Gegeneraliseerde angststoornissen Symptomen en diagnose

Gegeneraliseerde angststoornis (GAS) kan een uitdaging zijn om te diagnosticeren. Mensen beschouwen paniekaanvallen als een kenmerk van alle angststoornissen, en GAD is anders omdat er over het algemeen geen paniekaanvallen aan te pas komen. Zonder aanwezige paniekaanvallen, denken we misschien dat we ons "gewoon te veel zorgen maken". Onze strijd van constante zorg kan worden geminimaliseerd of afgewezen en op zijn beurt niet goed gediagnosticeerd of behandeld. 

De meesten van ons voelen zich op een bepaald moment in ons leven ongerust en ervaren situaties waarin we ons angstig kunnen voelen, dus waar zoeken professionals naar om te bepalen of iemand met GAD worstelt? Een evaluatie van symptoomcriteria, zoals beschreven in De diagnostische en statistische handleiding van psychische stoornissen, 5e editie (ook bekend als de DSM-5), is de eerste stap - ze zoeken naar factoren zoals overmatige, belemmerende zorgen gepaard met een verscheidenheid aan fysieke symptomen, en gebruiken vervolgens beproefde diagnostische beoordelingen om een ​​diagnose te stellen en andere mogelijkheden uit te sluiten.

symptomen

De DSM-5 schetst specifieke criteria om professionals te helpen bij het diagnosticeren van gegeneraliseerde angststoornissen. Het hebben van een standaardset van symptomen waarnaar wordt verwezen bij het beoordelen van cliënten, helpt hen om de psychische zorgen nauwkeuriger te diagnosticeren en op zijn beurt een effectiever zorgplan te maken.

Criteria voor het diagnosticeren van GAS

Bij het beoordelen van GAD zoeken klinische professionals naar het volgende:

1. De aanwezigheid van overmatige angst en zorgen over een verscheidenheid aan onderwerpen, evenementen of activiteiten. Zorgen komen vaker wel dan niet voor ten minste 6 maanden en is duidelijk overdreven.
2. De zorg wordt als zeer uitdagend ervaren om te beheersen. De zorgen bij zowel volwassenen als kinderen kunnen gemakkelijk van het ene onderwerp naar het andere worden verplaatst.
3. De angst en zorgen gaan gepaard met minstens drie van de volgende fysieke of cognitieve symptomen (bij kinderen is slechts één symptoom nodig voor een diagnose van GAS):

• Edginess of rusteloosheid
• Vermoeiend gemakkelijk; vermoeider dan normaal
• Verminderde concentratie of het gevoel alsof de geest leeg is
• Prikkelbaarheid (die wel of niet waarneembaar is voor anderen)
• Verhoogde spierpijn of spierpijn
• Moeilijkheden met slapen (als gevolg van problemen met in slaap vallen of blijven slapen, rusteloosheid in de nacht of onbevredigende slaap)

Buitensporige zorg betekent zorgen, ook als er geen specifieke dreiging aanwezig is of op een manier die niet in verhouding staat tot het werkelijke risico. Iemand die worstelt met GAD ervaart een hoog percentage van hun wakkere uren, zich zorgen makend over iets.

De zorg kan gepaard gaan met het zoeken naar geruststelling van anderen. Bij volwassenen kan de zorg bestaan ​​uit functieverantwoordelijkheden of prestaties, de eigen gezondheid of de gezondheid van familieleden, financiële zaken en andere dagelijkse, typische levensomstandigheden. Bij kinderen gaat het vaker om zorgen over hun vaardigheden of de kwaliteit van hun prestaties (bijvoorbeeld op school).

Veel mensen met GAD ervaren ook symptomen zoals zweten, misselijkheid of diarree.

• De angst, zorgen of bijbehorende symptomen maken het moeilijk om dagelijkse activiteiten en verantwoordelijkheden uit te voeren. Ze kunnen problemen veroorzaken in relaties, op het werk of op andere belangrijke gebieden.
• Deze symptomen houden geen verband met andere medische aandoeningen en kunnen niet worden verklaard door het effect van stoffen zoals een voorgeschreven medicijn, alcohol of recreatieve drugs..
• Deze symptomen worden niet beter verklaard door een andere psychische stoornis.

