Oorzaken van appendix Pijn- en behandelingsopties

Pijn in de appendix wordt meestal veroorzaakt door een ontsteking en wordt zelden veroorzaakt door een tumor. Een ontsteking van de appendix wordt appendicitis genoemd, en het kan aanvoelen als doffe pijn in het midden of aan de rechterkant van de buik. De pijn kan dan scherp worden en migreren naar de lagere rechterkant van de buik. Dit type pijn komt voor bij ongeveer 80 procent van de mensen met appendicitis.
Andere tekenen en symptomen van blindedarmontsteking zijn koorts, spijsverteringsstoornissen, misselijkheid, braken, opgezette buik, obstipatie of diarree, gebrek aan eetlust en of niet in staat zijn om gas door te geven of te veel gas door te laten. De pijn voelt vaak slechter bij niezen, hoesten, bewegen en ademen. Sommige mensen trekken hun knieën op hun borst om de pijn te verminderen. Minder vaak voorkomende symptomen zijn pijn tijdens het urineren, in andere delen van de buik, de rug of het rectum.

Illustratie door Alexandra Gordon, Verywell

Oorzaken

De appendix is een klein, buisachtig orgaan dat is verbonden met de dikke darm. Het is ergens tussen de 2 en 4 centimeter lang en bevindt zich in het kwadrant rechtsonder in de buik. Er zijn theorieën over wat de functie van de appendix zou kunnen zijn, maar er is geen definitief antwoord. Dit orgaan is niet nodig om te leven, en het wordt vaak verwijderd als het ontstoken of geïnfecteerd raakt. Als de dikke darm wordt verwijderd (een colectomie), wordt de appendix ook verwijderd omdat de twee organen zijn verbonden.
De ruimte binnen de appendix heeft een naam: het lumen. Het lumen kan geblokkeerd raken, bijvoorbeeld wanneer uitwerpselen zich een weg banen naar binnen in de appendix. Een andere manier om het lumen te versmallen is als er een lymfeklier is die gezwollen is, zoals wanneer er een infectie is, en het knooppunt op de appendix drukt.

Gemeenschappelijk

Appendicitis: Wanneer het lumen van de appendix geblokkeerd raakt, bouwt het druk op in de appendix, vermindert de bloedtoevoer naar het gebied en kan het leiden tot infectie en ontsteking. In sommige gevallen zijn het uitwerpselen, of zelfs een verharde steen van uitwerpselen, fecaliet of appendicolith genoemd, die het lumen blokkeert. Het weefsel van een ontstoken en geïnfecteerde appendix kan gaan sterven (wordt gangreneus). Hierdoor kan de appendix scheuren of zelfs scheuren. In zeldzame gevallen kan een beschadiging van de buik ook tot gevolg hebben dat de appendix scheurt.
Abces: In het gebied van de appendix kan zich een abces (een verzameling pus) vormen. Dit wordt vaak geassocieerd met een ontsteking in de appendix, maar het kan worden behandeld voordat de appendicitis wordt behandeld.

Zeldzaam

Tumor: Een zeldzame oorzaak van pijn van de appendix is een tumor. Kanker van de appendix veroorzaakt gewoonlijk geen symptomen totdat het gevorderd is. Wanneer de symptomen echter beginnen, is dit omdat appendicitis is ontstaan.

Wanneer moet u een arts raadplegen?

Buikpijn komt vaak voor, en daarom is het belangrijk om nieuwe pijn te krijgen die door een arts is bekeken. Vooral ernstige pijn in de rechter onderbuik is een kenmerkend teken van blindedarmontsteking en is een reden om meteen naar de behandeling te zoeken. In veel gevallen begint de pijn verder in de buik en migreert vervolgens naar het gebied rechtsonder.
Blindedarmontsteking is een medisch noodgeval. De symptomen van blindedarmontsteking beginnen meestal kort na het begin van de blokkade in de appendix, dus ze kunnen in de loop van tussen de vier en 48 uur opduiken. Appendicitis symptomen kunnen vergelijkbaar zijn met die van andere aandoeningen, waardoor het cruciaal is om ze serieus te nemen en een snelle en accurate diagnose te krijgen.
Een tumor in de appendix, die zeldzaam is, kan geen symptomen veroorzaken totdat appendicitis ontstaat en de symptomen van die aandoening beginnen.
De tekenen en symptomen van blindedarmontsteking die met een arts moeten worden besproken of, meer gebruikelijk, een bezoek aan de eerste hulp, omvatten:

