spondylolisthesis

Spondylolisthesis is het woord dat wervelkolomchirurgen gebruiken om de verplaatsing van de ene wervel op de andere te beschrijven. Het kan worden veroorzaakt door ouder worden of herhaaldelijk microtrauma en heeft een breed scala aan symptomen, helemaal geen symptomen van pijn en zenuwen. Dit verwarrende woord wordt uitgesproken als "spon-dih-low-lis-thee-sis".
De wervels zijn de doosvormige botten die op elkaar gestapeld zijn en die de wervelkolom vormen. Elke wervel moet netjes boven en onder worden gestapeld. Van de zijkant gezien heeft de wervelkolom een ​​normale S-vormige kromming, maar elke wervel moet netjes boven op de wervel worden geplaatst.
In spondylolisthesis verschuiven de wervels van hun normale positie, een aandoening die vaak wordt aangeduid als een 'glijdende wervel'. Meestal is dit een zeer langzaam progressieve toestand.

Oorzaken van spondylolisthesis

• Degeneratieve Spondylolisthesis
  • Degeneratieve spondylolisthesis is veruit de meest voorkomende oorzaak van spinale segmenten die op elkaar glijden. Na verloop van tijd veroorzaakt veroudering schade aan de weefsels van het lichaam, inclusief de botten, gewrichten en ligamenten die de wervelkolom aan elkaar verbinden. Chronische schade kan leiden tot verlies van de stabiliteit van de wervelkolom. Als de degeneratieve veranderingen zich ontwikkelen tot een punt waarop de ligamenten en gewrichten de juiste positie van de wervelkolom niet kunnen behouden, is degeneratieve spondylolisthesis het resultaat.
• Isthmische Spondylolisthesis
  • Isthmische spondylolisthesis is te wijten aan een specifiek benigefect in de wervelkolom dat spondylolyse wordt genoemd. Spondylolyse is een specifiek defect in één belangrijke link tussen aangrenzende rugwervels. Dit specifieke defect is meestal het gevolg van herhaaldelijk microtrauma tijdens de kindertijd. Van sommige sporten wordt gedacht dat ze gevoeliger zijn voor spondylolyse, zoals gymnastiek, duiken en voetbal. Wanneer spondylolyse optreedt aan beide zijden van de wervelkolom op een bepaald niveau, kan de wervelkolom stabiliteit verliezen. In deze situaties kan isthmische spondylolisthesis het gevolg zijn.

• Andere oorzaken van spondylolisthesis zijn congenitale afwijkingen van de wervelkolom, trauma, tumoren en chirurgische ingrepen.

Symptomen van Spondylolisthesis

De symptomen van spondylolisthesis kunnen uiteenlopen van een incidentele bevinding op röntgenfoto (geen symptomen) tot ernstige rug- en beenpijn met zenuwbeschadiging. Veel gevallen van spondylolisthesis bij kinderen veroorzaken weinig symptomen. Intermitterende rugpijn kan worden gevonden, vooral bij het ombuigen van de rug.
Wanneer de zenuwen die het ruggenmerg verlaten, of het ruggenmerg zelf, bekneld raken door de spondylolisthesis, kunnen zenuwverschijnselen optreden. Vaak waargenomen zenuwklachten zijn vergelijkbaar met symptomen die worden gezien met een hernia. De symptomen omvatten:

• Been pijn
• Elektrische schokachtige symptomen die langs het been lopen
• Gevoelloosheid of tintelingen in de benen en voeten
• Spierzwakte van de benen

Andere symptomen kunnen voorkomen. Als u symptomen van problemen met de darm- of blaasfunctie of een gevoelloosheid rondom de geslachtsdelen ervaart, moet u uw arts onmiddellijk op de hoogte stellen. Deze symptomen kunnen een teken zijn van het cauda-equinasyndroom en kunnen een medisch noodgeval zijn.

Behandeling van spondylolisthesis

Behandeling van spondylolisthesis is breed, van observatie tot chirurgische stabilisatie van de wervelkolom. Het bepalen van het juiste behandelplan is het meest afhankelijk van de leeftijd van de patiënt, het type slip en de symptomen die de patiënt ervaart.
Als de slip klein is en de symptomen beheersbaar zijn, dan is de behandeling meestal met niet-chirurgische behandelingen. Bij kinderen kan dit activiteitenbeperkingen omvatten, zoals het onthouden van het kind aan deelname aan sommige sporten.
Wanneer de slip groter is, kan er een groter risico zijn dat het probleem zich ontwikkelt en kan een operatie worden aanbevolen. Bovendien hebben patiënten die symptomen van zenuwcompressie hebben meer kans op een operatie aanbevolen. Zenuwen kunnen blijvend worden beschadigd als er een langdurige compressie van de zenuw is.