Wat is gezamenlijke effusie?

Gewrichtseffusie, gewoonlijk water op de knie of vloeistof op de knie genoemd, is de abnormale ophoping van vocht in of rond een gewricht. Het wordt meestal veroorzaakt door een infectie, verwonding en artritis. Naast zwelling wordt gezamenlijke effusie geassocieerd met pijn en stijfheid. De knie is het gewricht dat het meest wordt aangetast door effusie, hoewel het kan voorkomen in de enkel, elleboog, schouder en heup.
De voorwaarde uitstorting kan ook afzonderlijk worden toegepast op de ophoping van de vloeistof in de bekleding van de longen, een pleurale effusie genaamd.
Een effusie mag niet worden verward met een oedeem. Oedeem is de gegeneraliseerde zwelling van weefsels veroorzaakt door ontsteking, allergie, hartfalen en andere aandoeningen. Effusie daarentegen beschrijft in het bijzonder de zwelling van een gewricht.

symptomen

Hoewel de symptomen van gezamenlijke effusie vergelijkbaar zijn, ongeacht de onderliggende oorzaak, kunnen de kenmerken en ernst aanzienlijk variëren. De klassieke symptomen van gezamenlijke effusie zijn:

• Zwelling, variërend van een milde, gegeneraliseerde wallen tot ernstige zwelling en ontsteking
• Pijn, variërend van een saaie klop tot scherpe, immobiliserende pijn
• Stijfheid, die het bewegingsbereik van een gewricht kan beperken of een gewricht geheel kan immobiliseren
• Roodheid en warmte, geassocieerd met gelokaliseerde ontsteking

Gewrichtseffusie veroorzaakt door een verwonding kan gepaard gaan met blauwe plekken en bloedingen in de gewrichtsruimte. Gezamenlijke infecties manifesteren zich vaak met gegeneraliseerde symptomen zoals koorts, rillingen, malaise en zwakte. Gezamenlijke effusie geassocieerd met ernstige artritis kan leiden tot progressief spierverlies, een aandoening die wordt aangeduid als arthrogene spierremming.
Een veel voorkomende complicatie van een gezamenlijke effusie is de vorming van de met vloeistof gevulde knobbel, bekend als de cyste van Baker, in de gewrichtsruimte. Het wordt veroorzaakt wanneer de hoeveelheid gewrichtsvloeistof zo overmatig is dat het niet door het lichaam kan worden geresorbeerd. Hoewel een kleinere cyste van Baker geen symptomen kan veroorzaken, kunnen grotere cysten soms worden gevoeld en pijn veroorzaken bij beweging.

Oorzaken

Gezamenlijke effusie kan in grote lijnen als één van beide worden geclassificeerd septisch (veroorzaakt door infectie) of aseptisch (niet veroorzaakt door een infectie). Infectieuze oorzaken worden meestal septische artritis genoemd. Aseptische oorzaken kunnen worden gecategoriseerd als verwondingen of artritis.

Septische arthritis

Septische artritis, ook bekend als infectieuze artritis, wordt meestal veroorzaakt door bacteriën.
Wanneer veroorzaakt door een infectie, is het begin van de symptomen meestal snel en intens voelbaar. Binnen de context van een gewrichtsontsteking is een effusie meestal buitengewoon pijnlijk, vooral bij beweging.
De gezamenlijke infectie kan worden veroorzaakt door een systemische infectie die door de bloedbaan is gegaan. Als alternatief kunnen bacteriën zijn geïntroduceerd in een gewricht door een penetrerende wond of een medische procedure. Enkele van de factoren die het risico op septische artritis kunnen verhogen, zijn:

• Oudere leeftijd
• suikerziekte
• HIV
• Intraveneus drugsgebruik
• Gezamenlijke vervanging
• Recente gewrichtschirurgie
• Artritis

Schimmel-, virale en parasitaire oorzaken worden meestal geassocieerd met een aangetast immuunsysteem, zoals bij mensen met een voortgeschreden HIV-infectie, ontvangers van orgaantransplantaties of patiënten die kankerchemotherapie ondergaan.

