De vier fasen en taken van verdriet
Je reactie op de dood van een geliefde is zeer persoonlijk en iedereen zal zijn rouwrespons anders ervaren. U kunt bijvoorbeeld snel door de fasen gaan, of relatief langzaam; je kunt ze in een andere volgorde bekijken, of je kunt een fase of taak helemaal overslaan, of één keer meer dan eens ervaren. Je gaat echter door het rouwproces en vertrouwt erop dat het de juiste manier voor je is als je je aanpast aan de realiteit van het verlies.
De vier fasen van rouw
In de jaren zeventig stelde de Britse psychiater Colin Murray Parkes en psycholoog John Bowlby een concept voor met vier stadia of fasen van verdriet:- Schok en gevoelloosheid: Deze fase volgt onmiddellijk een verlies tot de dood. De rouwende persoon voelt zich verdoofd, wat een zelfverdedigingsmechanisme is dat hem of haar in staat stelt om emotioneel te overleven in de onmiddellijke nasleep van verlies.
- Verlangen en zoeken: Ook wel pining genoemd, deze fase wordt gekenmerkt door de treurende persoon die verlangt of verlangt naar de overledene om terug te keren om de leegte te vullen die is ontstaan door zijn of haar dood. Veel emoties worden ervaren en uitgedrukt in deze tijd, zoals huilen, woede, angst, preoccupatie en verwarring.
- Desorganisatie en wanhoop: De rouwende persoon wil vaak zich terugtrekken en onthechten van anderen en de activiteiten die hij of zij regelmatig genoot tijdens deze fase. Nadat de realiteit van het verlies is geaccepteerd, worden de gevoelens van zoeken en verlangen van de nabestaanden minder intens, terwijl gevoelens van apathie, woede, wanhoop, hopeloosheid en verhoor toenemen..
- Reorganisatie en herstel: In de laatste fase begint de rouwende persoon terug te keren naar een nieuwe staat van 'normaal'. Gewichtsverlies tijdens intens rouw kan omkeren, het energieniveau neemt toe en de belangstelling voor leuke activiteiten keert terug. Verdriet eindigt nooit, maar gedachten over verdriet en wanhoop nemen af terwijl positieve herinneringen aan de overledene het overnemen.
The Four Tasks of Mourning
In 1982 publiceerde de Amerikaanse psycholoog William J. Worden zijn boek 'Grief Counselling and Grief Therapy', dat zijn concept van de vier rouwtaken aanbood:- Accepteer de realiteit van het verlies: Volledig naar voren komen met de realiteit dat de persoon dood is en niet zal terugkeren is de eerste taak die een rouwende persoon moet vervullen. Zonder dit te bereiken, kunt u het rouwproces niet voortzetten.
- Werk door de pijn van verdriet: Je reactie op de dood van een geliefde is vaak pijnlijk en je zult een breed scala aan emoties ervaren, zoals boosheid, schuldgevoelens, angst, depressie, verdriet, wanhoop, etc. Deze taak kost tijd. Het vereist dat de nabestaanden deze verschillende emoties en de pijn erkennen, in plaats van deze gevoelens te onderdrukken of te vermijden, om er doorheen te werken.
- Aanpassen aan een omgeving waarin het overlijden ontbreekt: Naast emotionele en / of psychologische aanpassingen, kan het voor deze taak nodig zijn om een rol of functie aan te nemen die de overledene ooit heeft uitgevoerd en deze zal variëren op basis van de aard van de relatie. Als uw echtgenoot of partner bijvoorbeeld overlijdt, kan deze taak bijvoorbeeld betrekking hebben op het omgaan met huishoudelijke financiën, het alleen opvoeden van een kind, het vinden van een baan of het terugkeren naar een carrière, enz..
- Zoek een duurzame verbinding met de gestorvenen terwijl je een nieuw leven begint: Hoewel niets je kan dwingen om je relatie met de overledene volledig te vergeten, is het doel om een geschikte plaats te vinden in je gevoelsleven om vooruit te komen en weer te gaan leven. Dit vereist mogelijk het loslaten van bijlagen zodat nieuwe, zinvolle relaties kunnen ontstaan.
