Een overzicht van loslaten van het netvlies

Aan de binnenzijde van de oogbal zit een lichtgevoelige laag neurale cellen die de retina wordt genoemd. Net als een camera vangt het netvlies lichtstralen op en verandert het in elektrische impulsen. Deze impulsen reizen langs de optische zenuw naar de hersenen, waar ze worden omgezet in foto's. Het netvlies ligt bovenop de choroidea, een weefsel dat verantwoordelijk is voor het voeden van het netvlies.
Netvliesloslating vindt plaats wanneer het netvlies loskomt van het vaatvlies. Het is een echte oognoodzaak en vereist onmiddellijke behandeling om ernstig gezichtsverlies en mogelijke blindheid te voorkomen.

Types

Er zijn drie soorten loslaten van het netvlies:

Rhegmatogeen netvliesloslating: Dit is het meest voorkomende type. Het wordt veroorzaakt door tranen of gaten in het netvlies, retinabreuken genoemd.
Tractie netvliesloslating: Dit type loslating treedt op wanneer littekenweefsel of ander abnormaal weefsel op het oppervlak van het netvlies groeit, waarbij het netvlies weggetrokken wordt van de laag eronder.
Exudatief netvliesloslating: Deze loslating treedt op wanneer vloeistof of bloed onder het netvlies stroomt en het scheidt van de onderliggende laag. Exudatief netvliesloslating is meestal een complicatie van andere aandoeningen, waaronder maculaire degeneratie, oogtumoren en hoge bloeddruk.

symptomen

Er is geen pijn als het netvlies losraakt. Er zijn echter verschillende algemene visuele symptomen die u moeten attenderen op een mogelijk netvliesloslating:

Floaters die kunnen verschijnen als grijze vlekken, strings of spinnenwebben die zweven in uw gezichtsveld
Flitsen van licht
Een donker gordijn of een sluier die over je zicht beweegt
Wazig zicht

Als u een van deze symptomen ervaart, aarzel dan niet om een arts te raadplegen. Tijd is van essentieel belang bij de behandeling van een netvliesloslating. Een vroege behandeling kan de kans op herstel van uw gezichtsvermogen vergroten.

Oorzaken

Netvliesloslating wordt vaak veroorzaakt door trauma. Het komt vaker voor bij bijziende mensen, die een iets langere oogbol hebben.
Sommige netvliesloslating gebeurt spontaan zonder specifieke oorzaak. Deze zijn vaak gerelateerd aan veranderingen in het glasvocht, de gelachtige vloeistof die de holte van het oog vult.
Naarmate we ouder worden, kan het glasvocht vloeibaar worden en van het netvlies scheiden, waardoor een achterste vitreale onthechting (PVD) ontstaat.
Bepaalde ziekten kunnen ook retinale loslating veroorzaken door nieuwe bloedvatgroei en littekens toe te staan, die contracties in het netvlies veroorzaken.

Risicofactoren

Verschillende factoren kunnen uw risico op het ontwikkelen van een netvliesloslating vergroten.

Verdere leeftijdsgebonden veranderingen in het glasvocht
Hoog niveau van bijziendheid
Zwakke gebieden in de periferie van het netvlies
Een familiegeschiedenis van netvliesloslating
Vorige netvliesloslating in één oog
Geschiedenis van oogchirurgie, zoals staaroperaties
Oog trauma

Diagnose

De diagnose van een netvliesloslating wordt gesteld door een oogzorgspecialist. Een optometrist of oogarts kan uw pupillen verwijden en een binoculaire indirecte oftalmoscoop gebruiken om de binnenkant van het oog te onderzoeken met een driedimensionaal beeld.
Soms kan een echografieapparaat worden gebruikt als er een dichte bloeding in het oog is. Bloed kan soms het zicht belemmeren, waardoor het moeilijk wordt om het netvlies duidelijk te zien. Het ultrasone apparaat produceert geluidsgolven die tegen de achterkant van het oog stuiteren en een beeld vormen dat de arts laat zien of het netvlies echt los is.

Behandeling

Er zijn verschillende manieren om een netvliesloslating te behandelen. De behandeling hangt af van het type, de ernst en de locatie van het detachement.

Pneumatische retinopexy: gebruikt wanneer de onthechting voorkomt in het bovenste deel van het oog. Het oog wordt geïnjecteerd met een gasbel die tegen het netvlies drukt.
cryotherapie: gebruikt een bevriezingsmethode of laser om het netvlies weer op zijn plaats te hechten.
lasers: gebruikt om kleine littekens in het oog te creëren om verder scheuren of loslaten te voorkomen.
Scleral gesp: een kleine strook siliconen die aan de buitenkant van het oog is bevestigd om het netvlies op zijn plaats te houden. De gesp is van buitenaf niet zichtbaar.

Een woord van heel goed

Netvliesloslating is een ernstige oogaandoening die onmiddellijke professionele aandacht vereist. Als het onbehandeld blijft, kan het totale zichtbeschadiging in het aangedane oog veroorzaken.
Als de diagnose eerder wordt gesteld, kunnen de meeste losgeraakte netvliezen echter operatief opnieuw worden bevestigd met een gedeeltelijk of volledig hersteld gezichtsvermogen.