Een overzicht van peritonitis

Peritonitis is wanneer het peritoneum - de dunne laag weefsel die de binnenwand van de buik en buikorganen bedekt - geïrriteerd of ontstoken raakt. Het is meestal te wijten aan een bacteriële of schimmelinfectie en het primaire symptoom is ernstige maagpijn.
In sommige gevallen kan de peritonitis het gevolg zijn van iets anders in de buikstreek, zoals een burst-appendix. Omdat de aandoening dodelijk kan zijn als deze niet wordt behandeld, is het belangrijk om mensen met peritonitis zo snel mogelijk te diagnosticeren en te behandelen.

symptomen

Symptomen van peritonitis kunnen ernstig en ondraaglijk zijn. Pijn kan zo hevig zijn dat mensen hun toevlucht nemen tot het opkrullen in een bal terwijl ze proberen zo stil mogelijk te blijven.
Het meest voorkomende symptoom is plotselinge, extreme buikpijn die erger wordt wanneer u het getroffen gebied aanraakt of beweegt. De buik kan er ook opgeblazen uitzien.
Afhankelijk van de bron en de intensiteit van de ontsteking, kunnen ook andere tekenen en symptomen aanwezig zijn, waaronder:

Koorts
Rillingen
Constipatie of onvermogen om gas door te laten
Vermoeidheid
Diarree
Misselijkheid of braken
Racing hartslag
Abnormale ademhaling

Sommige patiënten (vooral patiënten met cirrose) vertonen mogelijk helemaal geen symptomen, waardoor het moeilijk is om ze snel te detecteren en te behandelen..
Als u tekenen van peritonitis vertoont, ga dan naar de eerste hulp of bel direct een ambulance. Plotse buikpijn kan andere oorzaken hebben, maar medische zorg is vereist om het probleem te bepalen en de behandeling te starten. In ernstige gevallen kan peritonitis levensbedreigende problemen veroorzaken, zoals shock, sepsis, hypothermie, inwendige bloedingen of een obstructie in de darmen. De ernst van deze symptomen hangt vaak af van wat de ontsteking in de eerste plaats veroorzaakte.

Oorzaken

Peritonitis treedt op wanneer lichaamsvloeistoffen zoals bloed of pus in de buikholte. Waarom dit gebeurt, kan echter variëren. De twee belangrijkste oorzaken van peritonitis zijn spontane bacteriële peritonitis (ook primaire peritonitis genoemd) en secundaire peritonitis.
Secundaire peritonitis
Secundaire peritonitis komt vaker voor bij de twee oorzaken en is meestal het gevolg van een ruptuur of letsel in een orgaan langs het spijsverteringskanaal. Wanneer dit gebeurt, begint de vloeistof in het orgaan uit te lekken, waardoor de normaal steriele buikholte wordt verontreinigd met vreemde stoffen zoals bacteriën, maagzuur of zelfs gedeeltelijk verteerd voedsel.
Veelvoorkomende oorzaken zijn:

Een orgaan wordt geperforeerd (zoals via een burst-appendix of diverticula, maagzweer of meswond) en bacteriën komen via de opening in de holte.
Plotselinge zwelling van de pancreas veroorzaakt dat gal of andere chemicaliën uitlekken in het abdominale gebied.
Voeding buizen, katheters of andere items geplaatst in de buik bieden bacteriën de mogelijkheid om het gebied binnen te komen.

