Heeft mijn vriend of geliefde een eetstoornis?

Omdat de symptomen van eetstoornissen vaak in overeenstemming zijn met culturele normen, kan het moeilijk zijn om te onderscheiden of een vriend of geliefde een eetstoornis heeft. Onze samenleving vindt het bijvoorbeeld deugdzaam om 'schoon te eten', koolhydraten te beperken en intensief te bewegen. Ditzelfde gedrag kan echter symptomen zijn van een eetstoornis.

Geen enkele andere diagnose van geestelijke gezondheid deelt deze eigenschap; mensen wensen gewoonlijk geen symptomen die consistent zijn met depressie of obsessief-compulsieve stoornis, zoals ze symptomen willen hebben die consistent zijn met sommige eetstoornissen. Stacey Rosenfeld, Ph.D. benadrukte dit fenomeen toen ze haar boek een titel gaf, Heeft elke vrouw een eetstoornis? In privécommunicatie schreef Dr. Rosenfeld:

We hebben een cultuur die ongeordende eetgewoonten ondersteunt, in de vorm van extreem dieet, overmatige training en compensatie voor het voedsel dat we eten. Mensen worden geprezen om zich in te laten met dit gedrag en om gewicht te verliezen ten koste van alles. Dit alles maakt het een uitdaging voor sommige mensen met een eetstoornis om hun zorgen te begrijpen en aan te pakken. Ik heb cliënten met een eetstoornis gezien die zich er niet eens van bewust is dat ze een stoornis hebben, omdat ze hun eetgedrag binnen normale grenzen in een ongeordende cultuur beschouwen. Deze achtergrond van wanorde kan diagnose - en herstel - uitdagender maken.

De oorlog tegen obesitas heeft het relatief vaak voor zelfs medische professionals gemaakt om paradoxale aanbevelingen te doen. Caloriearme diëten, intermitterend vasten, aanzienlijk gewichtsverlies en zelfs maagledigingsapparatuur - rode vlaggen voor een diagnose van een eetstoornis - worden soms voorgeschreven voor grotere patiënten.

Naast de verwarring is het ook niet zeldzaam dat mensen met een eetstoornis, vooral die met beperkende eetstoornissen, niet weten dat ze een eetstoornis hebben. Deze aandoening, anosognosia genaamd, is een veel voorkomend symptoom van de ziekte. Wanneer ze worden geconfronteerd met de vraag of ze misschien een eetstoornis hebben, zullen veel mensen het ontkennen of afwijzen.

Wie eetstoornissen krijgt?

Het heersende stereotype is dat eetstoornissen alleen dunne, welvarende witte tienervrouwtjes treffen. Dientengevolge herkent niemand die niet aan dit stereotype voldoet zijn eetstoornis niet en hun symptomatische gedrag kan de aandacht van familie en vrienden niet trekken. Onderzoek heeft aangetoond dat zelfs wanneer professionals in de geestelijke gezondheidszorg minder vaak een diagnose stellen aan een patiënt die als Afrikaans Amerikaans wordt afgebeeld dan aan iemand die wordt afgebeeld als blank of spaans..

In werkelijkheid zijn eetstoornissen van invloed op mensen van alle groottes, leeftijden, geslachten, etniciteiten en sociaaleconomische status, en worden ze niet altijd op stereotiepe manieren uitgedrukt. Eetstoornissen komen vaak anders tot uiting bij mannen, waarbij mannen vaak meer bezorgdheid uiten over gespierdheid. Omdat deze houding in tegenspraak is met die van vrouwen met een eetstoornis (een verlangen naar dunheid), realiseren mannen zich mogelijk niet dat ze een eetstoornis hebben..

Hoewel verwacht wordt dat patiënten met anorexia nervosa altijd erg dun lijken, kunnen beperkende eetstoornissen voorkomen bij mensen die groter zijn. Dit betekent dat grotere patiënten die ondanks een aanzienlijke hoeveelheid gewicht in een categorie met overgewicht blijven, dezelfde medische problemen kunnen hebben als een patiënt die voldoet aan alle criteria voor anorexia nervosa. Maar vanwege hun omvang krijgen ze zelden de juiste medische of mentale gezondheidsaandacht die dunnere patiënten wel hebben.

Wat zijn de verschillende soorten eetstoornissen?

Het meest recente Diagnostisch en statistisch handboek voor psychische stoornissen, vijfde editie (DSM-5) somt vier primaire diagnoses op die van invloed zijn op adolescenten en volwassenen:

• Vreetbui syndroom 
• Boulimia nervosa
• Anorexia nervosa 
• Andere gespecificeerde eet- en eetstoornis (OSFED)

Deze laatste categorie bestaat omdat veel mensen met een eetstoornis niet volledig voldoen aan de criteria voor een van de drie andere hoofdaandoeningen. Ze kunnen symptomen vertonen die lijken op de een of de andere of een combinatie ervan. Bovendien is de grens tussen wanorde en welzijn niet goed gedefinieerd: tussen de uitersten bestaat er een groep mensen die verschillende soorten van ongeordend eten hebben, maar die niet diagnosticeerbaar zijn. Deze mensen kunnen op dezelfde manier lijden als degenen die aan alle criteria voldoen en vaker onbehandeld blijven.

Over welke symptomen moet ik me zorgen maken??

De volgende symptomen kunnen erop wijzen dat iemand een eetstoornis heeft:

• Frequente gewichtsschommelingen, aanzienlijk gewichtsverlies of aanzienlijk ondergewicht
• Frequent dieetgedrag en / of preoccupatie met een dieet
• Aanwezigheid van purgeren, laxerend of diuretisch gebruik
• Aanwezigheid van eetaanvallen (het eten van een grote hoeveelheid voedsel in een discrete periode met schijnbaar verlies van controle)
• Aanwezigheid van overmatige lichaamsbeweging
• Slecht lichaamsbeeld
• Voorkomen van eten of excuses om niet te eten
• De badkamer gebruiken of douchen na de maaltijd
• Verdwijning van voedsel (wat op vreetbuien kan duiden)

Diëten, gewichtsschommelingen, overmatige lichaamsbeweging en een slecht lichaamsbeeld, elk op zichzelf, is mogelijk geen teken van een eetstoornis. Eetstoornissen kunnen er bij kinderen ook anders uitzien.

Als een geliefde de bovenstaande symptomen vertoont, zijn de volgende vragen die gesteld moeten worden of een preoccupatie met eten, vorm en gewicht een negatieve invloed heeft op hun leven. Heeft het bijvoorbeeld invloed op hun vermogen om zich te concentreren, te slapen, te socialiseren of te werken? Is er een recente merkbare verschuiving in dit gedrag? Als dit het geval is, wordt verdere evaluatie geadviseerd.

Laat je niet afschrikken als je geliefde erop staat dat er geen probleem is. Dit is vaak een symptoom van de ziekte. Zelfs als je denkt dat ze misschien niet ziek genoeg zijn, kun je het beste voorzichtig zijn. Vroegtijdige interventie en behandeling kunnen de ziekteduur verkorten en de kansen op volledig herstel verbeteren.

Een bericht van zeer goed

We zijn blij dat je contact opneemt om meer te leren over eetstoornissen. Vrienden en familieleden kunnen een belangrijke rol spelen in het herstel van hun eetstoornis. Het is belangrijk om te begrijpen dat herstel van een eetstoornis een uitdaging kan zijn en tijd kost, maar vooral met de behandeling is de kans op volledig herstel goed..

De National Eating Disorders Association geeft ook tips om met een familielid of vriend te praten.