Wat is een longarts?

Een longarts is een arts die is gespecialiseerd in aandoeningen van de luchtwegen. Dit omvat de longen, luchtwegen (mond, neus, farynx, strottenhoofd en luchtpijp) en ademhalingsspieren (inclusief het middenrif en de spieren tussen de ribben)..
Longziekten, bekend als borstgeneeskunde, zijn enkele landen, is een subspecialisme van interne geneeskunde. Longartsen kunnen een breed scala aan luchtwegaandoeningen en aandoeningen behandelen, van astma en bronchitis tot longkanker en COPD. Een longarts heeft niet minder dan 13 jaar opleiding en training nodig, soms meer voor bepaalde subspecialismen.
Volgens de studie van 2016 van de Centers for Disease Control and Prevention, praktiseren momenteel 12.000 tot 12.500 longartsen in de Verenigde Staten, waarvan de meerderheid is geclusterd in stedelijke centra.

concentraties

Longartsen zijn opgeleid om aandoeningen van de luchtwegen te diagnosticeren, behandelen, beheren en voorkomen. Bovendien hebben ze een breed begrip van de invloed van ademhalingsziekten op andere onderling verbonden orgaansystemen. Sommige ademhalingsaandoeningen zijn primair (wat betekent dat ze afkomstig zijn van de luchtwegen), terwijl andere secundair zijn (wat betekent dat ze het gevolg zijn van een andere aandoening).
Een longarts kan dienen als de enige specialist voor bepaalde aandoeningen of werken als onderdeel van een zorgteam bestaande uit een huisarts, oncoloog, reumatoloog, thoraxchirurg, cardioloog, geneticus, allergoloog, ademtherapeut en specialist in kritieke zorg.
Hier zijn enkele van de aandoeningen die een longarts kan diagnosticeren en behandelen:

Astma, een chronische aandoening die wordt gekenmerkt door periodiek piepen, beklemming op de borst, kortademigheid en hoesten
bronchiëctasieën, een aandoening die ontstaat door de beschadiging en verwijding (verwijding) van de grote bronchiale luchtwegen
Bronchitis, de acute of chronische ontsteking van de luchtwegen, meestal veroorzaakt door een infectie
Chronische obstructieve longziekte (COPD), een groep ontstekings- en beperkende longziekten waaronder chronische bronchitis en emfyseem
Taaislijmziekte, een geërfde, levensbedreigende aandoening die wordt gekenmerkt door de overmatige productie van slijm in de longen en het spijsverteringskanaal
Interstitiële longziekte (ILD), een verzamelnaam voor een groep aandoeningen die littekenvorming (fibrose) van de longen veroorzaken, meestal als gevolg van toxische blootstelling of een auto-immuunziekte
Longkanker, bestaat uit niet-kleincellige longkanker (NSCLC) en kleincellige longkanker (SCLC)
Beroepslongziekten, zoals asbestose, silicose, byssinosis (bruine longziekte) en overgevoelige pneumonitis

Borstvliesuitstroming, de opbouw van vocht tussen membranen rond de long (de pleura genoemd), meestal als gevolg van hartfalen of longontsteking
Longontsteking, een infectie die de alveoli (luchtzakjes) in één of beide longen doet ontsteken, waardoor ze zich vullen met vocht of pus
pneumothorax, een ingeklapte long veroorzaakt door vele soorten aandoeningen, waaronder COPD, cystic fibrosis en pneumonie
Longembolieën, een aandoening waarbij een of meer slagaders in de longen geblokkeerd raken door een bloedstolsel
Pulmonale hypertensie, een ernstig type hoge bloeddruk veroorzaakt door geblokkeerde of vernauwde bloedvaten in de longen
Reumatoïde longziekte, veroorzaakt wanneer reumatoïde artritis op weefsels van de longen is gericht, leidend tot ontsteking (pleuritis), fibrose en pleurale effusie
sarcoïdose, een ontstekingsziekte van onbekende oorsprong die wordt gekenmerkt door de vorming van granulomen (kleine korrels van immuuncellen) in de longen en andere organen
Slaapapneu, een potentieel ernstige slaapstoornis waarbij de ademhaling sporadisch stopt en start

Spanningspneumothorax, de progressieve en ernstige opbouw van lucht in de borstholte als gevolg van een snee of scheur in de longen
Tuberculose (TB), een infectieuze longziekte veroorzaakt door de bacterie Mycobacterium tuberculosis

Astma Arts Discussiegids

Ontvang onze afdrukbare gids voor de volgende afspraak met uw arts om u te helpen de juiste vragen te stellen.

