Vier gedragingen die mogelijk rode vlaggen zijn voor autisme

Tegenwoordig lijkt het erop dat elke kleine eigenaardigheid een "teken van autisme" zou kunnen worden genoemd. Een kind speelt het liefst alleen, hij moet autistisch zijn. Ze zal mensen niet in de ogen kijken of ze is langzaam om te praten, en ze is als autistisch bestempeld.
Natuurlijk zijn geen van deze gedragingen op zich echte tekenen van autisme, hoewel ze alles kunnen aangeven, van problemen met zicht of gehoor tot sensorische verwerkingsstoornis tot eenvoudige verlegenheid. Aan de andere kant neigen bepaalde gedragingen (of combinaties van gedragingen) meer naar autisme en kunnen ze aangeven dat een evaluatie een goed idee zou zijn..
1

Rocken, twirling, pacing

Iedereen, autistisch of niet, heeft stims (zelfstimulerend gedrag). Sommige mensen bijten op hun nagels, anderen kloppen met hun vinger. Sommige kinderen zuigen hun duimen. Stims helpen ons om angst te verlichten, zodat we ons kunnen concentreren op de situatie die voor ons ligt.
De meesten van ons selecteren stims die cultureel acceptabel zijn (nagelbijten in plaats van heen en weer schommelen, bijvoorbeeld). Er is geen goede reden waarom het bijten van nagels meer of minder acceptabel zou zijn dan schommelen, maar door de mensen om ons heen te imiteren, leren we welke acties cultureel aanvaardbaar zijn.
Mensen met autisme kijken echter zelden rond om te zien wat anderen doen voordat ze doen wat goed voor hen is. Bovendien kunnen autistische kinderen om veel redenen angstiger zijn dan hun typische leeftijdsgenoten. Dus, de gebruikelijke haar twirling en nagelbijten komen minder vaak voor bij mensen met autisme. In plaats daarvan lijken bepaalde specifieke stims, zoals teenwandelen, wiegen, met de hand klapperen, twirling en constant tempo toe te passen, vaker voor bij mensen met autisme dan bij de algemene bevolking. Bovendien zullen dergelijke stims waarschijnlijk vaker voorkomen en het vermogen van kinderen om deel te nemen aan typische activiteiten in de weg kunnen staan.
2

Gebrek aan "gezamenlijke aandacht"

Gezamenlijke aandacht is het proces van aandacht schenken aan iets met een andere persoon, en zo de ervaring delen. Je laat bijvoorbeeld je kind zien hoe je bubbels blaast, en hij laat ze knallen. Je stelt je dochter voor aan de hond van een vriend en ze kijkt toe en tuit de hond zoals jij deed. Je leest je kleintje voor, en hij grijpt het boek, draait de pagina's om, zegt goed onthouden woorden met jou. 
Kinderen met autisme kunnen vaak niet deelnemen aan gezamenlijke aandacht of hebben een zeer korte gezamenlijke aandachtsspanne. Tegelijkertijd kunnen veel kinderen met autisme zich urenlang concentreren op een eenzame voorkeursactiviteit, zoals het spelen van een videogame of het in een rij plaatsen van objecten.
Een kind dat zich er letterlijk niet van bewust is dat u probeert zijn aandacht te krijgen, of dat niet in staat lijkt om te zien of horen wat u ziet of hoort, kan een probleem hebben met zien of horen. Maar als deze problemen zijn gecontroleerd en het probleem aanhoudt, is het de moeite waard om een ​​evaluatie te overwegen met een ontwikkelingsarts of een soortgelijke arts..
3

Extreme behoefte aan samenhang

Iedereen heeft gewoonten en routines en sommige mensen geven er de voorkeur aan om een ​​routinematig leven te leiden. Kinderen, in het algemeen, zijn gewoontedieren en genieten van het horen van dezelfde verhalen, het bekijken van dezelfde films en het steeds opnieuw herhalen van dezelfde films.
Kinderen met autisme nemen echter vaak een heelheid gelijk. Ze kunnen bijvoorbeeld weigeren om nieuw voedsel, nieuwe kleding, een nieuw tv-programma of een nieuw verhaaltje voor het slapengaan te proberen. Ze kunnen zelfs reageren met paniek of een meltdown wanneer een routine wordt gewijzigd. Ze kunnen uitermate angstig worden wanneer ze worden gevraagd om een ​​jas te dragen in de winter, of mooiere kleding voor een speciale gebeurtenis. Op school kunnen overgangen tussen klassen erg stressvol zijn en veranderingen in de dagelijkse routine kunnen overweldigend zijn.
Hoewel de behoefte aan gelijkheid op zich geen teken van autisme is, hebben kinderen met autisme de neiging om veel meer te willen en te vertrouwen op routine dan gewone kinderen (en meer zelfs dan de meeste kinderen met sociale angst die GEEN autisme is).
4

Herhaal dezelfde woorden, ideeën of acties

Kinderen genieten van het steeds opnieuw spelen van dezelfde spellen, maar bij typische kinderen is elke game een beetje anders. Nieuwe speelkameraadjes of instellingen leiden tot nieuwe ideeën en interacties. Kinderen met autisme neigen echter door te gaan (vast te lopen) op dezelfde gedachten, acties of woorden - tot in het kleinste detail. 
Een kind met autisme kan bijvoorbeeld op dezelfde manier een deur openen en sluiten, telkens opnieuw, dezelfde vraag stellen, in dezelfde toon, 50 keer (zelfs wanneer zij het antwoord kent), of dezelfde filmplot beschrijven in dezelfde woorden, in dezelfde toon, meerdere keren. Volharding van dit soort is niet absoluut uniek voor autisme, maar in combinatie met andere "rode vlaggen" is het een goed teken dat evaluatie passend zou zijn.

Wat te doen als u Gedrag Rode Vlaggen ziet

Als je je zorgen maakt over het gedrag van je kind en dit artikel je zorgen heeft bevestigd, is het nu een goed moment om actie te ondernemen. Zelfs als uw algemene kinderarts geen zorgen heeft gemaakt, is het waarschijnlijk een goed idee om een ​​autisme-evaluatie te zien via een autismekliniek, een kinderziekenhuis of een lokale ontwikkelingsarts. Zelfs als je kind niet autistisch is, is de kans groot dat je gedrag hebt waargenomen dat een soort van uitdagend ontwikkelingsverschil suggereert. In de meeste gevallen, hoe eerder een dergelijke uitdaging wordt ontdekt, is het gemakkelijker om dit te verhelpen.