Wat is GDx?
Antwoord:
Uw arts heeft een test met de naam "GDxTM zenuwvezelkanalysator" (GDx) besteld. De GDx-test is een relatief nieuwe test die zijn nut heeft bewezen bij de diagnose en het beheer van glaucoom. De GDx is een hulpmiddel dat laser gebruikt om de dikte van de zenuwvezellaag te bepalen. Oudere glaucoomtesten hebben betrekking op het meten van de oogdruk of het meten van het effect dat glaucoom heeft op uw algehele gezichtsveld. Hoewel deze tests van groot belang zijn bij de behandeling en het beheer van glaucoom, zou het nuttig zijn om vroegtijdig te meten of te testen welke schade glaucoom kan veroorzaken aan de zenuwvezellaag in de achterkant van het oog..Hoe het werkt
De zenuwvezellaag bestaat uit miljoenen afzonderlijke vezels die "axons" worden genoemd en die de oogzenuw omgeven en zich over uw netvlies verspreiden. Bij veel patiënten met glaucoom kan aanzienlijke beschadiging van de zenuwvezellaag reeds zijn opgetreden tegen het moment dat een verlies van het gezichtsvermogen wordt opgemerkt. Glaucoom verwijst naar een groep ziekten die schade aan de oogzenuw veroorzaken. De oogzenuw is verantwoordelijk voor het transporteren van beelden naar de hersenen. Glaucoma staat bekend als de "stiekeme dief van het zicht", omdat veel mensen zich niet bewust zijn dat ze een probleem hebben totdat een significant zicht verloren is gegaan.De GDx gebruikt een type scanninglaserpolarimeter om de dikte van de zenuwvezellaag te meten. De procedure is pijnloos en wordt meestal uitgevoerd op een niet-gedilateerde pupil. De dikte van de zenuwvezellaag wordt vervolgens vergeleken met de zenuwvezellaag van normale ogen. De GDx brengt de zenuwvezels in kaart en vergelijkt deze met een database van gezonde, glaucoomvrije patiënten. Een dunner worden van de vezels duidt op glaucoom. Deze informatie wordt vervolgens beschikbaar gesteld aan uw arts in de vorm van afbeeldingen, grafieken en statistische gegevens die de kans op glaucoom aangeven..
De GDx-test is vooral krachtig bij vroege detectie, omdat uit onderzoeken blijkt dat meer dan 50% van de mensen met glaucoom niet weet dat ze het hebben. Het is ook zeer nuttig voor het beheer van glaucoom in de loop der jaren, omdat het zeer kleine veranderingen detecteert in vergelijking met eerdere GDx-gegevens. Deze informatie is nuttig voor uw arts, zodat hij of zij kan beslissen of u echt glaucoom heeft of alleen als een "glaucoomverdachte" moet worden beschouwd. Terwijl zenuwvezelanalyse als een op zichzelf staande test geen definitieve diagnose van glaucoom oplevert, geeft het uw arts wel gegevens die aan uw algemene geval zullen toevoegen, zodat betere beslissingen over uw behandeling kunnen worden genomen.
Hoewel een GDx nog steeds een goede test is, is het snel een verouderd instrument aan het worden. De ontwikkeling van de GDx en andere instrumenten leidde tot de productie van een OCT: Optical Coherence Tomography.
Wat is een OCT?
Optische coherentietomografie (OCT) is een niet-invasieve beeldvormingstechnologie die wordt gebruikt om doorsnedebeelden met een hoge resolutie van de retina te verkrijgen. OCT is vergelijkbaar met ultrasoon testen, behalve dat beeldvorming wordt uitgevoerd door licht te meten in plaats van geluid. OCT meet de dikte van de retinale zenuwvezellaag in glaucoom en andere ziekten van de oogzenuw.OCT is een manier voor optometristen en oogartsen om de achterkant van het oog in beeld te brengen, inclusief de macula, oogzenuw, retina en choroidea. Tijdens een oogonderzoek kunnen optometristen en oftalmologen de achterkant van het oog en de anatomie ervan bekijken. Soms hebben artsen echter meer detail nodig of moeten ze details inspecteren die zich direct onder het oppervlak bevinden en die moeilijk te bekijken zijn met standaardtechnieken. In sommige opzichten kan het worden vergeleken met het doen van een "MRI van het netvlies". Sommigen beschrijven het als een optische echografie omdat het reflecties tussen weefsels weergeeft om doktoren van doorsnedebeelden te voorzien. Het detail dat kan worden gevisualiseerd met een OCT is bij een dergelijke hoge resolutie dat artsen dingen zien die nog nooit eerder in een levend menselijk oog zijn gezien.
