Oorzaken en risicofactoren van hartfalen

Er zijn verschillende mogelijke oorzaken van hartfalen, die allemaal de rode draad hebben om het hart te verzwakken. Hartfalen kan worden veroorzaakt door cardiovasculaire problemen zoals een hartaanval, coronaire hartziekte (beschadiging van de binnenkant van de bloedvaten van het hart) en hypertensie (hoge bloeddruk), evenals andere ziekten en aandoeningen, zoals diabetes en zwaarlijvigheid.
Leefstijlfactoren, zoals roken en gebrek aan activiteit, spelen een belangrijke rol, omdat ze vaak de oorzaak zijn van sommige van deze zorgen. Een genetische aandoening, hypertrofische cardiomyopathie, is ook een vrij veel voorkomende oorzaak.

De druk op de hartspier gedurende een lange periode belemmert een efficiënte bloedtoevoer naar het punt dat er een opeenhoping van vocht in het hart en de longen is en uiteindelijk overtollige vloeistof in de ledematen.
Symptomen zoals kortademigheid, vermoeidheid en oedeem (zwelling in de handen en voeten) zijn het resultaat van de verzwakte hartfunctie die kenmerkend is voor hartfalen.. 

cardiovasculaire

Van de oorzaken van hartfalen, zijn de belangrijkste voorafgaand aan hartaandoeningen. Sommige komen vaak samen voor en kunnen elkaar veroorzaken. Hypertensie draagt ​​bijvoorbeeld bij aan coronaire hartziekte, wat leidt tot hartaanvallen.
De meest voorkomende cardiovasculaire problemen die hartfalen veroorzaken zijn:
hypertensie: Hypertensie is de belangrijkste oorzaak van zowel mannen als vrouwen. Langdurige hypertensie draagt ​​bij aan coronaire hartziekte, wat een belangrijke oorzaak is van een hartaanval (gerelateerde schade verzwakt het hart en soms leidt dit tot falen). Alleen hypertensie draagt ​​ook bij aan hartfalen, omdat wanneer het hart jarenlang tegen hoge druk gaat pompen, de spieren minder efficiënt kunnen worden.
CAD (coronaire hartziekte): Coronaire bloedvaten zijn de bloedvaten die het hart van voedings- en zuurstofbevattend bloed voorzien. CAD beschrijft een proces waardoor de binnenkant van de kransslagaders smal, stijf en onregelmatig wordt. Deze ongezonde bloedvaten worden vatbaar voor de ophoping van cholesterol, puin en bloed. Uiteindelijk kunnen ze worden belemmerd door bloedstolsels, waardoor een hartaanval ontstaat. 
MI (hartinfarct): Myocardinfarct treedt op wanneer een bloedstolsel één of meer van de kransslagaders volledig blokkeert, waardoor de bloedtoevoer naar een deel van het hart wordt onderbroken. Zodra delen van de hartspier geen bloed meer hebben, werken ze mogelijk nooit meer op dezelfde manier en worden ze zwakker in de secties die getroffen zijn door de hartaanval. Hierdoor is de pompfunctie van het hart minder effectief, wat leidt tot hartfalen.
Myocardiaal infarct wordt gewoonlijk een 'hartaanval' genoemd.
Verzwakte hartspieren hebben de neiging zich uit te strekken en als resultaat worden de pompkamers van het hart, meestal de linkerventrikel, verwijdend (vergroot). Een gedilateerd ventrikel houdt een groter volume aan bloed vast, zodat meer bloed kan worden uitgeworpen met de relatief zwakke pompwerking van het hart.
Bovendien neemt de druk in het hart toe, waardoor er vloeistof in de longen terechtkomt, waardoor longcongestie ontstaat. Hartritmestoornissen (onregelmatige hartslagen), die levensbedreigend kunnen zijn, komen ook vaak voor bij mensen met gedilateerde cardiomyopathie.
Aortaklepstenose: Aortastenose is vernauwing van de aortaklep, die de druk en de spanning in de linker hartkamer van het hart aanzienlijk verhoogt. Dit leidt na verloop van tijd tot hartfalen. 
Diastolisch hartfalen: Bij diastolisch hartfalen verslechtert de hartfunctie omdat de hartspier stijf maar niet dikker wordt, zoals bij andere vormen van hartfalen.
Diastolische disfunctie komt meestal voor bij oudere mensen, vooral bij vrouwen.
De stijfheid zorgt ervoor dat het hart niet ontspant zoals het hoort, waardoor het moeilijk wordt om voldoende te vullen met bloed tussen hartslagen in.
Bijgevolg is de hoeveelheid bloed die bij elke hartslag wordt gepompt relatief verminderd, resulterend in vermoeidheid en slechte inspanningstolerantie. Bloed dat niet in staat is om het hart te vullen "back-up" in de longen, produceert pulmonale congestie. 
Je kinderhartaandoeningen: Aangeboren kinderhartaandoeningen, zoals anatomisch hart of longaandoeningen, afwijkingen van de klep en afwijkingen die de aortische structuur beïnvloeden, veroorzaken hartfalen.
Zonder behandeling kunnen jonge kinderen met aangeboren hartaandoeningen binnen enkele jaren hartfalen ontwikkelen.
Chirurgisch herstel of een harttransplantatie wordt vaak beschouwd als een therapeutische optie om de overmatige belasting van de hartspieren te verzachten, naast de impact van het primaire defect. 

