Transverse Myelitis of Plotse verlamming
Transverse myelitis treft tussen één tot vijf mensen per miljoen per jaar. Hoewel transverse myelitis ongewoon is, is het verwoestend voor de getroffen.
Net als multiple sclerose is transverse myelitis een auto-immuunziekte. Het eigen immuunsysteem van het lichaam verwart het zenuwstelsel met ziekten en aanvallen. Het resultaat is een ontstekingsreactie op één niveau van het ruggenmerg, die de communicatie tussen de hersenen en alle delen onder dat niveau van het ruggenmerg kan afsluiten.
Als gevolg van dit verlies van communicatie, kunnen mensen met transverse myelitis last hebben van gevoelloosheid, tintelingen of zwakte van een deel of al hun lichaam onder een bepaald niveau, meestal in het thoracale ruggenmerg. Hoewel dit meestal invloed heeft op beide zijden van het lichaam, kunnen unilaterale syndromen zoals Brown-séquard ook voorkomen. Andere effecten kunnen zijn dysautonomie of verlies van blaas of darmbeheersing. Pijn is niet ongewoon. Symptomen kunnen zich snel ontwikkelen, vaak binnen 24 uur, hoewel tragere progressie ook kan voorkomen.
Transverse myelitis kan deel uitmaken van multiple sclerose en is soms het eerste probleem bij de ziekte. Het kan ook onderdeel zijn van de ziekte van Devic (neuromyelitis optica), een andere demyeliniserende aandoening die voornamelijk het ruggenmerg en de oogzenuw treft. Transverse myelitis wordt ook gevonden bij reumatologische aandoeningen zoals systemische lupus erythematosus, gemengde bindweefselziekte, de ziekte van Behcet, sclerodermie en het syndroom van Sjögren.
Naast het lichamelijk onderzoek gebruiken neurologen tests zoals laboratoriumonderzoek, magnetische resonantie beeldvorming en lumbale puncties om de oorzaak van iemands transversale myelitis beter te begrijpen. Een MRI vertoont meestal abnormale signalen op nog een ander deel van het ruggenmerg. Ongeveer de helft van de tijd zal een studie van cerebrospinale vloeistof (CSF) verkregen door een lumbale punctie tekenen van ontsteking vertonen, zoals een hoog eiwitniveau. Aanvullende tests kunnen op CSF worden uitgevoerd om te evalueren op kankers of infecties. Tests kunnen worden uitgevoerd op bloedmonsters om te evalueren op reumatologische aandoeningen.
De behandeling van acute transverse myelitis is gebaseerd op het verminderen van ontstekingen in het ruggenmerg. Het gebruik van hooggedoseerde corticosteroïden is de meest geprefereerde methode om dit te bereiken. Er is eigenlijk maar beperkt bewijs om dit te ondersteunen, vanwege de zeldzaamheid van transverse myelitis. Bij andere demyeliniserende ziekten echter, zoals optische neuritis, is aangetoond dat hoge dosis IV-steroïden de duur van de symptomen verkorten. In sommige gevallen kan plasma-uitwisseling ook nuttig zijn. Er zijn minder gegevens om het gebruik van andere behandelingen zoals IVIg in de setting van transverse myelitis te ondersteunen. Daarna moet ook elke bijkomende stoornis zoals multiple sclerose of een bindweefselaandoening worden aangepakt.
De meeste mensen met transverse myelitis zullen binnen een tot drie maanden een verbetering hebben. Ongeveer 40 procent van de mensen met transverse myelitis zal na de eerste periode van verbetering enkele resterende problemen hebben. Herhaling van transversale myelitis is zeldzaam, maar komt soms voor. Fysieke en ergotherapie kunnen nuttig zijn om mensen weer op de been te krijgen na een aanval van transverse myelitis.
