Een overzicht van perifere neuropathie

Perifere zenuwen zijn dunne structuren in je armen, benen en in je hele lichaam. Wanneer een of meer van deze zenuwen beschadigd raken (ten gevolge van een onderliggend ziekteproces, medicatie of infectie, om er enkele te noemen), ontwikkelt zich een aandoening die perifere neuropathie wordt genoemd.
De diagnose van perifere neuropathie vereist een zorgvuldige en grondige medische geschiedenis en neurologisch onderzoek. Verschillende bloed- of zenuwgerelateerde tests zijn ook vaak vereist. Voor de behandeling van perifere neuropathie, zal een arts de onderliggende oorzaak achter de neuropathie aanpakken, evenals geneesmiddelen (s) voorschrijven om symptomen zoals gevoelloosheid, tintelingen en pijn te verzachten..

Oorzaken

Meestal als u het woord "perifere neuropathie" hoort, verwijst de persoon naar een "polyneuropathie", wat betekent dat meerdere perifere zenuwen beschadigd zijn.

polyneuropathie

Er zijn veel verschillende oorzaken van polyneuropathie, met enkele van de meest voorkomende:

• suikerziekte
• Gordelroos
• Alcohol misbruik
• Vitamine B12-tekort
• Hypothyreoïdie (een te trage schildklier)

Medicijnen, met name verschillende chemotherapieën, zijn ook mogelijke boosdoeners van perifere neuropathie, evenals blootstelling aan zware metalen, HIV-infectie, nierfalen, chronische leverziekte en zelden overerfde ziekten, zoals de ziekte van Charcot-Marie-Tooth.
De basis van perifere neuropathie van chemotherapie Een van de ernstigste vormen van polyneuropathie is het Guillan Barre-syndroom, ook wel acute demyeliniserende polyneuropathie genoemd. Deze gevaarlijke ziekte wordt gekenmerkt door een snel voortschrijdende tinteling en zwakte, meestal beginnend in de voeten, met snel oplopende zwakte van de benen. Uiteindelijk treedt zwakte van de spieren die de ademhaling beheersen op.

mononeuropathie

Er zijn ook gelokaliseerde soorten perifere neuropathieën, mononeuropathieën genaamd. Mononeuropathie betekent dat een enkele perifere zenuw wordt beschadigd, meestal als gevolg van trauma, compressie of ingesloten raken. Het meest klassieke voorbeeld van een mononeuropathie is carpaal tunnelsyndroom, dat verwijst naar compressie van de mediane zenuw, waardoor gevoelloosheid en tintelingen in de pols ontstaan.

Symptomen en signalen

Specifieke symptomen en tekenen die verband houden met perifere neuropathie zijn afhankelijk van vele factoren, met name het type perifere zenuw dat wordt beïnvloed-sensorisch (meest voorkomend), motorisch, autunomisch of een andere combinatie.

zintuiglijk

Sensorische zenuwen ontvangen input van verschillende locaties in het lichaam. Vervolgens sturen ze berichten naar de hersenen over de gewaarwordingen van het lichaam, zoals warmte en koude, pijn en aanraking.
Wanneer sensorische zenuwen worden beschadigd, kunnen een of meer van de volgende symptomen of tekenen optreden:

• Gebrek aan gevoel voor pijnveranderingen in temperatuur
• Ongewone sensaties zoals trillingen, gevoelloosheid en tintelingen, branden, steken, elektrisch of kruipen
• Pijn van een lichte aanraking die normaal pijnloos is (genaamd allodynie)
• Verlies van positiegevoelens en balansproblemen
• Verandering in temperatuur

Diabetische polyneuropathie is een klassiek voorbeeld van voornamelijk sensorische zenuwbeschadiging (in dit geval van hoge bloedsuikerspiegels). Symptomen beginnen meestal in de tenen en voeten (aan beide kanten van het lichaam) en kunnen gevoelloosheid, prikkeling, tinteling, branderig gevoel en pijn omvatten die 's nachts erger is. Extreme gevoeligheid voor lichte aanraking treedt meestal ook op.
Naarmate de ziekte voortschrijdt, beginnen de symptomen omhoog te bewegen. Over het algemeen kunnen symptomen van de hand zich ontwikkelen zodra de symptomen in de middelkalveren worden gevoeld.