In zeldzame gevallen kan sepsis (of een infectie in de bloedbaan) bacteriën in de buik dragen, wat kan leiden tot ontsteking.
Wat is Sepsis en Septische shock? Spontane bacteriële peritonitis
Spontane bacteriële peritonitis (SBP), of primaire peritonitis, is wanneer lichaamsvloeistof zich opstapelt in de buikholte (een aandoening die ascites wordt genoemd) en leidt tot ontsteking. In tegenstelling tot secundaire peritonitis, waarbij de peritoneale ontsteking vaak het gevolg is van een identificeerbare infectie, is SBP een infectie van de ascites en omvat het peritoneum zonder een duidelijke bron.
Niet iedereen met ascites krijgt peritonitis - het gebeurt bij maar liefst 18 procent van de mensen met ascites - maar degenen die eerder SBP hebben gehad, hebben meer kans om het weer te krijgen.
Volgens een schatting zal de meerderheid (50-70 procent) van de mensen die een episode van primaire peritonitis hebben overleefd in hetzelfde jaar een nieuwe ontwikkelen.
Mensen met ascites (of het nu gaat om leveraandoeningen, hartfalen, kanker of andere oorzaken) hebben het grootste risico om SBP te ontwikkelen. Mensen met cirrose zijn bijzonder kwetsbaar voor ernstige gevallen van primaire peritonitis. Overal leeft 40-70 procent van de volwassenen met cirrose die SBP ontwikkelen eraan.

Diagnose

Omdat peritonitis zeer snel levensbedreigend kan zijn, is het belangrijk om er zo snel mogelijk achter te komen of u het heeft. Zorgverleners gebruiken een combinatie van methoden om peritonitis te diagnosticeren, waaronder een lichamelijk onderzoek, laboratoriumwerk of andere aanvullende tests.

Fysiek onderzoek

Uw arts zal u vragen om te wijzen waar de pijn is, te rapporteren wanneer deze is verschenen en te vragen hoe ernstig deze is. De arts zal ook luisteren naar en uw buik voelen om te zoeken naar tekenen van peritonitis, inclusief pijn om aan te raken, en een stevige, "boardachtige" consistentie. Onderzoek kan onmogelijk zijn voor sommige patiënten met ernstige pijn.

Lab tests

Afhankelijk van de resultaten van het fysieke onderzoek, kan uw arts u ook aanbevelen labtests, zoals het aantal witte bloedcellen, urineonderzoek of culturen, op tekenen van infectie te zoeken. Een algemene diagnostische test die wordt gebruikt om peritonitis te detecteren, bestaat uit het nemen van een vloeistofmonster in uw buik om het op een infectie te testen.

Aanvullende tests

Als uw arts van mening is dat u peritonitis heeft, kunnen zij aanvullende tests of beeldvorming vragen om de ernst van de ontsteking te zien of de bron van de infectie te identificeren. Deze tests kunnen CT-scans of echografieën omvatten. Deze tests kunnen worden gebruikt om naalden of drains te geleiden als vloeistofzakken moeten worden bemonsterd of gedraineerd.
In ernstige gevallen kan uw arts een operatie aanbevelen om de oorzaak van de infectie te vinden, zodat deze snel kan worden verwijderd.

Behandeling

Behandeling voor peritonitis hangt volledig af van de oorzaak van de ontsteking en / of infectie en de ernst van de symptomen. De meest gebruikelijke methode is het gebruik van antibiotica (meestal via een IV) om de infectie te behandelen die de pijn en ontsteking veroorzaakt.
Voor secundaire peritonitis is een operatie soms nodig om de bron van infectie te elimineren. Dit geldt met name als de peritonitis het gevolg is van een gezwollen of barstende appendix, zweren veroorzaakt door maag- of darmzweren, of ontstoken of geperforeerde divertikels (kleine zakjes in de dikke darm)..
Let op, voor de meeste gevallen van primaire peritonitis zijn SBP-antibiotica de hoofdbehandeling en is een operatie gewoonlijk niet nodig.

Een woord van heel goed

Peritonitis kan dodelijk zijn als het niet zo snel mogelijk wordt behandeld. Als u zich zorgen maakt, kunt u enkele van de symptomen ervaren die verband houden met de aandoening, een arts raadplegen of direct naar het ziekenhuis gaan.
Peritonitis als een complicatie van peritoneale dialyse