Inhalatietherapieën om COPD te behandelen

Inhalatietherapieën staan ​​centraal bij de behandeling van mensen met chronische obstructieve longziekte (COPD). In plaats van te wachten tot een pil medicatie via de bloedbaan afgeeft, leveren inhalatoren de medicijnen af ​​naar de oorzaak van het probleem en bereiken ze snellere, doelgerichte resultaten.
Er zijn inhalatoren die slechts één medicatie bevatten (monotherapie) en andere die meerdere geneesmiddelen met verschillende werkingsmechanismen afleveren. De medicijnen kunnen worden onderverdeeld in drie brede categorieën:

• Kortwerkende luchtwegverwijders
• Langwerkende luchtwegverwijders
• Geïnhaleerde steroïden

Elk werkt anders in het behandelen of voorkomen van COPD en verschaft de ruggengraat waaraan andere orale of injecteerbare medicatie kunnen worden toegevoegd.

Kortwerkende bronchodilatoren

Sommige mensen met COPD zullen alleen symptomen (kortademigheid, piepende ademhaling) ervaren als ze zichzelf inspannen. Voor deze personen schrijven artsen gewoonlijk een kortwerkende bronchodilator voor, ook bekend als een reddings-inhalator.
Bronchusverwijders werken door de luchtzakjes (bronchiolen) te openen (dilateren) die vernauwd raken tijdens een COPD-flare-up. Kortwerkende luchtwegverwijders zijn "snel aan en snel uit", wat betekent dat ze snel werken en verlichting bieden voor ongeveer vier tot zes uur. Ze moeten alleen worden gebruikt wanneer nodig en worden meegenomen waar u ook bent in geval van nood.
Er zijn twee klassen geneesmiddelen die worden gebruikt voor kortwerkende luchtwegverwijders: beta-agonisten, die binden aan receptoren in de longen om spasmen te stoppen, en anticholinergica, die chemische stoffen die spasmen veroorzaken blokkeren.
De kortwerkende beta-agonisten (SABA's) die momenteel zijn goedgekeurd in de VS zijn:

• albuterol
• Xopenex (levalbuterol)
• metaproterenol
• terbutaline

Het kortwerkende anticholinergicum dat momenteel wordt goedgekeurd in de VS is:

• Atrovent (ipratropium)

Er is ook een gecombineerde inhalatieformulering genaamd Combivent die ipratropium en de kortwerkende beta-agonist albuterol bevat.

Langwerkende bronchodilatoren

Personen met gevorderde COPD worden vaak voorgeschreven geïnhaleerde medicijnen die dagelijks worden ingenomen, of ze nu symptomen hebben of niet. Deze geneesmiddelen worden long-acting bronchodilators genoemd.
Personen met een hoog risico op exacerbaties kunnen baat hebben bij deze medicijnen, omdat ze overal 12 tot 24 uur bescherming bieden. Net als met kortwerkende bronchodilatatoren bevatten ze ofwel een bèta-agonist ofwel een anticholinergicum.
De langwerkende bèta-agonisten (LABA's) die momenteel zijn goedgekeurd in de VS zijn:

• salmeterol
• Performomist (formoterol)
• bambuterol
• indacaterol
• Brovana (arformoterol)

De langwerkende anticholinergica die in de VS zijn goedgekeurd, zijn:

• Spiriva (tiotropium)
• aclidinium

Geïnhaleerde steroïden

Mensen met ernstige COPD reageren mogelijk niet zo goed op langwerkende luchtwegverwijders en hebben vaak een extra "boost" nodig om de ademhalingsfunctie te handhaven. Voor deze personen kunnen geïnhaleerde steroïden worden gebruikt.
Geïnhaleerde steroïden, ook bekend als inhalatiecorticosteroïden, hebben een sterk ontstekingsremmend effect en kunnen snel de zwelling en productie van slijm in de luchtwegen verminderen. Ze werken op dezelfde manier als orale steroïden, maar werken sneller en verminderen het risico op opflakkeringen en ziekenhuisopname aanzienlijk. Ze worden vaak twee keer per dag gebruikt en vereisen vaak een laadperiode van twee weken voordat ze volledig effect hebben.
De geïnhaleerde steroïden die gewoonlijk worden gebruikt voor de behandeling van COPD zijn:

• Pulmicort (budesonide)
• Aerospan (flunisolide)
• Flovent (fluticason)
• Asmanex (mometason)
• QVAR (beclomethason)

Er zijn ook drie combinatieformules die geïnhaleerde steroïden bevatten:

• Symbicort (formoterol en budesonide)
• Advair (salmeterol en fluticason)
• Brio Ellipta (vilanterol en fluticason)

De bijwerkingen van geïnhaleerde steroïden zijn meestal minder diep dan die van orale of geïnjecteerde steroïden. Ze kunnen een pijnlijke mond of keel, heesheid (dysfonie) en orale candidiasis (spruw) bevatten. Langdurig gebruik gaat gepaard met een verhoogd risico op glaucoom en osteoporose.