumatische osteonecrose ontwikkelt zich zonder trauma of letsel. Bepaalde medische aandoeningen zijn geassocieerd met niet-traumatische osteonecrose zoals lupus, jicht, vasculitis, osteoartritis, kanker, diabetes, de ziekte van Gaucher, het syndroom van Cushing, leverziekte, sikkelcelziekte, pancreatitis, tumoren en bloedstollingsstoornissen. Chemotherapie, hoge dosis of langdurig corticosteroïdengebruik, orgaantransplantatie, bestraling, roken en chronisch alcoholgebruik worden als risicofactoren voor osteonecrose beschouwd. Sommige bronnen beschouwen het gebruik van corticosteroïden als de meest voorkomende oorzaak van osteonecrose.
Voor 20% van de osteonecrosepatiënten is de oorzaak onbekend en de aandoening staat bekend als idiopathische osteonecrose.

symptomen

Aanvankelijk zijn er mogelijk geen merkbare symptomen geassocieerd met osteonecrose. Maar naarmate de aandoening verergert, is gewrichtspijn meestal aanwezig. In het begin kan pijn alleen optreden als het gewicht van de patiënt toeneemt, maar naarmate osteonecrose vordert, kan er zelfs tijdens het rusten pijn zijn. Na verloop van tijd kan de pijn het bewegingsbereik beperken en uitval krijgen. Verlies van gewrichtsfunctie kan zich over een periode van enkele maanden ontwikkelen. Hoewel de symptomen doorgaans geleidelijk lijken, is het mogelijk om plotselinge pijn door osteonecrose te ervaren.

Diagnose

Röntgenfoto's zijn meestal de eerste diagnostische test die wordt besteld als er een vermoeden van osteonecrose is. Röntgenstralen nemen echter geen vroege stadia van osteonecrose op. Als röntgenfoto's normaal lijken, wordt MRI meestal uitgevoerd om de beste kans te bieden om vroege stadia van osteonecrose te detecteren die nog niet op röntgenstraling kunnen worden gedetecteerd.
Hoewel ze kunnen worden gebruikt om osteonecrose te diagnosticeren, worden CT-scans, botscannen en biopsieën zelden gebruikt.

Behandeling

Behandeldoelen omvatten het verbeteren van het gebruik van het aangetaste gewricht, het stoppen van verdere gewrichtsschade en het bevorderen van de overleving van het bot. Bij het kiezen van de beste behandelingsoptie zal uw arts rekening houden met uw leeftijd, het stadium van osteonecrose, plaats van botschade en wat het probleem heeft veroorzaakt.
Er kunnen medicijnen worden gegeven om pijn te verlichten of medicijnen die worden gestopt als ze de oorzaak zijn (bijv. Corticosteroïden). Verminderd gewicht dragen is meestal essentieel voor genezing en kan worden bereikt door activiteiten te beperken of door krukken of andere mobiliteitshulpmiddelen te gebruiken. Bewegingsoefeningen worden meestal opgenomen als onderdeel van het behandelplan. Elektrische stimulatie wordt soms gebruikt om botgroei te bevorderen. Uiteindelijk zullen echter de meeste mensen met osteonecrose een operatie nodig hebben om de progressie van de aandoening te vertragen of te stoppen. Chirurgie is het meest effectief als osteonecrose niet tot instorting van het bot is geëvolueerd. Procedures die worden gebruikt voor osteonecrose omvatten kerndecompressie, osteotomie, bottransplantatie en totale gewrichtsvervanging.