Depressietests die kunnen helpen bepalen of u een stemmingsstoornis heeft
Er is geen enkele depressie-test die bepaalt of iemand klinisch depressief is. In tegenstelling tot laboratoriumtests die sommige ziekten diagnosticeren, is een depressietest slechts één hulpmiddel dat een professional zou kunnen gebruiken bij het diagnosticeren van een psychische aandoening zoals depressie.
Depressietesten zijn vaak in de vorm van een vragenlijst. Een arts of een professional in de geestelijke gezondheidszorg kan de vragen mondeling stellen of een persoon kan worden gevraagd de vragen op papier of op een digitaal apparaat te lezen en te beantwoorden.
De antwoorden alleen zijn niet genoeg om te bepalen of iemand een depressie heeft, omdat een test andere mogelijke redenen voor de antwoorden van een persoon niet verklaart.
Iemand die acute pijn ervaart, kan bijvoorbeeld melding maken van slaapproblemen en slechte eetlust, maar deze symptomen kunnen eerder door pijn dan door depressie worden veroorzaakt. Een arts moet rekening houden met zijn lichamelijke gezondheidstoestand na het bekijken van de testresultaten.
Evenzo zou een behandelaar ook iemands omgeving in aanmerking moeten nemen. Iemand kan melden dat hij moeilijk slaapt, niet omdat hij depressief is, maar omdat hij een luide buurman heeft die hem 's nachts wakker houdt.
Houd er rekening mee dat depressietests geen uitleg toelaten. Ze vragen iemand meestal om te melden hoe vaak bepaalde symptomen optreden gedurende een bepaalde periode. Een behandelaar zou verder moeten zoeken om voldoende informatie te verkrijgen over de symptomen van een persoon.
Doel en gebruik
Een depressie screening diagnosticeert geen depressie. Het geeft alleen aan of symptomen van depressie aanwezig zijn en kan verdere evaluatie rechtvaardigen.
Depressie-screeningen worden vaak gebruikt als een eerste stap om te bepalen of een arts meer moet weten over de geestelijke gezondheid van een individu. Aan een patiënt kan de screening worden toegediend voordat de arts of de arts de vragen tijdens een examen kan stellen.
In 2016 heeft de Amerikaanse preventieve taakgroep geadviseerd dat artsen depressieonderzoeken aan iedereen boven de 18 jaar toedienen. Door een paar eenvoudige vragen te stellen over iemands stemming, symptomen en gedrag kan een arts bepalen of verdere evaluatie nodig is.
Deze aanbeveling is gedaan omdat depressie vaak onopgemerkt blijft. Sommige studies schatten dat het slechts ongeveer 50% van de tijd wordt herkend. De meeste artsen maken van depressiescreenings tot onderdeel van een kantoorbezoek.
Maar u hoeft niet te wachten tot de afspraak van uw volgende arts om een depressiescreening te ondergaan. Depressie-screenings zijn ook online beschikbaar. Sommige websites bieden gratis screeningstests waarmee personen in de privacy van hun eigen huis kunnen voltooien.
Wat voor soort arts zou je moeten zien voor je depressie??Gemeenschappelijke vertoningen
De meest gebruikte methode om depressie te screenen is de Patiëntengezondheidsvragenlijst-9 (PHQ-9). Het geeft aan of een persoon symptomen van depressie heeft die professionele interventie vereisen.
Via een reeks van negen vragen worden de symptomen beoordeeld. Sommige van de gebieden die worden geëvalueerd, omvatten veranderingen in de eetlust, vermoeidheid, gedachten aan zelfmoord of zelfbeschadiging, en verlies van interesse en plezier in het doen van dingen.
Als een arts de screening uitvoert en de score duidt op een mogelijke depressie, kunt u mogelijk meer worden geïnterviewd over uw symptomen. Uw arts kan ook uw lichamelijke gezondheid beoordelen om onderliggende medische aandoeningen die bijdragen aan uw symptomen uit te sluiten en u kunt worden doorverwezen naar een professional uit de geestelijke gezondheidszorg voor verdere evaluatie..
Je kunt de PHQ-9 ook altijd gratis online nemen. De Association Angst and Depression of America biedt de vragen. U krijgt geen score, maar uw antwoorden verschijnen in een afdrukbaar formulier. Het uitprinten van dat formulier en het meenemen naar uw afspraak met uw arts kan een goede manier zijn om het gesprek over uw humeur te beginnen.
Mental Health America biedt ook de PHQ-9 aan. Na het beantwoorden van de vragen ontvangt u een score en een interpretatie van die score, evenals aanbevelingen voor de volgende stappen die u kunt nemen om hulp te krijgen.
Mental Health America biedt ook andere screenings, zoals een bipolaire screeningstest. Wanneer een depressiescreening duidt op een mogelijke depressie, kan het belangrijk zijn om ook een bipolaire screeningstest te doen, omdat depressie deel kan uitmaken van een bipolaire stoornis.
De PHQ-9 biedt een aangepaste versie voor tieners. De PHQ-9 voor de adolescent stelt hetzelfde type vragen als de versie voor volwassenen, maar de taal is gemakkelijker te begrijpen. Het vraagt ook naar schoolgerelateerde problemen in tegenstelling tot beroepskwesties.
Als u een depressieonderzoek doet en dit duidt op een mogelijke depressie, maak dan een afspraak met uw arts om erover te praten. Uw arts wil misschien nog een screening doen of kan u doorverwijzen naar een professional in de geestelijke gezondheidszorg.
Veelvoorkomende symptomen van klinische depressieGemeenschappelijke testen
Artsen, psychiaters, psychotherapeuten en andere professionals in de geestelijke gezondheidszorg kunnen depressietests gebruiken als onderdeel van hun evaluatie of behandeling. Soms worden tests afgenomen om een beter begrip te krijgen van de ernst van iemands depressie, terwijl op andere momenten een persoon meerdere keren dezelfde test kan nemen gedurende de behandeling om hun voortgang bij te houden..