Motor

Motorische zenuwen verzenden berichten van de hersenen en het ruggenmerg en vertellen verschillende spieren om te bewegen. Wanneer motorische zenuwen beschadigd zijn, is het meest voorkomende symptoom spierzwakte.
Andere symptomen en symptomen kunnen zijn:

• Spierkrampen en krimpen
• Fasciculaties (wanneer een spier samentrekt zonder uw controle)
• Reflexafwijkingen

Autonoom

Autonome zenuwen regelen hoe uw interne organen, zoals uw bloedvaten, maag, hart en zweetklieren, functioneren.
Veel voorkomende symptomen en tekenen van autonome zenuwbeschadiging zijn:

• Overmatig zweten
• Warmte-intolerantie
• Vroege verzadiging
• Impotentie
• Orthostatische hypotensie

Houd er rekening mee dat de symptomen van perifere neuropathie kunnen variëren in intensiteit van licht hinderlijk tot ernstig en invaliderend en zich geleidelijk ontwikkelen over jaren, of in sommige gevallen over dagen heen..

Diagnose

De diagnose van perifere neuropathie begint met een neurologisch onderzoek.

Neurologisch onderzoek

Tijdens het onderzoek zal uw arts uw reflexen controleren en verschillende sensatie-stoornissen (vibratie, temperatuur en pinprick) op uw lichaam evalueren, vooral op uw voeten en handen. Uw arts zal ook uw spierkracht en uw manier van lopen evalueren.

Bloedtesten

Om de oorzaak van uw perifere neuropathie te achterhalen, zal uw arts een reeks bloedonderzoeken laten uitvoeren, waarbij enkele van de meest voorkomende zijn:

• Volledig bloedbeeld (CBC)
• Comprehensive Metabolic Panel (CMP)
• Erythrocyte bezinkingssnelheid (ESR)
• Bloedglucose nuchter maken
• Vitamine B12-niveau
• Schildklier stimulerend hormoon

Aanvullende bloedtesten, zoals bijvoorbeeld genetische testen op de ziekte van Charcot-Marie-Tooth of een HIV-antilichaamtest voor HIV-infectie, kunnen ook worden besteld op basis van het vermoeden van uw arts..

Zenuwspecifieke testen

In sommige gevallen worden een zenuwgeleidingssnelheidstudie (NCV) en elektromyografie (EMG) gebruikt om een ​​diagnose van perifere neuropathie te bevestigen..
Eveneens kan soms een zenuwbiopsie (wanneer een monster van zenuwweefsel wordt verwijderd en onderzocht onder een microscoop) of een neurodignostische huidbiopsie (wanneer een klein stuk huid met zenuwveereinden wordt verwijderd en onderzocht onder een microscoop) worden uitgevoerd.

Autonomische tests

Voor perifere neuropathieën met autonome symptomen kunnen verschillende autonome tests nuttig zijn in het diagnostische proces, zoals het meten van de hartslagrespons van een persoon bij kantelen (om te controleren op orthostatische hypotentie) of testen van de zweetfunctie.

Andere tests

Naast verschillende bloed- en zenuwgerelateerde tests zijn soms andere tests nodig om de oorzaak van de perifere neuropathie van een persoon te bepalen of te helpen bevestigen.
Zo kan bijvoorbeeld een cerebrospinale vloeistofanalyse via een lumbale punctie (ruggengraat) worden uitgevoerd om een ​​diagnose van het Guillain-Barre-syndroom te ondersteunen. Een vierentwintig urinecollectie kan worden besteld voor mogelijke blootstelling aan zware metalen.
Alles wat u moet weten over een spinale kraking