Download PDF

Procedurele expertise

Een longarts zal vertrouwen op een uitgebreid scala aan hulpmiddelen en technieken om luchtwegaandoeningen te diagnosticeren en te behandelen. Sommige kunnen voor zowel diagnostische als therapeutische doeleinden worden gebruikt.

Diagnose

Longartsen stellen ademhalingsaandoeningen vast met een combinatie van procedures, waaronder een lichamelijk onderzoek, laboratoriumtests, respiratoire tests, beeldvormingsstudies en zelfs een kijkoperatie. Onder hen:

Longfunctietesten zijn ademtests die de luchtstroom, het longvolume, de gasuitwisseling en de ademhalingsspierfunctie meten. Deze omvatten spirometrie (die longcapaciteit en ademhalingsfunctie meet) en pulsoximetrie (die zuurstofverzadiging meet).
Cardiopulmonale inspanningstests biedt een ademen-bij-adem-analyse van respiratoire gasuitwisseling en hartfunctie tijdens een periode van inspanning
Borstbeeldvormingstests omvatten röntgenfoto's van de borst, computertomografie (CT), magnetische resonantie beeldvorming (MRI), thoroscopen van de thorax (gebruikmakend van een continue röntgenstraal om de longbeweging in beeld te brengen) en endobronchiale echografie (een type echografie ingebracht in de longen via de luchtpijp ).
Nucleair scannen is een type beeldvormend onderzoek dat gebruikmaakt van radioactieve tracers. Het omvat V / Q-scans die lucht en bloedstroming in de longen meten en positronemissietomografie (PET) die metabolische activiteit meet die consistent is met kanker..
bronchoscopie is een procedure waarbij een vezeloptische scoop, een bronchoscoop genoemd, via de mond en in de luchtpijp wordt ingebracht om de interne luchtwegen van de longen te bekijken

Bronchoalveolaire lavage, uitgevoerd tijdens een bronchoscopie, omvat de injectie van steriel water in de luchtwegen die vervolgens wordt uitgezogen en naar het laboratorium wordt gestuurd voor analyse.
Transbronchiale biopsie wordt uitgevoerd tijdens bronchoscopie om een weefselmonster in de grotere luchtwegen te verwijderen.
Pleurale biopsie is een minimaal invasieve procedure waarbij een naald door de borstwand wordt ingebracht om een klein stukje pleuraal membraan te verkrijgen.
thoracentese omvat het inbrengen van een naald door de borstwand om vloeistof uit de pleurale ruimte te verkrijgen.
Pleuroscopy is een procedure waarbij een vezeloptiek wordt ingebracht door een incisie in de borstkas om de pleurale ruimte te bekijken.

Obstructieve versus beperkende longziekten

Behandeling

Het scala aan behandelingen dat wordt gebruikt in de pulmonologie is even groot en gevarieerd als de soorten ziekten die worden gediagnosticeerd. Onder sommige van de meer gebruikelijke behandelingen, zowel farmaceutisch als mechanisch:

antibiotica worden oraal of intraveneus (via een ader) ingenomen voor de behandeling van infecties variërend van bronchitis tot TB.
bronchodilators zoals albuterol, salmeterol en formoterol worden ingeademd in open luchtwegen bij mensen met astma of COPD.
corticosteroïden kan worden ingeademd of oraal worden ingenomen om systemische ontsteking te verminderen.
vasodilators zijn een soort medicijn via de mond, via inhalatie of intraveneus om de vernauwde bloedvaten in de longen te openen.
Borst fysiotherapie omvat verschillende mechanische technieken (zoals borstslag en houdingsdrainage) om slijm en heldere luchtwegen los te maken bij mensen met COPD, cystic fibrosis en neuromusculaire longaandoeningen
Continu positief luchtwegdrukapparaat (CPAP) is een draagbaar apparaat dat wordt gebruikt om slaapapneu te behandelen door lucht in de luchtwegen te persen om ze open te houden.
Zuurstof therapie biedt aanvullende zuurstof aan mensen met ademhalingsproblemen. Het apparaat kan zuurstof afgeven via een gezichtsmasker, nasale uitsteeksels of een tracheostomie (een opening in de luchtpijp).
thoracostomie is het inbrengen van een naald of buis in de pleuraholte om vloeistof af te tappen of om lucht te laten ontsnappen (meestal om spanningspneumothorax te behandelen)

Bronchoscopie van de ballon is een techniek die wordt gebruikt om vernauwde luchtwegen te verwijden door een ballon in de luchtpassages op te blazen.
Plaatsing van de luchtwegstent omvat het inbrengen van kleine buisjes, stents genaamd, in geblokkeerde of vernauwde luchtwegpassages.
pleurodesis is een procedure waarbij chemicaliën worden geïnjecteerd in de pleurale ruimte om de twee vliezen van de pleura samen te smelten. Het wordt soms gebruikt voor mensen met terugkerende pleurale infusies, zoals degenen die longkanker hebben gehad.
Luchtweg-ablatie is een techniek die wordt uitgevoerd met lasers, chirurgie of thermische middelen die de ademhaling bij mensen met COPD en astma kunnen verbeteren door de spieren geassocieerd met ademhalingsbeperking te verwijderen (ablateren).

Lobectomieën en longtransplantaties kunnen worden aangestuurd door een longarts, maar worden uitgevoerd door een thoracaal chirurg.
Wanneer is een longtransplantatie nodig?

subspecialties

Hoewel veel longartsen een algemene praktijk in een ziekenhuis, medische kantoor of polikliniek zullen handhaven, zullen anderen subspecialismen nastreven die aanvullende training vereisen. Enkele van de meest voorkomende zijn:

Interstitiële longziekte (ziekten gekenmerkt door ontsteking en littekens)
Interventionele pulmonologie (met luchtwegaandoeningen, longkanker en pleurale aandoeningen)
Longtransplantatie medicijnen
Neuromusculaire ziekte (ziekten als gevolg van respiratoire spiermislukking)
Obstructieve longziekte (ziekten veroorzaakt door de vernauwing of obstructie van de luchtwegen)
Geneesmiddelen voor de verzorging van longziekten
Slaapgerelateerde ademhaling (van luid snurken tot obstructieve slaapapneu)

Pediatrische pulmonologie is een subspecialisatie van kindergeneeskunde, geen interne geneeskunde. Hiervoor moet je eerst een pediatrisch bestuur hebben voordat je begint aan een fellowship in pulmonology.

