Reumatoïde artritis Basisfeiten

Reumatoïde artritis is een chronische, inflammatoire vorm van artritis. Reumatoïde artritis is ook geclassificeerd als een auto-immuunziekte (immuuncellen vallen het eigen gezonde weefsel van het lichaam aan). De gewrichten worden voornamelijk beïnvloed door reumatoïde artritis, maar er kunnen ook systemische effecten zijn (d.w.z. organen)..
Oorzaken van reumatoïde artritis
Onderzoekers hebben jarenlang gewerkt aan het vinden van de oorzaak van de abnormale auto-immuunrespons geassocieerd met reumatoïde artritis. Er is geen enkele oorzaak gevonden. Gangbare theorieën wijzen op een genetische predispositie en een triggergebeurtenis.

Symptomen geassocieerd met reumatoïde artritis

De primaire symptomen geassocieerd met reumatoïde artritis zijn onder meer:

gewrichtspijn
gewrichtszwelling of effusie
gewrichts-stijfheid
roodheid en / of warmte nabij het gewricht
beperkt bereik van beweging

Ochtendstijfheid die langer dan een uur aanhoudt, betrokkenheid van de kleine botten van de handen en voeten, extreme vermoeidheid, reumatoïde knobbeltjes en symmetrische gewrichtsbetrokkenheid (bijv. Beide knieën niet één knie) zijn allemaal kenmerken van reumatoïde artritis.

Diagnose van reumatoïde artritis

Er is geen enkele laboratoriumtest of röntgenfoto die een diagnose kan stellen van reumatoïde artritis. Een combinatie van testresultaten, een lichamelijk onderzoek en de medische geschiedenis van de patiënt samen kunnen helpen bij het bepalen van een diagnose van reumatoïde artritis.
Laboratoriumtests die vaak worden besteld om reuma te helpen diagnosticeren, zijn onder andere:

reumafactor
erythrocyten bezinkingssnelheid
C-reactief proteïne
anti-CCP-test

Röntgenfoto's en MRI's worden ook besteld om te helpen bij het diagnostische proces en tijdens het verloop van de ziekte om de effectiviteit van de behandeling te controleren. Het doel van vroege diagnose en vroege behandeling is om permanente gewrichtsschade te voorkomen.

Behandeling van reumatoïde artritis

Artritis medicijnen zijn de primaire cursus van traditionele behandeling voor reumatoïde artritis. Elke individuele patiënt wordt geëvalueerd door zijn reumatoloog en een behandelplan wordt aanbevolen. Samen met medicatie kunnen sommige vormen van aanvullende behandeling of lokale injecties de pijn helpen verlichten.
Medicijnen die worden gebruikt voor reumatoïde artritis kunnen zijn:

Biologics, zoals Enbrel (etanercept), Remicade (infliximab), Humira (adalimumab), (Simponi (golimumab), Cimzia (certolizumab pegol), Rituxan (rituximab), Orencia (abatacept)
DMARD's (disease modifying anti-reumatic drugs), zoals methotrexaat, Plaquenil (hydroxychloroquine), Azulfidine (sulfasalazine)
Corticosteroïden (zoals prednison)
NSAID's (niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen zoals Celebrex (celecoxib) en Naproxen (Naprosyn)
Pijnstillers (pijnstillers)

Prevalentie van reumatoïde artritis

Ongeveer 1,5 miljoen mensen in de Verenigde Staten hebben reumatoïde artritis en ongeveer 1-2% van de wereldbevolking is getroffen door reumatoïde artritis. Vrouwen zijn meer getroffen dan mannen. Ongeveer 75 procent van de patiënten met reumatoïde artritis zijn vrouwen. Mannen, vrouwen en zelfs kinderen kunnen reumatoïde artritis ontwikkelen. Doorgaans treedt het begin van de ziekte van reumatoïde artritis op tussen 30 en 60 jaar oud.

Punten van belang over reumatoïde artritis

Ongeveer 20 procent van de mensen met reumatoïde artritis test negatief voor de reumafactor. Die patiënten worden geclassificeerd als "seronegatieve reumatoïde artritis". Algemeen wordt aangenomen dat seronegatieve patiënten een minder ernstig geval van reumatoïde artritis en minder invaliditeit hebben, maar dat is niet altijd het geval.
Reumatoïde artritis is geassocieerd met een hoger risico op mortaliteit, een hoger risico op hartaandoeningen en ook een hoger risico op lymfoom dan de algemene bevolking..
Een ander aandachtspunt is dat roken is geïdentificeerd als een risicofactor voor het ontwikkelen van reumatoïde artritis.