Overzicht van Tricyclische antidepressiva

Tricyclische antidepressiva (TCA's) zijn geneesmiddelen die worden gebruikt voor de behandeling van depressie, bipolaire stoornis en andere aandoeningen zoals chronische pijn en slapeloosheid. Terwijl nieuwere klassen antidepressiva veel minder bijwerkingen hebben, hebben TCA's nog steeds hun plaats in de behandeling van deze en andere aandoeningen.

Voor het eerst geïntroduceerd in de jaren 1950, tricyclische antidepressiva zijn zo genoemd omdat hun moleculaire structuur is samengesteld uit drie ringen van atomen.

Hoe Tricyclische antidepressiva werken

Over het algemeen wordt depressie veroorzaakt door een chemische onbalans in de hersenen die resulteert in abnormale communicatie tussen zenuwcellen (neuronen). De chemicaliën die deze berichten afgeven, worden neurotransmitters genoemd. Deze chemische berichten worden van het ene neuron naar het volgende doorgegeven en kunnen, afhankelijk van het type neurotransmitter, invloed hebben op hoe je je voelt en reageren.

Tricyclische antidepressiva werken door de reabsorptie van neurotransmitters genaamd serotonine en norepinefrine te voorkomen. Het lichaam heeft beide nodig om normaal te kunnen functioneren. Als er te veel van beide is, kan het zijn dat je angst ervaart. Als er niet genoeg is, kan depressie ontstaan.

Omdat TCA's de routineheropname (heropname) van deze neurotransmitters voorkomen, zal er meer vrij circuleren in het lichaam. Als u een depressie heeft, kan het herstel van de serotonine- en norepinefrinegehalte leiden tot een verbetering van uw symptomen.

Voorwaarden behandeld

Tricyclische antidepressiva worden voornamelijk gebruikt om stemmingsstoornissen te behandelen, maar hebben ook hun plaats bij de behandeling van angststoornissen, persoonlijkheidsstoornissen en neurologische aandoeningen. Ze worden vaak gebruikt wanneer andere geneesmiddelen geen verlichting kunnen bieden.

Stemmingsstoornissen vaak behandeld met TCA's zijn onder andere:

Bipolaire stoornis
Dysthymia (aanhoudende lichte depressie)
Depressieve stoornis (MDD)

Angst stoornissen soms behandeld met TCA's zijn onder meer:

Body dysmorphic disorder (BDD), waaronder eetstoornissen zoals anorexia nervosa en boulimia nervosa
Gegeneraliseerde angststoornis (GAS)
Obsessief-compulsieve stoornis (OCD)
Paniekstoornis (PD)
Posttraumatische stressstoornis (PTSS)
Sociale angststoornis (SAD)

Neurologische aandoeningen soms behandeld met tricyclische TCA's omvatten:

Attention-deficit hyperactivity disorder (ADHD)
Chronische pijn
fibromyalgie
ziekte van Parkinson
Migraine
Neuropatische pijn

TCA's kunnen ook worden gebruikt voor de behandeling van slapeloosheid, irritable bowel syndrome (IBS), interstitiële cystitis, nachtelijke enuresis (bedplassen), narcolepsie en chronische hik..

Goedgekeurde medicijnen

Tricyclische antidepressiva, zoals andere antidepressiva, nemen gewoonlijk zes tot acht weken voordat u een substantiële verbetering van uw depressiesymptomen voelt.

Enkele van de vaker voorgeschreven TCA's zijn onder meer:

Anafranil (clomipramine)
Ascendin (amoxapine)
Elavil (amitriptyline)
Norpramin (desipramine)
Pamelor (nortriptyline)
Sinequan (doxepin)
Surmontil (trimipramine)
Tofranil (imipramine)
Vivactil (protriptyline)

Vaak voorkomende bijwerkingen

Hoewel verschillende TCA's enigszins verschillende werkingsmechanismen hebben, delen ze vergelijkbare bijwerkingen. Veel hiervan hangen samen met het effect dat de medicijnen hebben op de gladde spieren van de interne organen.

Vaak voorkomende bijwerkingen zijn:

Angst
Wazig zicht
Constipatie
Duizeligheid
Slaperigheid
Verhoogde eetlust
Spiertrekkingen
Misselijkheid en overgeven
Snelle of onregelmatige hartslag
Seksuele disfunctie
zweten
Zwakheid
Gewichtstoename

Deze bijwerkingen kunnen verminderen als de behandeling wordt gestart met lagere doseringen en daarna geleidelijk wordt verhoogd. Hoewel het op zichzelf niet strikt verslavend is, kan langdurig gebruik van TCA's leiden tot drugsverslaving.

TCA's zijn ook een belangrijke oorzaak van dodelijke overdoses in de Verenigde Staten. De eerste symptomen kunnen zijn: droge mond, wazig zicht, urineretentie, obstipatie, duizeligheid, braken en hallucinaties. Indien onbehandeld, kan een overdosis delirium, toevallen, coma, hartstilstand en overlijden tot gevolg hebben.

Geneesmiddelinteracties

Sommige bijwerkingen van tricyclische antidepressiva kunnen worden versterkt als ze samen met andere geneesmiddelen worden ingenomen. In andere gevallen kan het de biologische beschikbaarheid (concentratie) van het geneesmiddel in de bloedbaan beïnvloeden. Daarom moet u uw arts altijd op de hoogte stellen van alle stoffen die u mag gebruiken, waaronder vrij verkrijgbare medicijnen, kruidengeneesmiddelen en recreatieve drugs..

Onder sommige van de geneesmiddelen gecontra-indiceerd voor gebruik met tricyclische antidepressiva:

Alcohol blokkeert de werking van TCA's en moet worden vermeden.
Anticholinergica die worden gebruikt voor de behandeling van urine-incontinentie en COPD kunnen verlamming van de darm veroorzaken bij gelijktijdige toediening met een TCA.
Clonidine, gebruikt om hypertensie te behandelen, kan een gevaarlijke stijging van de bloeddruk veroorzaken bij gebruik met een TCA.
Epinefrine dat wordt gebruikt voor de behandeling van ernstige allergische reacties kan ook leiden tot ernstige hoge bloeddruk bij gebruik met een TCA.
Monoamine-oxidase (MAO) -remmers, ook gebruikt als antidepressiva, kunnen hoge koorts veroorzaken, convulsies en zelfs de dood wordt gelijktijdig toegediend met een TCA.
Tagamet (cimetidine), gebruikt om maagzuur te verminderen, kan de concentratie van de TCA in uw bloed verhogen, waardoor de bijwerkingen van het geneesmiddel verder worden versterkt.

Een woord van heel goed

Tricyclische antidepressiva kunnen effectief zijn bij de behandeling van depressie, maar werken mogelijk niet zo goed bij sommige mensen als bij anderen. In sommige gevallen kunnen de bijwerkingen van het geneesmiddel ondraaglijk worden en uw kwaliteit van leven verstoren.

Als u ernstige bijwerkingen ondervindt, neem dan onmiddellijk contact op met uw arts stop de behandeling niet totdat uw arts u dat zegt. Abrupt stoppen kan symptomen van ontwenning veroorzaken, waaronder misselijkheid, koorts, koude rillingen, hoofdpijn, duizeligheid, lethargie en braken..

Uw arts kan mogelijk uw dosering verlagen tot waar de behandeling aanvaardbaar is. Zo niet, dan zou hij of zij de dosis geleidelijk moeten afbouwen totdat u veilig kunt stoppen.