De frontale lobben en hun functie
Functies van de voorhoofdskwabben houden vast aan een idee en laten deze gedachte ons toekomstige gedrag leiden. De frontaalkwabben helpen ons doelen en taken voor onszelf te stellen, om te kiezen tussen passende acties, onaanvaardbare reacties en reacties te onderdrukken en de relaties tussen objecten en concepten te bepalen.
Er zijn twee hoofdverdelingen van de frontale lobben: de cortex en de paralimbische gebieden. De cortex bestaat uit de lichamen van zenuwcellen die recht op het oppervlak van de hersenen liggen. Deze cellen communiceren met elkaar via lange draadachtige processen die axonen worden genoemd. Sommige axons duiken diep in de hersenen, waar ze communiceren met structuren dichter bij de kern van de hersenen.
Onder de structuren dichter bij het centrum van de hersenen bevinden zich de paralimbische gebieden, waarvan wordt gedacht dat ze verband houden met elementaire emoties, functies en driften. Dit staat in contrast met de corticale gebieden waarvan wordt gedacht dat ze complexer zijn en die ons in staat stellen te denken. Samen stellen de cortex en paralimbische afdelingen van de frontale kwabben ons in staat om taken uit te voeren die centraal staan in hoe we over onszelf denken.
Taken instellen
In tegenstelling tot dieren die instinctief reageren op wat voor hen ligt, hebben mensen het vermogen om van tevoren te plannen. Om dit te kunnen doen, moeten we informatie in onze gedachten kunnen bewaren. Anders zouden we constant vergeten waar we aan dachten. Dit bewaren van informatie, zelfs in afwachting van afleiding, vindt plaats in het ventrolaterale gebied van de prefrontale cortex. De dorsolaterale prefrontale cortex is dan in staat om informatie te manipuleren om een plan te vormen.Activiteit initiëren en ondersteunen
Van de structuren in het midden- en voorhoofd van de hersenen (mediale frontale structuren) wordt gedacht dat ze het gedrag sturen. Als deze gebieden beschadigd raken, kan een persoon alle motivatie verliezen om zelfs de eenvoudigste taak te doen. Dit staat in extreme gevallen bekend als abulië of akinetisch mutisme.Bewakingsactiviteit
De orbitofrontale cortex decodeert en anticipeert op de beloningswaarden van signalen, objecten en keuzes. Deze regio kan ons bijvoorbeeld helpen bepalen of iets ons in de toekomst waarschijnlijk zal schaden of schaden. De mediale orbitofrontale cortex wordt gedacht te reageren op beloningen en de laterale orbitofrontale cortex te bestraffen. De regio dichter bij de achterkant van de hersenen (posterieur) is concreter - dit is het deel dat de emotionele betekenis van een plak chocoladetaart onmiddellijk als smakelijk en wenselijk kan erkennen. De delen van de orbitofrontale cortex die zich dichter bij de voorkant van het brein bevinden (anterieure) hebben te maken met meer abstracte en symbolische beloningen, zoals het geld dat kan worden besteed aan het kopen van chocoladetaart..Anticiperen op en volgen van stimuli
De voorste cingulate cortex helpt bij het volgen van signalen die zowel van de buitenwereld als van onze eigen geest en lichaam komen. Alles wat onverwacht is, kan leiden tot extra verwerking voordat een antwoord wordt gegeven. In de beroemde Stroop-test wordt bijvoorbeeld een lijst met felgekleurde woorden getoond. De truc is dat het woord "rood" in de kleur groen kan worden afgedrukt. Iemand die een Stroop-test doet, wordt verteld het geschreven woord te negeren en alleen de kleur te zeggen. Deze zorgvuldige selectie en focus op slechts één aspect van de buitenwereld vereist het gebruik van het anterieure cingulaat.Emotionele regulatie
De orbitofrontale cortex vertoont verhoogde activiteit wanneer iemand zijn emoties regelt. Dit is omgekeerd gerelateerd aan activiteit in de amygdala. Schade aan de orbitofrontale cortex leidt tot ontremming en onnadenkend gedrag, zoals te zien is in het beroemde geval van Phineas Gage.Reageren op verandering in opvallendheid
Salience is de maatstaf van hoe belangrijk en relevant een bepaald signaal voor u is op een bepaald moment. Bijvoorbeeld, als je honger hebt, is een stuk chocoladetaart vrij opvallend. Na het eten van een halve cake, verandert de wenselijkheid van die cake. Om de significantie van een stukje informatie te bepalen, moeten de hersenen snel sensorische, viscerale en autonome signalen integreren. Het salience-netwerk omvat de insula en een deel van de frontale cortex, wat ons helpt om betekenis te geven.Schakel aandacht
Mensen hebben de mogelijkheid om te kiezen wat onze aandacht verdient. Dat gezegd hebbende, kan onze aandacht, afhankelijk van de omstandigheden, snel schakelen tussen verschillende dingen in onze omgeving.Het ventrale aandachtsnetwerk omvat delen van de middelste en inferieure frontale gyrus en de temporoparietale cortex. Dit helpt ons om ons snel te oriënteren, zelfs als het een doel onderbreekt, en laat ons beslissen of we ons moeten blijven concentreren op de nieuwe stimulus of terug moeten gaan naar de taak die voorhanden is.
Uitvoerend beheer
De capaciteiten van de frontale lobben kunnen allemaal worden gezien als een bijdrage aan wat neurologen 'executive control' noemen. Dit betekent onze mogelijkheid om onze reacties op onze omgeving te beheersen, in plaats van alleen te reageren op wat er op dit moment voor ons ligt.De uitvoerende controle laat ons afleidingen rondom ons wegfilteren. Het stelt ons ook in staat om te controleren wat we denken en onze focus op een manier te veranderen, zodat we niet worden afgeleid door onze eigen gedachten. Uitvoerende controle over emotie stelt ons in staat om te regelen hoe we voor anderen lijken en onszelf te motiveren als we normaal niet gemotiveerd zijn. Ten slotte stelt de uitvoerende controle over het motornetwerk ons in staat om onze ogen te bewegen of ergens naar te reiken.
