Wat zijn nociceptoren?

Nociceptoren, vaak aangeduid als uw "pijnreceptoren", zijn vrije zenuwuiteinden die zich over het hele lichaam bevinden, inclusief de huid, spieren, gewrichten, botten en inwendige organen. Ze spelen een cruciale rol in hoe je je voelt en reageert op pijn. Het belangrijkste doel van een nociceptor is om te reageren op schade aan het lichaam door signalen naar het ruggenmerg en de hersenen te sturen.
Als je dit gedetailleerder bekijkt, als je je teen stomp, worden de nociceptors op je huid geactiveerd, waardoor ze een signaal naar de hersenen sturen, via de perifere zenuwen naar het ruggenmerg. Pijn als gevolg van een oorzaak wordt op deze manier verzonden.
Houd in gedachten dat deze doorgegeven pijnsignalen complex zijn en informatie bevatten over zowel de locatie als de intensiteit van de pijnlijke stimuli. Op die manier kunnen je hersenen de pijn volledig verwerken en uiteindelijk de communicatie terugsturen om verdere pijnsignalen te blokkeren.

Classificatie van nociceptoren

Er zijn verschillende klassen van nociceptoren, die zijn gebaseerd op het type stimuli waarop ze reageren:

• Thermal: Thermische nociceptoren reageren op extreme hoge of lage temperaturen. Als u bijvoorbeeld een hete kachel aanraakt, wordt alarmerende pijn van de nociceptoren direct geactiveerd, soms voordat u zich bewust bent van wat u hebt gedaan. 
• mechanisch: Mechanische nociceptoren reageren op intense rek of spanning, zoals wanneer u aan een hamstring trekt of uw achillespees aantrekt. De spieren of pezen worden voorbij hun vermogen gestrekt, stimuleren nociceptoren en sturen pijnsignalen naar de hersenen. 
• Chemisch: Chemische nociceptoren reageren op chemicaliën die vrijkomen door weefselschade (bijvoorbeeld prostaglandinen en stof P) of uit externe chemicaliën (bijvoorbeeld topisch capsaïcine).
• Stil: Stille nociceptoren moeten eerst worden geactiveerd of "gewekt" door weefselontsteking voordat ze reageren op een mechanische, thermische of chemische stimulus. De meeste viscerale nociceptoren (die zich op organen in het lichaam bevinden) zijn stille nociceptoren.
• polymodale: Polymodale nociceptoren reageren op mechanische, thermische en chemische stimuli.
• Mechanisch-thermische: Mechano-thermische nociceptoren reageren op zowel mechanische als thermische prikkels.

Overdracht van pijn

Naast het type stimuli waarop een nociceptor reageert, worden nociceptoren ook geclassificeerd op basis van hoe snel ze pijnsignalen uitzenden. Deze transmissiesnelheid wordt bepaald door het type zenuwvezel (een axon genoemd) dat een nociceptor heeft. Er zijn twee hoofdtypen zenuwvezels.
Het eerste type is A fiber axon, vezels omgeven door een vettige, beschermende omhulling genaamd myeline. Myeline laat zenuwsignalen (genaamd actiepotentialen) snel reizen. Het tweede type is C-vezelaxonen, die niet zijn omgeven door myeline en dus actiepotentialen met een lagere snelheid doorgeven.
Vanwege het verschil in transmissiesnelheid tussen de A- en C-vezels bereiken de pijnsignalen van de A-vezels het ruggenmerg eerst. Dientengevolge ervaart een persoon na een acuut letsel pijn in twee fasen, één van de A-vezels en één van de C-vezels.

Fasen van pijnperceptie

Wanneer een verwonding optreedt (zoals het per ongeluk snijden van uw vinger met een mes), activeren de gestimuleerde nociceptoren de A-vezels, waardoor een persoon scherpe, prikkelende pijn ervaart. Dit is de eerste fase van pijn, bekend als snelle pijn, omdat het niet bijzonder intens is maar direct na de pijnlijke stimulus komt.
Tijdens de tweede fase van pijn worden de C-vezels geactiveerd, waardoor een persoon een intense, brandende pijn ervaart die blijft bestaan, zelfs nadat de stimulus is gestopt.
Het feit dat brandende pijn wordt gedragen door de C-vezels verklaart waarom bij het aanraken van een hete kachel er een korte vertraging is voordat u de brander voelt. Pijnlijke, pijnlijke pijn wordt ook gedragen door de C-vezels en komt voort uit organen in het lichaam (bijvoorbeeld een pijnlijke spier of maagpijn).

Een woord van heel goed

Uiteindelijk is pijn ervaren in feite een gezond, adaptief menselijk proces (de manier waarop ons lichaam ons vertelt dat er iets mis is), pijn kan ook onnauwkeurig zijn.
Bijvoorbeeld, terwijl je met je knie op je bureau bonst, kan het op dit moment erg slecht zijn, het heeft waarschijnlijk geen blijvende schade aangericht.
Dit is de reden waarom het nemen van pijnstillers, zoals een niet-steroïde anti-inflammatoire (NSAID), om de activering van nociceptoren te blokkeren, verstandig is als de "pijnalarm" wordt aangepakt.