Startpagina » Ziektekostenverzekering » Hoe de federale overheid fondsen Medicaid

    Hoe de federale overheid fondsen Medicaid

    Moet de federale overheid grenzen stellen aan de uitgaven van Medicaid? In de huidige vorm gaat twee derde van alle federale subsidies naar Medicaid. De GOP probeert dat te veranderen. In het budget voor het begrotingsjaar 2020 wordt voorgesteld Medicaid in het volgende decennium met $ 1,5 biljoen te verlagen.
    Voordat we een debat beginnen over hoe we Medicaid kunnen hervormen, moeten we begrijpen hoe de federale overheid het programma momenteel financiert. Er zijn verschillen in financiering op basis van het al dan niet deelnemen van een staat aan Medicaid-uitbreiding onder de Affordable Care Act, ook bekend als Obamacare..
    De federale overheid verstrekte extra middelen aan landen die de uitbreiding van Medicaid doorliepen, die 100 procent van de uitbreidingskosten van Medicaid betaalden tot 2016 en 90 procent van die kosten tot 2020. Alle staten, ongeacht of ze al dan niet deelnamen aan de uitbreiding van Medicaid, bleven federale financiering ontvangen van deze drie bronnen: Disproportionele Share Hospital-betalingen (DSH), federale percentages medische hulp (FMAP) en Verbeterde overeenkomende tarieven.

    Disproportionele betalingen voor Share Hospital

    Medicaid staat niet bepaald bekend als genereus als het gaat om het betalen voor gezondheidszorg. Volgens de American Hospital Association worden ziekenhuizen slechts 87 cent betaald voor elke dollar die door het ziekenhuis wordt uitgegeven om mensen op Medicaid te behandelen. Het National Investment Centre (NIC) meldde dat Medicaid gemiddeld slechts de helft betaalt van wat traditionele Medicare en Medicare Advantage-plannen betalen voor een verblijf in een bekwame verpleegafdeling.
    Ziekenhuizen die zorgen voor meer mensen op Medicaid of voor mensen die niet verzekerd zijn, worden uiteindelijk veel minder vergoed dan faciliteiten die actief zijn in gebieden waar er meer mensen zijn die onder een privéverzekering vallen. Tussen 2000 en 2018 sloten ten minste 85 landelijke ziekenhuizen hun deuren voor intramurale zorg vanwege lage vergoedingspercentages en andere financiële zorgen.
    Om het speelveld gelijk te houden, zijn Disproportionele Share Hospital-betalingen (DSH) van kracht geworden. Bijkomende federale fondsen worden aan de staten gegeven om te verdelen over in aanmerking komende ziekenhuizen die een onevenredig groot aantal mensen zien met weinig tot geen verzekering. Het idee was om de financiële lasten voor die faciliteiten te verlagen, zodat ze zorg konden blijven bieden aan mensen met lage inkomens.
    Verschillende formules worden gebruikt om de federale DSH-financiering voor elke staat te berekenen. Deze formules houden rekening met DSH-toewijzing van het vorige jaar, inflatie en het aantal ziekenhuisopnamen voor patiënten op Medicaid of die niet-verzekerd zijn. DSH-betalingen kunnen niet meer bedragen dan 12 procent van de totale Medicaid-uitgaven voor medische hulp voor een bepaald jaar.

    Federale medische hulppercentages

    Federal Medical Assistance Percentages (FMAP) blijven de belangrijkste bron van federale Medicaid-financiering. Het concept is eenvoudig. Voor elke $ 1 die een staat betaalt voor Medicaid, komt de federale overheid er minstens 100 procent bij, d.w.z. dollar voor de dollar. Hoe genereuzer een staat is om mensen te verslaan, hoe genereuzer de federale overheid moet zijn. Er is geen vastgestelde limiet en federale uitgaven stijgen op basis van de behoeften van een staat.
    Als je erover nadenkt, is FMAP vrijgevig, maar het is misschien niet helemaal eerlijk tegenover staten die doorgaans een lager gemiddeld inkomen hebben in vergelijking met staten met hogere inkomens. Concreet kan er een verhoogde belasting zijn voor staten met hogere concentraties van arme mensen, en kan FMAP een onevenredig lage vergoeding betalen, ondanks de economische behoeften van een staat.
    Om dit probleem aan te pakken, heeft de Social Security Act een formule opgesteld om de FMAP-tarieven te berekenen op basis van het gemiddelde inkomen van een staat in verhouding tot het nationale gemiddelde. Terwijl elke staat ten minste een FMAP van 50 procent ontvangt (de federale overheid betaalt 50 procent van de Medicaid-kosten, d.w.z. $ 1 voor elke $ 1 uitgegeven door de staat), zullen andere staten hogere percentages ontvangen.
    Alaska, Californië, Colorado, Connecticut, Maryland, Massachusetts, Minnesota, New Hampshire, New Jersey, New York, North Dakota, Virginia, Washington en Wyoming zijn de enige staten met een FMAP van 50 procent voor het fiscale jaar 2020 (1 oktober) , 2019 tot 30 september 2020). Alle andere staten ontvangen een hoger percentage Medicaid-middelen van de federale overheid.
    Met name heeft Mississippi het laagste inkomensniveau per hoofd van de bevolking met een FMAP voor 2020 van 76,98 procent. Dit betekent dat de federale overheid 76,98 procent van de Medicaid-kosten betaalt, en $ 3,34 bijdraagt ​​voor elke $ 1 die de staat uitgeeft.

    Verbeterde overeenkomende tarieven

    Verbeterde matching-rates zijn vergelijkbaar met FMAP, maar worden een stap verder gebracht. Ze verhogen het percentage van de kosten die de federale overheid voor bepaalde diensten betaalt. Het minimaal verbeterde FMAP voor het fiscale jaar 2020 is 76,50. De diensten die vallen onder de verbeterde matching rates omvatten, maar zijn niet beperkt tot:
    • Behandeling van borst- en baarmoederhalskanker
    • Diensten voor gezinsplanning
    • Thuiszorg
    • Preventieve diensten voor volwassenen
    De Affordable Care Act verhoogde het verbeterde FMAP voor staten van 1 oktober 2015 tot 30 september 2019. Het deed dit met 23 procentpunten, maar stond niet toe dat een staat de 100 procent overschreed. Voor het fiscale jaar 2020 zullen de verbeterde afstemmingspercentages lager zijn. De Healthy Kids Act zal een toename van de verbeterde FMAP met 11,5 procent toestaan, wederom niet meer dan 100 procent totaal.
    De diensten die worden gedekt door verbeterde matching rates worden als waardevol beschouwd omdat ze kunnen bijdragen aan het verminderen van de last van de kosten van de gezondheidszorg in de toekomst. Op die manier wordt het vooraf betalen van meer geld gezien als een waardige investering.

    Een woord van VeryWell

    Laten we niet vergeten dat staatsregeringen ook dollars aan Medicaid bijdragen. Hoe ze dit doen verschilt van staat tot staat, maar hoeveel ze bijdragen, beïnvloedt hoeveel hulp ze krijgen van de federale overheid. Feit is dat de federale of deelstaatregeringen het zich niet kunnen veroorloven om Medicaid alleen te betalen. Alleen samen kunnen ze genoeg bronnen bundelen om voor de miljoenen mensen in nood te zorgen. Als de GOP-besparingen op Medicaid worden goedgekeurd, hetzij per blok, hetzij per limiet per hoofd, is een groot deel van de bevolking mogelijk niet in staat om de gezondheidszorg te betalen die ze nodig hebben.