Joint Letsel

Een sportblessure is een veel voorkomende oorzaak van een gewrichtsontsteking, vooral van de knie. Een auto-ongeluk, ernstige val of botte krachtinvloed kan ook tot een effusie leiden. De verwonding kan betrekking hebben op botweefsel, bindweefsels (zoals pezen en ligamenten) of gewrichtskraakbeen (meniscus). Pijn, zwelling, stijfheid en moeite om het gewricht uit te breiden of te roteren komen vaak voor.
Naast een traumatisch letsel, kan gewrichtseffusie het gevolg zijn van een repetitieve stressblessure. Dit is het type dat optreedt nadat een beweging steeds opnieuw is herhaald, meestal in verband met een beroep of een sportactiviteit. Effusie heeft de neiging om de grotere gewrichten zoals de knie, schouder, elleboog of enkel te beïnvloeden.
In het kader van repetitieve stressletsel treedt effusie het meest op met bursitis (de ontsteking van de met vocht gevulde zak die een gewricht bedekt) en tenosynovitis (ontsteking van de peesmantel waar een spier zich aan een bot hecht).

Artritis

Gewrichtseffusie is een gemeenschappelijk kenmerk van artritis geassocieerd met chronische ontsteking of een acute aanval van gewrichtsontsteking. Ontsteking manifesteert zich in de regel met oedeem en de verwijding van bloedvaten onder invloed van het immuunsysteem.
Hoewel dit bedoeld is om grotere immuuncellen toegang tot de plaats van een verwonding te verschaffen, kan ernstige of aanhoudende ontsteking leiden tot de accumulatie van meer vloeistof die het lichaam kan absorberen. Effusie is het gevolg.
Over het algemeen zijn er twee soorten artritis:

• artrose, ook bekend als "slijtage-en-scheur" -artritis
• Auto-immuun artritis, zoals reumatoïde artritis, jicht, juveniele idiopathische artritis en psoriatische artritis, waarbij het immuunsysteem direct of indirect gewrichtsweefsels aanvalt

Bij artrose heeft gezamenlijke effusie voornamelijk invloed op de knie en wordt meestal geassocieerd met uitgebreide gewrichtsschade. Bij auto-immuun-artritis kan gezamenlijke effusie geassocieerd zijn met chronische ontsteking of de acute opflakkeringen (bekend als aanvallen of exacerbaties)..
Aanvallen komen vooral vaak voor bij jicht, een auto-immuunziekte die wordt gekenmerkt door de ophoping van urinezuurkristallen in de gewrichtsruimte (meestal de grote teen). Het verschijnen van jichtverschijnselen is vaak zo snel en ernstig dat gewrichtseffusie een natuurlijk gevolg is.

Diagnose

De diagnose van een gezamenlijke effusie kan bestaan ​​uit een lichamelijk onderzoek, beeldvormingstests en laboratoriumevaluatie van gewrichtsvloeistoffen. Daarnaast zal de arts uw medische geschiedenis, huidige gezondheid en gelijktijdig optredende symptomen beoordelen om tot een diagnose te komen.

Fysiek onderzoek

Het fysieke onderzoek, waarbij de arts het gewricht zal aanraken (palperen) en manipuleren, kan veel onthullen over de onderliggende oorzaak van de aandoening. Bijvoorbeeld:

• Bij artritis zal het smerende weefsel tussen de gewrichten, het synovium genaamd, drassig zijn. Bovendien, met uitzondering van jicht, zal de zwelling geleidelijk zijn in plaats van snel.
• Gezamenlijke infecties ontwikkelen zich meestal snel en veroorzaken overmatige pijn en roodheid.
• Acute zwelling vergezeld van het onvermogen om gewicht te dragen, kan duiden op een gescheurd ligament of een fractuur van de knie.

Imaging-tests

Na het fysieke onderzoek kunnen beeldvormende testen worden besteld om de exacte oorzaak van de effusie te bepalen. Elke test heeft zijn voordelen en beperkingen:

• echografie maakt gebruik van geluidsgolven om bot- en bindweefsel zichtbaar te maken. Het kan worden gebruikt om artritis of de ontsteking van pezen of ligamenten te bevestigen. Hoewel niet-invasief en draagbaar, vormt een echografie een nadeel, omdat het minder goed in staat is om zachte weefsels te visualiseren dan andere vormen van beeldvorming.
• röntgenstralen en computertomografie (CT), beide die je blootstellen aan ioniserende straling, zijn het meest geschikt voor het diagnosticeren en karakteriseren van botbreuken en artritis.
• Magnetic resonance imaging (MRI), die gebruik maakt van magnetische velden en radiogolven, is in staat om weke delen, kraakbeen en gewrichtsstructuren te visualiseren die de andere tests niet kunnen. Nadeel is dat de procedure kostbaar kan zijn en soms het gebruik van een intraveneus contrastmiddel met zich mee zal brengen.