Differentiële diagnoses

Het is belangrijk op te merken dat uw arts tijdens het diagnostische proces van perifere neuropathie ervoor wil zorgen dat uw symptomen niet te wijten zijn aan een aandoening van het centrale zenuwstelsel (CZS), die bestaat uit uw hersenen en het ruggenmerg. CNS-aandoeningen die verschillende perifere neuropathieën kunnen nabootsen, omvatten beroerte en multiple sclerose (MS).
Het goede nieuws is dat een zorgvuldige medische geschiedenis en een neurologisch onderzoek meestal centraal kunnen onderscheiden van perifere aandoeningen van het zenuwstelsel. Bijvoorbeeld, stevige reflexen en spastische spieren (strakke, stijve spieren) kunnen worden gezien met een ziekte van het centrale zenuwstelsel, zoals MS, maar niet met perifere neuropathie.
Spasticiteit en stijfheid bij multiple sclerose begrijpen Evenzo, met een beroerte, die wordt veroorzaakt door onvoldoende bloedtoevoer in de hersenen, treden symptomen meestal plotseling op, in tegenstelling tot de symptomen van perifere neuropathie, die zich over een langere periode ontwikkelen.

Behandeling

De behandeling van perifere neuropathie vereist twee hoofdstappen: het aanpakken van de onderliggende oorzaak en het verlichten van de symptomen.

Tackle the Underlying Cause

Het aanpakken van het "waarom" achter uw perifere neuropathie is een kritische eerste stap.
Als de neuropathie van een persoon bijvoorbeeld optreedt als gevolg van diabetes, kan een betere en strakke controle van de glucose (suiker) niveaus helpen de zenuwfunctie te behouden. Evenzo, als een voedingstekort de dader van de neuropathie is, dan zou het corrigeren ervan de neuropathie moeten helpen.
Voor medicatie of toxine-geïnduceerde neuropathieën, kan het verwijderen van het beledigende middel of het verlagen / veranderen van de dosis worden aanbevolen.
Voor andere soorten neuropathie zijn meer urgente, invasieve behandelingen vereist. Met het Guillain-Barre-syndroom bijvoorbeeld, hadden mensen gewoonlijk ziekenhuisopname en behandeling met intraveneuze immunoglobuline of plasmaferese nodig om de symptomen te verbeteren en de ziekte te verkorten.
Wanneer u herstelt van het Guillain-Barre-syndroom

Kalmerende symptomen

Er zijn verschillende medicijnen beschikbaar om de symptomen van perifere neuropathie, zoals gevoelloosheid en pijn, te verzachten.
Voorbeelden van dergelijke medicijnen zijn onder andere:

• Neurontin (gabapentine)
• Lyrica (pregabalin)
• Cymbalta (duloxetine)
• Elavil (amitriptyline)
• Lidoderm (lidocaïne 5 procent pleister)
• Zostrix (capsaïcine)

Analgetica zoals tramadol of verschillende opioïden of complementaire therapieën, zoals acupunctuur, kunnen ook worden toegevoegd voor pijnbestrijding..
Naast medicatie kunnen fysiotherapie en het gebruik van hulpmiddelen voor lopen helpen mensen met neuropathie-gerelateerde zwakte of evenwichtsproblemen. Regelmatige voetverzorging door een podotherapeut om de ontwikkeling van voetzweren en infecties te voorkomen is ook een belangrijk onderdeel van het behandelplan, vooral voor diabetespatiënten.
Hoe een goede chiropodist te vinden wanneer u niet weet waar te beginnen

Een woord van heel goed

Perifere neuropathie is een vrij veel voorkomende aandoening met verschillende oorzaken. Als u of een geliefde gediagnosticeerd bent met perifere neuropathie, wees dan op uw gemak wetende dat er een aantal medische behandelingen zijn die kunnen helpen pijn en ongemak te verminderen. Bovendien kunnen behandelingen die zijn afgestemd op de oorzaak van uw neuropathie, helpen voorkomen dat uw neuropathie erger wordt en in sommige gevallen omgekeerd.