Tumor-necrosefactor (TNF) en reumatoïde artritis

Tumornecrosefactor (TNF) is een stof die wordt geproduceerd door cellen in uw immuunsysteem die veel effecten hebben bij het bevorderen van het ontstekingsproces. Het wordt hoofdzakelijk geproduceerd door macrofagen, een soort witte bloedcellen, maar kan ook door andere cellen worden geproduceerd.

Tumor-necrose-factor in de immuunrespons

TNF is een natuurlijk onderdeel van de immuunrespons van het lichaam op tumorcellen, bacteriën en virussen. Het speelt een rol, zowel bij acute reacties als bij systemische ontstekingen. Cellen geven het af wanneer ze een specifieke stof (een antigeen) detecteren waaraan ze zijn gesensibiliseerd.
TNF is een cytokine, een signaaleiwit. Cytokinen zijn chemische stoffen die berichten overbrengen tussen cellen in het lichaam. Ze spelen een rol in veel biologische processen, waaronder:

Celproliferatie
Apoptose, het normale proces van de dood van een cel
Lipide (vet) metabolisme
Stolling of vorming van bloedstolsels

Tumor Necrose Factor bij ziekte

TNF kan te veel of onjuist worden geproduceerd in verschillende ziekteprocessen. Dit kan leiden tot aanhoudende ontstekingen en andere destructieve symptomen. Deze ziekten omvatten:

Auto-immuunziekten zoals reumatoïde artritis
Insuline-resistentie
Kanker

Reumatoïde artritis

Tumornecrosefactor-alfa is één van de belangrijkste cytokinen die betrokken zijn bij reumatoïde artritis door zijn verstrengeling in de cascade van ontstekingsreacties. Normaal blokkeert het lichaam overtollig TNF op natuurlijke wijze. Maar bij reumatische aandoeningen blijft het actief en zorgt het voor meer ontstekingen. TNF-blokkers werden ontwikkeld om deze ontstekingsreactie te beheersen.

TNF-remmer Geneesmiddelen

Mensen met gezondheidsproblemen zoals reumatoïde artritis, psoriatische artritis en de ziekte van Crohn kunnen worden behandeld met TNF-remmers. Deze geneesmiddelen binden zich aan tumornecrosefactor-alfa, waardoor deze inactief wordt. Dit interfereert met ontstekingsactiviteit en onderdrukt je immuunsysteem. Voor mensen met reumatoïde artritis kan dit de gewrichtsschade verminderen. Het eerste medicijn werd in 1998 goedgekeurd en er zijn er nog meer ontwikkeld. Ze zitten in de klasse van biologische geneesmiddelen, die medicijnen zijn die zich richten op moleculen op cellen van het immuunsysteem.
TNF-remmers omvatten:

Enbrel (etanercept)
Remicade (infliximab)
Humira (adalimumab)
Simponi (golimumab)
Cimzia (certolizumab pegol)

TNF-remmers gebruiken

TNF-blokkers worden niet oraal ingenomen. In plaats daarvan moet u ze onder uw huid of in uw ader injecteren, meestal in uw dij of buik. Volgens rapporten van de patiënt beginnen veranderingen in uw symptomen na twee of drie doses.
Als uw arts een injecteerbare TNF-blokker voorschrijft, wordt u geleerd hoe u het zelf moet injecteren, zodat u niet telkens naar het kantoor van de dokter hoeft te gaan.
Als uw arts infliximab of golimumab voorschrijft, moet u maximaal drie uur lang naar een infusiecentrum of een artsenkantoor om uw behandeling te krijgen. Deze medicijnen zijn niet injecteerbaar.

Bijwerkingen

TNF-blokkers kunnen bijwerkingen veroorzaken. De meest voorkomende reactie op de injectieplaats is meestal een gelokaliseerde huiduitslag die gepaard gaat met een branderig gevoel of jeuk.
Een verhoogd risico op alle soorten infecties is de belangrijkste bijwerking van TNF-blokkers omdat ze uw immuunsysteem onderdrukken. Zorg ervoor dat uw arts u vóór de start van de behandeling test op tuberculose en hepatitis B.