De meeste depressietests resulteren in een numerieke score. Die score geeft een aanbieder van gegevens over de depressie van een persoon in de geestelijke gezondheidszorg.
Er zijn veel tests die kunnen worden gebruikt om depressie te beoordelen. Hier zijn enkele van de meest gebruikte.
Beck Depression Inventory (BDI-II)
De Beck Depression Inventory is gemaakt door Aaron Beck, een psychiater die wordt beschouwd als de vader van cognitieve therapie. De huidige versie van de test, de BDI-II, is geschikt voor personen van 13 jaar en ouder. Het bevat 21 vragen, waarbij elk wordt gescoord op een schaal van 0 tot 3. Hogere totale scores duiden op ernstiger symptomen van depressie.
Zung Self-Rating Depression Scales (SDS)
De Zung Self-Rating Depression Scale beoordeelt de ernst van de depressie van een persoon. Het bestaat uit 20 items die de psychologische, somatische en affectieve aspecten van depressie onderzoeken. Het is een snelle en eenvoudige tool.
Major Depression Inventory (MDI)
De Major Depression Inventory bestaat uit 10 items en individuen geven aan hoe vaak ze de afgelopen twee weken bepaalde symptomen hebben ervaren (variërend van nooit tot de hele tijd op een Likert-schaal). De items worden vervolgens gescoord en de score geeft de ernst van de depressie aan (van geen depressie tot ernstig).
Rome Depression Inventory (RDI)
De Rome Depression Inventory bestaat uit een serie van 25 items die de zinnen gebruiken die het meest worden gebruikt door depressieve personen om hun ongemak te beschrijven.
Plutchik-Van Praag Self-Report Depression Scale (PVP)
De Plutchik-Van Pragg zelfrapportage depressieschaal gebruikt 34 items om de diagnostische criteria voor depressie te dekken. Hoewel het is ontwikkeld voor een eerdere editie van de Diagnostic and Statistical Manual (de DSM-III), blijft het relevant omdat artsen de DSM-5 gebruiken..
Hamilton Rating Scale for Depression (HRSD)
De Hamilton Rating Scale for Depression is een vragenlijst met meerdere items die wordt gebruikt om depressie te identificeren en om herstel te evalueren. Het is ontworpen voor volwassenen en wordt gebruikt om de ernst van iemands depressie te beoordelen door hun humeur, schuldgevoelens, suïcidale gedachten, angstgevoelens, slapeloosheid, gewichtsverlies en somatische symptomen te evalueren.
Carroll Rating Scale (CRS)
De Carroll-beoordelingsschaal is een zelfrapportageversie van de Hamilton Rating Scale for Depression (HAMD). Het bestaat uit 52 dichotome items.
Centrum voor Epidemiologische Studies Depressie (CES-D)
Het Centre for Epidemiological Studies Depression wordt al sinds de jaren zeventig gebruikt. Het bestaat uit 20 items en de zelfrapportversie wordt nog steeds veel gebruikt.
Depressie-inventaris voor kinderen (CDI)
De inventarisatie van de depressie van kinderen meet de affectieve, cognitieve en gedragsmatige symptomen van depressie bij kinderen in de leeftijd van 7 tot 17 jaar.
Mogelijke nadelen
Hoewel deze tests zeer nuttig kunnen zijn voor de diagnose en behandeling van depressie, hebben ze ook een aantal potentiële nadelen.
Zelfrapportage-inventarissen zijn gebaseerd op iemands antwoorden op de vragen. De scores kunnen gemakkelijk worden overdreven of geminimaliseerd door de persoon die de vragenlijst invult.
Iemand die indruk wil maken op zijn arts of iemand die zich schaamt voor zijn symptomen, kan zijn of haar symptomen verminderen. Evenzo kan een persoon die een arts wil verzekeren hun lijden niet onderschatten, overdrijven hoeveel moeite ze ondervinden.
Als een test oraal wordt toegediend, kunnen gehoorproblemen of verwerkingsstoornissen de antwoorden van een persoon beïnvloeden. Evenzo kan een persoon met een slecht begrijpend lezen misschien niet in staat zijn om een vragenlijst nauwkeurig in te vullen.
De plaats waar de test wordt afgenomen, kan ook van invloed zijn op de antwoorden. Als een patiënt een vragenlijst krijgt die moet worden ingevuld in een overvolle wachtkamer of wordt gevraagd om het formulier aan een receptionist af te geven, kunnen de antwoorden anders zijn dan wanneer de test alleen of alleen in aanwezigheid van een arts werd gegeven.
Bovendien heeft depressie invloed op de manier waarop mensen denken, dus mensen die zich depressief voelen, zijn misschien niet de juiste verslaggevers van hun symptomen of hebben misschien een slecht inzicht in hun symptomen.
Wat gebeurt er daarna?
Als u een depressietest uitvoert en de scores wijzen erop dat u mogelijk depressief bent, zal een psychiater u waarschijnlijk interviewen over uw antwoorden en meer vragen stellen om tot een duidelijke diagnose te komen.
Als u de diagnose van een depressie krijgt, zal een beroepsbeoefenaar in de geestelijke gezondheidszorg de behandelingsopties met u bespreken. Afhankelijk van het type depressie dat u heeft, kunnen therapie, medicatie of een combinatie van beide nodig zijn om uw symptomen te behandelen.
Depressie Discussiegids
Ontvang onze afdrukbare gids om u te helpen bij het stellen van de juiste vragen op de afspraak van uw volgende arts.
Download PDF