Beoordeling

Tijdens een beoordeling gebruikt uw arts de diagnosecriteria, gestandaardiseerde beoordelingen en zijn klinische oordeel om een ​​diagnose te stellen.

Over het algemeen zullen zij op een open manier naar uw symptomen vragen, maar u kunt ook worden gevraagd om vragenlijsten voor zelfrapportage in te vullen. Deze typisch korte maatregelen kunnen helpen bij het bepalen van de diagnose (zoals de gegeneraliseerde angststoornis Schaal-7 doet) of de ernst van de symptomen.

In gespecialiseerde zorginstellingen, zoals een kliniek voor angststoornissen, worden soms gestandaardiseerde beoordelingsinstrumenten gebruikt om de symptomen te evalueren. In dit geval geeft uw arts u een semi-gestructureerd interview. Het interview bevat waarschijnlijk een gestandaardiseerde reeks vragen, en uw antwoorden helpen uw arts om een ​​juiste diagnose te stellen.

Veel gebruikte en goed gevalideerde diagnostische interviews voor volwassenen zijn het Gestructureerd klinisch interview voor DSM-stoornissen (SCID) en het schema voor angst en gerelateerde aandoeningen voor DSM-5 (ADIS-5). Er is een kinderversie van de ADIS, waarin zowel ouder als kind worden gevraagd naar de symptomen van het kind. Deze interviews evalueren ook de aanwezigheid van andere geassocieerde aandoeningen zoals depressie.

Gegeneraliseerde angststoornis Discussiegids

Ontvang onze afdrukbare gids om u te helpen bij het stellen van de juiste vragen op de afspraak van uw volgende arts.

Download PDF

Jouw bezoek

Vergeet niet om eerlijk te zijn met uw provider bij het eerste bezoek - zowel bij het invullen van formulieren als het persoonlijk bespreken van uw symptomen. Eerlijk en eerlijk zijn kan helpen bepalen wat er gaande is en een zorgplan samenstellen dat specifiek op uw behoeften is afgestemd.

Zelfbeoordeling

Als u zich afvraagt ​​of u of uw kind GAD zou kunnen hebben, kunt u overwegen om een ​​korte online zelfscreeningstool voor volwassenen of voor kinderen te leveren die wordt aangeboden door de American Association of American Angst and Depression Association (ADAA). Als u dit doet, moet u nog steeds spreken met een beroepsbeoefenaar in de geestelijke gezondheidszorg of met uw arts voor een juiste diagnose en behandeling.

Wanneer moet u hulp zoeken? 

Veel mensen worstelen met GAD-symptomen voordat ze hulp zoeken. Het bereiken van een diagnose kan een uitdaging zijn, vooral wanneer angstgevoelens zo constant en wijdverbreid aanvoelen. Contact opnemen met een geestelijke gezondheid of een andere klinische zorgverlener is een moedige stap die kan helpen verduidelijken wat er gebeurt en die op zijn beurt kan leiden tot het creëren van een zorgplan dat u kan helpen verlichting te vinden en weer een gevoel van welzijn te krijgen..

Wanneer je besluit om hulp te zoeken, is er iets om te overwegen hoe moeilijk het is om een ​​gevoel van kalmte, troost en geruststelling te voelen rond je zorgen.

Als je merkt dat je constant op zoek bent naar geruststelling van anderen, of herhaaldelijk verschillende methoden van stressmanagement en ontspanning tevergeefs probeert, is het misschien de moeite waard om contact op te nemen met een professional.

Weet ook dat geen ervaring met een paniekaanval een andere primaire reden is waarom mensen geen hulp zoeken. De zorgen zijn chronisch en betreurenswaardig, maar omdat er geen perioden van acute paniekaanvallen zijn, brengen ze eenvoudig de uitdagingen tot een "zorgenwrat". Ze kunnen dit zelfs door anderen worden verteld wanneer ze geruststelling zoeken of proberen troost te vinden. Onthoud dat GAD anders is omdat paniekaanvallen niet typisch aanwezig zijn, dus laat deze factor je niet weerhouden om contact te maken.