Geen gas kunnen doorgeven
Constipatie of diarree (in maar liefst 18 procent van de patiënten)
Koorts
Gebrek aan eetlust (bij 74-78 procent van de patiënten)
Misselijkheid (bij 60-90 procent van de patiënten)
Braken (komt voor bij ongeveer de helft van de patiënten)

Diagnose

Symptomen zoals buikpijn en koorts kunnen een arts doen vermoeden dat de appendix ontstoken is. Verschillende testen kunnen dan worden gebruikt om te bepalen of het appendicitis is of niet.

Labs en tests

Bloedtesten: Er is geen bloedtest die de aanwezigheid van appendicitis kan aantonen. Witte bloedcellen nemen echter in het lichaam toe als er een infectie is, en een hoog aantal witte bloedcellen, samen met de resultaten van een lichamelijk onderzoek, kunnen samen worden gebruikt om te bepalen of de appendix ontstoken is.
Fysiek examen: Het fysieke onderzoek is belangrijk bij het diagnosticeren van appendicitis. In sommige gevallen kan worden besloten dat een operatie om de appendix te verwijderen noodzakelijk is na een lichamelijk onderzoek en dat beeldvormingstests mogelijk niet worden uitgevoerd. Tederheid bij het palperen (drukken) van de rechter onderbuik kan duiden op appendicitis. De pijn kan ook verergeren nadat de druk is opgeheven. De arts die het onderzoek uitvoert, zal op zoek gaan naar tekenen van pijn, zoals het aanspannen of bewaken van het tedere gedeelte. Als de appendix scheurt, kan de buik stijf en opgezwollen zijn.

In beeld brengen

Computed Tomography (CT) -scan: Een CT-scan is een soort röntgenfoto die de buik in een dwarsdoorsnede weergeeft. Een patiënt die deze test ondergaat, zal op een tafel liggen die in een grote röntgenmachine glijdt. De machine maakt de afbeeldingen die de structuren in de buik tonen. Contrasterende kleurstof kan via een IV worden toegediend, zodat de organen in de buik beter op de afbeeldingen kunnen verschijnen. Als de appendix ontstoken, verwijde of vernauwd is, kan dit worden gezien op de beelden van een CT-scan.
ultrasound: Een echografie maakt gebruik van geluidsgolven en niet van straling om de structuren in het lichaam te visualiseren. Een echografie kan vaker worden gedaan bij kinderen of bij zwangere vrouwen om het gebruik van straling te voorkomen. Tijdens een echografie wordt een hulpmiddel, een transducer genaamd, over de buik verplaatst om beelden vast te leggen. Als de appendix wordt uitgezet, kan deze worden weergegeven op de afbeeldingen die met deze test zijn gegenereerd.
Andere tests: Omdat appendicitis vergelijkbaar is met andere aandoeningen, kunnen andere tests worden uitgevoerd om te zien of de buikpijn van een andere oorzaak kan zijn. Deze tests kunnen bestaan uit een bekkenonderzoek, urineonderzoek, zwangerschapstest en röntgenfoto van de borst. Tumoren in de appendix zijn zeldzaam en als dit de vermoedelijke reden is voor de buikpijn, kan magnetische resonantie beeldvorming (MRI) of positron emissie tomografie (PET) worden gebruikt.