Joint Fluid Analysis

In de loop van het diagnosticeren van uw aandoening, kan uw arts mogelijk vloeistof uit de gewrichtsruimte, ook wel bekend als synoviale vloeistof, aftappen (opzuigen) om druk en pijn te helpen verlichten. De procedure, die wordt verwezen naar arthrocentesis, kan ook worden gebruikt om een ​​vloeistofmonster te verkrijgen voor evaluatie in het laboratorium.
Gewrichtsvloeistof is meestal helder en heeft de viscositeit van een eiwit. Elke verandering in uiterlijk, textuur en cellulaire samenstelling kan aanwijzingen geven over de onderliggende oorzaak van gewrichtseffusie.
Enkele voorbeelden van tip-offs die de synoviale vloeistof kan bieden zijn:

• Bewolkte vloeistof kan wijzen op reumatoïde artritis als gevolg van ontstekingsverhogingen van de witte bloedcellen (over het algemeen meer dan 10.000 per kubieke millimeter).
• Geelgroene vloeistof kan een infectie suggereren, vooral als het aantal witte bloedcellen (WBC) groter is dan 20.000 per kubieke millimeter. Sporen van etter kunnen ook worden gezien.
• Gouden vloeistof wordt vaak geassocieerd met jicht. Microscopisch onderzoek kan ook naaldachtige urinezuurkristallen onthullen.
• Bloedige of roze vloeistof is het klassieke teken van een gewrichtsblessure.
• Vloeistof opruimen wordt meestal gezien met artrose, omdat het geen ontsteking met zich meebrengt. De WBC zal meestal minder dan 2000 zijn.

Als een infectie wordt vermoed, kan het lab ook een kweek uitvoeren om te groeien en de aanstootgevende bacteriën of schimmels te isoleren.

Behandeling

Wat de onderliggende oorzaak ook is, de standaardbehandeling van een gezamenlijke effusie omvat rust, ijsapplicatie, immobilisatie en een niet-steroïde anti-inflammatoir geneesmiddel (NSAID) zoals Advil (ibuprofen) of Aleve (naproxen).
RIJST. Behandeling voor gewrichtseffusie In sommige gevallen kan arthrocentesis therapeutisch worden gebruikt als de zwelling bijzonder ernstig is. Dit kan worden gevolgd door een intra-articulaire injectie met corticosteroïden om pijn en ontsteking snel te verminderen, vooral als er sprake is van ernstig letsel of arthritische gewrichtsschade.
Infecties kunnen meestal worden behandeld met een 14-daagse kuur met een breed-spectrums oraal antibioticum zoals ciprofloxacine. Andere meer serieuze typen, zoals die veroorzaakt door systemische gonorroe of methicilline-resistent Staphylococcus aureus (MRSA), kan het nodig zijn tussen een twee- en vier weken durende cursus van intraveneuze antibiotica.
Er kunnen ook stappen worden ondernomen om reumatoïde artritis en andere vormen van auto-immuunarthritis beter onder controle te houden. Dit kan het gebruik van immuunonderdrukkende geneesmiddelen met zich meebrengen, zoals methotrexaat en Humira (adalimumab), gericht op het temperen van de abnormale immuunrespons..
Arthroplastiek (gewrichtschirurgie) is gereserveerd voor ernstige gewrichtsblessures of om gewrichten te repareren die geïmmobiliseerd zijn door artritis. In ernstige gevallen kan gewrichtsvervanging nodig zijn.

het voorkomen

Hoewel gezamenlijke effusie niet altijd kan worden voorkomen, zijn er dingen die u kunt doen om uw risico aanzienlijk te verlagen:

• Afvallen, indien nodig, om stress op de heupen en onderste ledematen te verminderen.
• Begin aan een low-impact oefenplan als u pijn in de knie, heup of enkel ervaart. Vermijd zwaar gewichtheffen of diepe squats.
• Gebruik weerstandstraining om de spieren in en rond uw gewricht te versterken. Dit kan het gebruik van een beenuitbreidingsmachine voor de knieën of weerstandbandtraining voor de schouder- en rotatormanchet omvatten.
• Voer zachte knie- en schouderrekoefeningen uit vóór het sporten of gedurende de hele dag als u lange tijd achter een bureau zit.
• Gebruik een elastische kniesteun of elleboogbrace bij contactsporten of handarbeid.
• Overschrijd nooit uw fysieke mogelijkheden, vooral niet naarmate u ouder wordt. Dit kan het veranderen van de soorten sporten zijn waar je aan deelneemt (zoals overgaan van hardlopen naar fietsen).
• Trek niet aan om ergens naar te reiken. Gebruik een kruk voor moeilijk bereikbare items.
• Luister naar je lichaam. Als u acute of aanhoudende gewrichtspijn ervaart, laat het dan eerder dan later controleren door een arts.