Transversaal proces, Lamina en meer. Spinale anatomie voor de rest van ons
De wervelkolom bestaat uit 24 afzonderlijke wervels die van de schedel naar het heiligbeen gaan.
Het sacrumbot - dat is echt 5 botten die rond de eerste leeftijd beginnen te fuseren, met de fusie ongeveer op de leeftijd van 30 - plus het stuitbeen, voltooi de wervelkolom helemaal onderaan de kolom. (Het stuitbeen is de naam die aan je staartbeen wordt gegeven.)
Bij de thoracale en lumbale gebieden verbindt de rug zich met de ribben en het bekken om de romp of kern te maken.
2
Wervel
Een wervel bestaat uit een cilindrisch lichaam aan de voorkant en een benige ring aan de achterkant.
Het lichaam van de wervel is een stapelmiddel; met andere woorden, de wervelkolom bestaat uit de 24 wervels, die op elkaar zijn gestapeld. Dit is wat basisgewicht ondersteunt voor de wervelkolom.
De benige ring is bevestigd aan de achterkant van het wervellichaam; het heeft delen die bijdragen aan de gezamenlijke anatomie (die ingewikkeld, snel kan worden.) Deze delen bieden ook plaatsen voor spinale spieren en ligamenten om te bevestigen.
Het ruggenmerg passeert een lange tunnel gevormd door de gestapelde wervels in het midden van het ruggenmerg, het wervelkanaal. Het wervelkanaal is opgebouwd uit het collectieve binnenste van de ringen van alle 24 wervels die de kolom vormen.
Zenuwen vertakken zich van het ruggenmerg en verlaten de wervelkolom door middel van kleinere gaten aan de zijkanten van de botten, neuralforamina genaamd. De neuralforamina zijn opgebouwd uit bogen aan de zijkanten van de aangrenzende wervels die op elkaar zijn gestapeld.
3
De wervellichamen en tussenwervelschijven
Zoals hierboven besproken, is het wervellichaam een grote rondachtige structuur die ondersteuning biedt voor gewicht door de kolom. De wervelsstapel bovenop elkaar bij de wervellichamen.
Tussen de wervellichamen bevinden zich de tussenwervelschijven, die verantwoordelijk zijn voor de schokabsorptie tijdens de beweging. Ze doen dit door op te treden als een beweegbaar kussen tussen de vertebrale lichamen.
Veel voorkomende problemen met schijven omvatten schijfdegeneratie en hernia. Ringvormige scheur is een andere verwonding die kan leiden tot een hernia, maar niet altijd. By the way, de tussenwervelschijf is vaak de eerste plaats in de wervelkolom waar leeftijdsgebonden degeneratieve veranderingen (die vrijwel iedereen krijgt) plaatsvindt.
Het wervellichaam definieert een deel van de rand van het centrale gebied in de wervelkolom waardoor het ruggenmerg passeert. Het draagt ook bij aan de vertebrale eindplaat, wat een andere plaats kan zijn van degeneratieve spinale veranderingen.
4
De Facet-verbinding
Het wordt gevormd door processen (die in feite verlengingen van het bot zijn) die voortkomen uit een onderling verbonden paar aangrenzende wervels - één boven en onder. Op elk niveau (een "segment" genoemd) is er een facetverbinding rechts en links. Dit betekent dat 4 van deze processen deelnemen om de facetgewrichten op elk niveau of segment van de wervelkolom te construeren. De processen die deel uitmaken van het facetgewricht worden de "articulaire processen" genoemd.
Het onderling verbonden aspect van de facetgewrichtconstructie maakt het een belangrijke speler om de hele wervelkolom stabiel te houden tijdens het bewegen.
Facetgewrichten worden ook wel de zygapophyseal gewrichten genoemd. Dat is een moeilijk woord om uit te spreken, zoveel mensen, inclusief beoefenaars, geven de voorkeur aan de term 'facetgewricht'.
Problemen met facetgewrichten zijn een veel voorkomende oorzaak van rugpijn en worden in het algemeen geassocieerd met spinale artritis en / of degeneratieve spinale veranderingen.
Een ander rugprobleem genaamd Spondylolisthesis begint vaak met een kleine breuk in een obscuur gebied van het facetgewricht dat bekend staat als de pars. De initiële verwonding wordt een pars-defect genoemd; het wordt veroorzaakt door herhaalde spinale bewegingen zoals het type gedaan door jonge atleten die serieus trainen. (Mensen van middelbare leeftijd, vooral zij die te zwaar zijn, lopen ook het risico op een pars-defect.)
Als dit niet is aangevinkt, kan een parsdefect zich ontwikkelen tot spondylose en tot slot tot spondylolisthesis, waarbij één bot gedestabiliseerd wordt tot het punt dat er een voorwaartse of achterwaartse kant van het bot naast wordt gegooid.
5
Spinous and Transverse Processes
Op elke wervel bevinden zich twee transversale processen en één processus spinosus. De twee transversale processen bevinden zich aan beide zijden van de ring, terwijl het processus spinosus zich in het midden bevindt.
Deze processen bieden plaatsen waaraan rugspieren en ligamenten hechten.
6
pedicle
7
De Lamina
Een veel voorkomende operatie wordt een laminectomie genoemd, maar er zijn er ook nog andere.
8
De spinale zenuwen en kolom
Voorbeelden van veelvoorkomende rugklachten waarbij de spinale zenuwwortel betrokken is, zijn hernia en spinale stenose.
Het ruggenmerg loopt door de centrale doorgang (wervelkanaal, al in de war) die wordt gemaakt door de benige ringen van de stapel wervels.
Spinale zenuwen ontstaan op elk niveau uit het ruggenmerg. Ze vertakken zich eerst in spinale zenuwwortels (al besproken) en worden vervolgens verder onderverdeeld in zenuwen die naar alle delen van het lichaam gaan om sensorische informatie op te pikken en die door te geven aan de hersenen, evenals bewegingsinstructies en impulsen van de hersenen naar de hersenen. spieren.
Spinale zenuwwortels verlaten de ruimtes (intervertebrale foramina genaamd) die zijn gecreëerd tussen twee aangrenzende, gestapelde wervels.
Het ruggenmerg eindigt na de eerste wervel (lumbale wervel). Voorbij dat, is het een bundel van zenuwen en wortels die meer worden blootgesteld dan de zenuwen die erboven wonen. Deze bundel wordt de cauda-equina genoemd.