Differentiële diagnose

Een arts kan andere redenen beschouwen als een oorzaak van pijn in de blinde darm omdat de tekenen en symptomen van een ontstoken appendix vergelijkbaar zijn met vele andere aandoeningen, waaronder:

Bacteriële enteritis
Galkoliek
cholecystitis
Coloncarcinoom
ziekte van Crohn
Degenererende uteriene leiomyomata
diverticulitis
enterocolitis
Gastro-enteritis
Mesenterische adenitis en ischemie
Omentale torsie
pancreatitis
Geperforeerde darmzweer
Hematoom van de hemat van Rectus
Nierkolieken
Ureterolithiasis
Urineweginfectie (UTI)

Behandeling

De behandeling voor appendicitis is bijna altijd een operatie om het orgaan te verwijderen (een blindedarmontsteking genoemd). Vóór de operatie worden antibiotica gegeven vanwege het risico van verspreiding van de infectie. Dit komt omdat als de appendix scheurt en de inhoud in de buikholte terechtkomt, dit een aandoening kan veroorzaken die peritonitis wordt genoemd en die levensbedreigend is. Als er al een abces is, kan een arts een buis onder de huid aanbrengen om deze af te voeren.
In sommige gevallen is antibiotica de enige behandeling voor blindedarmontsteking. Sommige studies hebben aangetoond dat appendicitis na een antibioticakuur kan verbeteren bij sommige patiënten met acute (acute) appendicitis. Iets meer dan een kwart van deze patiënten zal echter hun appendix volgend jaar verwijderd moeten hebben vanwege een nieuwe aanval met appendicitis.
Een blindedarmoperatie kan worden uitgevoerd met een open operatie of laparoscopisch. Open operatie vereist een kleine incisie in de rechter onderbuik. Laparoscopische chirurgie wordt gedaan door het gebruik van drie of vier vrij kleine incisies. Als eenmaal besloten is om de operatie uit te voeren, wordt de appendix bijna altijd verwijderd, zelfs als tijdens de ingreep wordt vastgesteld dat de appendix normaal is (niet geïnfecteerd of ontstoken). De meeste mensen blijven nog een dag in het ziekenhuis na een blindedarmoperatie. De behandeling met antibiotica duurt ongeveer drie tot vijf dagen na de operatie.
Voor kanker van de appendix zal de behandeling een appendectomie omvatten en daarna doorgaan op basis van hoe ver de kanker is gevorderd en of deze goedaardig of kwaadaardig is.

het voorkomen

Er is momenteel geen bekende manier om appendicitis te voorkomen. Sommige studies hebben aangetoond dat het eten van een vezelrijke voeding het risico op het ontwikkelen van blindedarmontsteking kan verlagen.
Vermijden van complicaties na een blindedarmoperatie is belangrijk. Het afmaken van de antibioticakuur na een operatie is belangrijk voor een volledig herstel. Eventuele problemen met de incisie, zoals roodheid of sijpelen, moeten meteen met een arts worden besproken. Symptomen zoals koorts, braken en abdominale gevoeligheid kunnen erop wijzen dat er een nieuwe infectie is en het is belangrijk om meteen naar zorg te zoeken als ze zich voordoen.

Een woord van heel goed

Buikpijn is een uitdaging om mee om te gaan, vooral voordat je begrijpt wat het kan veroorzaken. Hoewel de pijn van een vermoedelijk ontstoken aanhangsel ernstig kan zijn, begint de behandeling gewoonlijk meteen nadat een diagnose is gesteld. Het is belangrijk om door een arts te worden gezien over nieuwe buikpijn, omdat het onmogelijk is om te weten of het appendicitis is of niet, en een ontstoken appendix ernstig is..
Het goede nieuws is dat terwijl niemand een operatie wil, in veel gevallen laparoscopisch kan worden gedaan en de meeste mensen goed herstellen van blindedarmoperaties zonder complicaties. Nadat de activiteit korte tijd is beperkt, gaan de meeste mensen terug naar hun normale schema en hoeven ze niets aan hun dieet of levensstijl te veranderen. Mensen leven een normaal leven zonder een appendix. Zodra de appendix is verwijderd, is er geen kans dat het probleem zich opnieuw voordoet.