Houd bovendien rekening met de fysieke symptomen die gepaard gaan met uw zorgen. Naarmate de angst voortduurt, kunt u steeds meer uitdagingen tegenkomen met zaken als hoofdpijn, spijsvertering, rusteloosheid en vermoeidheid. Als we ons zo voelen, kunnen we niet ons beste leven leiden. Als u vindt dat uw zorgen excessief aanvoelen en begint te leiden tot andere lichamelijke symptomen, kunt u baat hebben bij gesprekken met een geestelijke gezondheid of andere zorgverleners.

Een arts zoeken

Neem de tijd om onderzoek te doen en zoek providers die gespecialiseerd zijn in de behandeling van angst. Omdat angst aanwezig is in zoveel mentale gezondheidscondities, wilt u met iemand praten die de specifieke criteria begrijpt die vereist zijn, zodat u nauwkeurig kunt worden gediagnosticeerd en behandeld.

Artsen in de eerste lijn kunnen vaak verwijzingen aanbieden aan vertrouwde en gespecialiseerde zorgverleners. Als u anders een psychotherapeut in uw omgeving vindt, raadpleegt u verwijzingsbronnen zoals:

• The Angst and Depression Association of America
• Psychologie vandaag
• De Vereniging voor Gedrags- en Cognitieve Therapieën
• The Association for Contextual Behavioral Science

De American Psychiatric Association is een nationale organisatie van psychiaters die ook aanbevelingen kan doen voor lokale zorgverleners die psychiatrische evaluaties kunnen geven en medicijnen kunnen voorschrijven.

Differentiële diagnose

Angstsymptomen kunnen worden gevonden in vele categorieën van aandoeningen voor de geestelijke gezondheid die worden genoemd in de DSM-5, zoals binnen stemmingsstoornissen, eetstoornissen en cognitieve stoornissen. Binnen de categorie angststoornissen zijn er veel symptomen die elkaar zullen overlappen en kunnen angststoornissen soms met elkaar worden verward.

Als u bij een zorgverlener zit, zoeken zij informatie die hen helpt uw ​​aandoening zo goed mogelijk te diagnosticeren. Een differentiaaldiagnose betekent het onderscheiden van de ene aandoening van de andere wanneer er symptomen zijn die elkaar overlappen.

Sommige voorwaarden die mogelijk moeten worden uitgesloten zijn onder meer:

• Obsessief-compulsieve stoornis (OCD)
• Paniekstoornis
• Sociale angststoornis

Hoewel sommige van deze voorwaarden door het grote publiek meer terloops worden besproken, zijn er specifieke criteria waaraan moet worden voldaan opdat een van deze (of andere omstandigheden) naar behoren kan worden gediagnosticeerd..

Het is belangrijk voor u om bij een gekwalificeerde professional te zitten om te bepalen wat er voor u gebeurt en om een ​​zorgplan te krijgen dat u het beste kan helpen.

Er kunnen andere gedragingen en symptomen zijn die bij angst aanwezig kunnen zijn. Wanneer iemand zich bijvoorbeeld bezighoudt met zelf-sabotaged gedrag, zoals uitstelgedrag, kunnen ze worden gezien als worstelen met zelfregulering en gedragsomstandigheden. Het uitlichten van angstgevoelens in verband met dit gedrag kan een obstakel vormen voor iemand om een ​​effectieve behandeling te krijgen.

Zittend met een gekwalificeerde professional om een ​​juiste diagnose te stellen, is de sleutel. De bereidheid om hulp te zoeken, eerlijk te zijn met je provider en actief deel te nemen aan de behandeling kan je helpen weer gezond te worden..

Een woord van heel goed

Onthoud dat GAD een behandelbare aandoening is. Het is niet nodig dat u (of uw kind) zich in stilte zorgen maakt. Behandelingen, met name psychotherapie, zelfhulpmethoden of andere therapieën, zullen u een aantal manieren leren om met uw angst om te gaan. Er zijn ook medicijnen die kunnen helpen.