Training en certificering

Het afronden van een bachelordiploma is de eerste stap in de richting van een carrière in pulmonologie. Voor hogescholen die geen specifiek premedisch programma aanbieden, moet u een aantal vereiste cursussen volgen, waaronder geavanceerde wiskunde, natuurkunde, scheikunde en biologie. De meeste medische scholen vereisen tegenwoordig dat u de Medical Competency Aptitude Test (MCAT) moet afleggen..
Na het afstuderen zou de volgende vier jaar worden doorgebracht op een medisch of osteopatisch college om een graad te behalen als arts of als arts voor osteopathische geneeskunde (DO). De eerste twee jaar zouden gewijd zijn aan klaslokaalstudies en de tweede twee zouden je hands-on ervaring bieden op verschillende gebieden van de geneeskunde bij verschillende medische faciliteiten..
Bij het afronden van de medische school, zou je een medische licentie moeten verkrijgen in de staat waarin je van plan bent te oefenen. Dit omvat meestal het behalen van een nationaal examen en, in sommige staten, een examen van het staatsbestuur.
Afgestudeerden met een MD-graad zouden het Amerikaanse Medical Licensing Exam (USMLE) moeten afleggen, terwijl degenen met een DO-diploma het Comprehensive Osteopathic Medical Licensing Exam (COMLEX) zouden nemen..
Pulmonologie is een subspecialisatie van de interne geneeskunde, dus je zou na de medische school een drie jaar durend verblijf moeten volgen in de interne geneeskunde. Na het voltooien van de residentie, kunt u certificering verkrijgen door een examen af te leggen dat wordt afgenomen door het American Board of Internal Medicine (ABIM).
De laatste stap in je opleiding zou een tweejarige fellowship in pulmonology impliceren onder het toezicht van deskundigen in het veld. Aan het einde van de fellowship moet je een tweede set examenexamens halen, het zogenaamde Long Certification Exam of Pulcedure Disease (PDCE).
ABIM-certificering duurt 10 jaar. Om voor hercertificering in aanmerking te komen, moet u elke twee jaar een specifiek aantal studie-uren behouden door het volgen van door ABIM geaccrediteerde CMO-programma's (Continuing Medical Education)..
Banen vooruitzichten voor nieuw gecertificeerde longartsen blijven robuust. Volgens de jaarlijkse Medscape Pulmonologist Compensatierapport, longartsen in de Verenigde Staten verdienden een gemiddeld salaris van $ 321.000 in 2018.

Afspraak tips

Als het gaat om een longarts, is het belangrijk om ervoor te zorgen dat het kantoor uw verzekering accepteert. Als dit niet het geval is, vraagt u uw verzekeraar om u een lijst met in-netwerkproviders te verstrekken waarvan u de referenties op de ABIM-verificatiepagina voor artsen controleert..
Vraag vóór uw afspraak uw arts in de eerste lijn om relevante medische dossiers, laboratoriumrapporten of beeldvormingsstudies door te sturen. Het helpt ook om een lijst met medicijnen voor te bereiden die u neemt, evenals eventuele ziekenhuisopnamen, poliklinische procedures of dringende zorgbehandelingen die u heeft gehad..
Je moet ook bereid zijn om zoveel vragen te stellen als je nodig hebt om je conditie en de weg voorwaarts volledig te begrijpen. Hier zijn een paar voorbeelden:

Wat veroorzaakt mijn symptomen?
Is er iets wat ik aan het doen ben om de symptomen erger te maken??
Wat voor soort tests zijn er nodig en wat houden ze in?
Wat vertellen de tests ons eigenlijk??
Wat zijn mijn behandelingsopties?
Wat zijn de succespercentages van behandelingen?
Hoe snel zou ik weten of een behandeling werkt?
Wat zijn de mogelijke risico's en bijwerkingen?
Wie moet ik bellen als ik bijwerkingen ondervind?
Zijn er dingen die ik tijdens de behandeling moet vermijden??
Hoe vaak moet mijn toestand worden gescreend?
Wat kan er gebeuren als ik de behandeling uitsteld of vermijd?

Er is niet zoiets als een verkeerde vraag. Als u niet de antwoorden krijgt die u nodig heeft of als u niet zeker bent van het verloop van de behandeling, aarzel dan niet om een second opinion in te winnen.

Een woord van heel goed

Het vinden van een goede longarts betekent niet dat u geen huisarts meer hoeft te hebben. Het is precies het tegenovergestelde. Hoewel longartsen alle vaardigheden hebben die nodig zijn om de taken van de eerste lijn uit te voeren, is hun praktijk uitsluitend gericht op pulmonologie.
Uw huisarts is daarentegen belast met het toezicht op elk aspect van uw gezondheid, werkt samen met specialisten (soms meerdere specialisten) om ervoor te zorgen dat de behandelplannen worden gecoördineerd en dat de ene behandelmethode de andere niet ondermijnt. Dit geldt met name voor comorbide aandoeningen zoals COPD en hartaandoeningen.
Tegelijkertijd willen veel specialisten niet de verantwoordelijkheid om alle facetten van iemands gezondheid te overzien. Dit is waar uw huisarts is is een specialist, die een consistente, holistische benadering biedt om te zorgen dat andere artsen dat niet doen.