Sensorische integratietherapie en autisme

Dysfunctie van de sensorische verwerking (over- en / of ondergevoeligheid voor licht, geluid, geur, smaak of aanraking) is lang beschreven als een symptoom van autisme. In 2013, met de DSM-5 (de nieuwste versie van de diagnostische handleiding), werden sensorische problemen een officieel onderdeel van de diagnose, beschreven als: "Hyper- of hyporeactiviteit voor sensorische input of ongebruikelijke interesses in sensorische aspecten van de omgeving (bijv. , schijnbare onverschilligheid voor pijn / temperatuur, ongunstige reactie op specifieke geluiden of texturen, overmatig ruiken of aanraken van objecten, visuele fascinatie voor licht of beweging). " 
Zintuiglijke disfunctie kan uitschakeling zijn omdat het interfereert met zoveel gewone activiteiten in het dagelijks leven. Een relatief nieuwe techniek, sensorische integratietherapie, werd ontwikkeld om mensen met en zonder autisme te helpen hun reactiviteit te verminderen en hun vermogen om deel te nemen aan activiteiten te verbeteren, gaande van school tot dans tot seks.

Sensorische verwerkingsstoornis bij autisme

Veel mensen met autisme, naast uitdagingen op andere gebieden, zijn ook overgevoelig of ondergevoelig voor licht, geluid en aanraking. Ze zijn misschien niet in staat om het geluid van een vaatwasser te weerstaan, of, aan de andere kant, moeten flapperen en zelfs zichzelf verwonden om zich volledig bewust te zijn van hun lichaam. Deze sensorische verschillen worden soms "sensorische verwerkingsstoornis" of "sensorische verwerkingsdisfunctie" genoemd en ze kunnen worden behandeld met sensorische integratietherapie.
Sensorische verwerking houdt in dat we informatie via onze zintuigen opnemen (aanraking, beweging, geur, smaak, visie en gehoor), die informatie organiseren en interpreteren en een zinvolle reactie geven. Voor de meeste mensen is dit proces automatisch.
Mensen met een sensorische verwerkingsstoornis (SPD) ervaren deze interacties echter niet op dezelfde manier. SPD beïnvloedt de manier waarop hun hersenen de informatie die binnenkomt interpreteren en hoe ze reageren met emotionele, motorische en andere reacties. Sommige kinderen met autisme hebben bijvoorbeeld het gevoel dat ze voortdurend worden gebombardeerd met sensorische informatie.
Sensorische integratietherapie is in wezen een vorm van ergotherapie en wordt meestal aangeboden door speciaal opgeleide ergotherapeuten. Het gaat om specifieke sensorische activiteiten om een ​​kind te helpen op de juiste manier te reageren op licht, geluid, aanraking, geuren en andere invloeden. Interventie kan zijn: swingen, poetsen, spelen in een ballenbak en een hele reeks andere activiteiten. De uitkomst van deze activiteiten kan een betere focus, verbeterd gedrag en zelfs verminderde angst zijn.

Sensorische integratietherapie

Sensorische integratietherapie kan echt een verschil maken door mensen te helpen hun gevoeligheden en hunkeren te beheersen. De American Occupational Therapy Association beschrijft verschillende soorten sanering die kunnen helpen bij zowel zintuiglijke uitdagingen als de prestatie-uitdagingen die hiermee gepaard kunnen gaan:

• Remediërende interventie waarbij een vakkundig gebruik van sensorische en motorische behandelingsactiviteiten en uitrusting wordt gebruikt (activiteiten kunnen onder meer swinging, massage, activiteiten die de middenlijn passeren) omvatten, 
• Accommodaties en aanpassingen zoals het dragen van oordoppen of hoofdtelefoon met ruisonderdrukking of het gebruik van een loofa-spons tijdens het douchen,
• Sensorische dieetprogramma's het betrekken van een dagelijkse routine / plan met een menu van geïndividualiseerde, ondersteunende zintuigstrategieën (bijv. schommelstoel, stille ruimte, aromatherapie, verzwaarde deken), geïdentificeerde fysieke activiteiten (bijv. yoga, zwemmen) en materialen (bijv. sensorische sets met muziek, stressballen, items voor afleiding). 
• Milieu-aanpassingen en aanpassingen zoals verlichting, gebruik van witte ruismachines, muurschilderingen en andere soorten meubels en apparatuur om de zintuiglijke stimulatie die een ruimte biedt te vergroten of verkleinen.
• Opleiding van personen, familieleden, zorgverleners, bestuurders en beleidsmakers over de invloed van sensorische functies op de arbeidsprestaties en hoe ze hun negatieve invloed op de functie kunnen minimaliseren; proactief helpen bij het voorkomen en de-escaleren van onaangepast gedrag; en, in sommige situaties, vermindert de behoefte aan het gebruik van afzondering of terughoudendheid.

Op de lange termijn kan sensorische integratietherapie de behoefte aan aanpassingen verminderen en mensen helpen om functioneler te worden thuis, op school en op de werkplek.

Onderzoek naar sensorische integratietherapie

Nogal wat onderzoek ondersteunt de validiteit van sensorische integratietherapie. Bijvoorbeeld, een studie van kinderen op het autismespectrum tussen 6 en 12 jaar vond een "significante afname van autistische maniërismen" in een groep die werd behandeld met sensorische integratietherapie. De onderzoekers schreven dat verder onderzoek nodig was, inclusief het bekijken van geïndividualiseerde behandelingen voor autistische kinderen. 
De Sensory Integration Fidelity Measure is ontwikkeld om ergotherapeuten richtlijnen te geven voor consistente interventies. Een groep onderzoekers gebruikte deze maat en een schaal om het doel te bereiken, om kinderen te helpen geleidelijk over te gaan op aangepast gedrag. 
Op basis van het onderzoek kregen kinderen gestandaardiseerde tests waaruit bleek dat de groep die de sensorische integratietherapie kreeg minder hulp van hun ouders nodig had om sociale situaties te beheren en zichzelf te kalmeren..