systemische

Hoewel het duidelijk is om te zien hoe ziekten en aandoeningen die specifiek betrekking hebben op het hart leiden tot hartfalen, zijn er andere oorzaken die mogelijk minder voor de hand liggen.
diabetes: Diabetes zelf produceert niet direct hartfalen, maar het draagt ​​wel bij aan aandoeningen die dat wel doen, zoals CAD en MI. Mensen met diabetes hebben ook een hoge incidentie van hypertensie. 
chemotherapie: Bepaalde krachtige medicijnen die worden gebruikt bij de behandeling van kanker, vooral Adriamycin (doxorubicine), kunnen cardiale toxiciteit veroorzaken die leidt tot hartfalen.
In tegenstelling tot veel van de andere risicofactoren, kan chemotherapie hartfalen snel veroorzaken.
Bevalling: Postpartum-cardiomyopathie is een type hartfalen dat verband houdt met de bevalling. Hoewel deze aandoening meestal wordt opgelost met agressieve behandeling, produceert het op lange termijn een hoog risico op het ontwikkelen van hartfalen in de toekomst, vooral bij toekomstige zwangerschappen..
Zware stress: Stress cardiomyopathie, ook wel "gebroken hart syndroom" genoemd, is een vorm van plotseling, ernstig hartfalen veroorzaakt door extreem emotioneel trauma. Hoewel deze aandoening in beide seksen te zien is, komt deze veel vaker voor bij vrouwen en kan deze verband houden met microvasculaire angina, een aandoening die ook veel vaker voorkomt bij vrouwen..
Slaapapneu: Slaapapneu is een aandoening die wordt gekenmerkt door korte onderbrekingen van de ademhaling tijdens de slaap. Hoewel slaapapnoe meestal niet dodelijk is, draagt ​​langdurig onbehandelde slaapapneu bij aan een aantal ernstige gezondheidsproblemen, zoals hartfalen. Het exacte mechanisme voor deze link is niet helemaal duidelijk.  

genetisch

Het begrijpen van de genetische onderbouwing van hartfalen groeit. Erfelijke invloed op uw neiging tot het ontwikkelen van hartfalen is een zorg, maar dat geldt ook voor een erfelijke aandoening waarvan bekend is dat het een genetische aandoening is, die hypertrofische cardiomyopathie wordt genoemd. En zoals vermeld, kunnen hartproblemen van kinderen met een genetische aard ook leiden tot hartfalen.
Genetische aanleg: Onderzoek heeft aangetoond dat hartfalen vaak tot op zekere hoogte een erfelijke aandoening is. Het verband tussen de diversiteit van symptomen, de ziekteprognose en de specifieke genen is echter nog niet goed vastgesteld. 
Ongeveer 100 genen zijn geïdentificeerd als geassocieerd met hartfalen.
Hypertrofische cardiomyopathie: Deze genetische aandoening wordt gekenmerkt door verdikking van de hartspier. Het kan beginnen symptomen te produceren tijdens de kindertijd, adolescentie of volwassenheid. De stijfheid schaadt de vulling van het hart en kan leiden tot episodes van extreme kortademigheid, vooral tijdens het sporten.
De verdikking van de hartspier kan ook een obstructie in de linker hartkamer veroorzaken, vergelijkbaar met die bij aortastenose. Sommige mensen met hypertrofische cardiomyopathie hebben een verhoogd risico op een plotselinge dood.
Symptomen van hypertrofische cardiomyopathie omvatten kortademigheid, hartslagafwijkingen en flauwvallen. In sommige gevallen is de eerste indicatie van de aandoening een plotselinge, onverklaarde dood.
Chirurgische behandelingen zoals pacemakers en procedures om de doorgangen van hartkleppen te openen, kunnen de druk en de druk op het hart verlichten, waardoor de kans op overleving op de lange termijn wordt vergroot.. 

Lifestyle

Over het algemeen dragen leefstijlfactoren bij aan enkele van de hartaandoeningen die voorafgaan aan en leiden tot hartfalen, niet rechtstreeks aan hartfalen zelf. 
obesitas: Volwassenen en jong volwassenen met obesitas hebben een verhoogd risico op het ontwikkelen van hartfalen. Dit is gedeeltelijk te wijten aan het feit dat het hart harder moet werken om het lichaam van voldoende bloed te voorzien wanneer u te zwaar bent.
Obesitas is ook een risicofactor voor diabetes, hypertensie en CAD, die allemaal leiden tot hartfalen. 
Roken en drugsgebruik: Over het algemeen is bekend dat roken een van de risicofactoren is voor MI, en dit is op zijn minst gedeeltelijk te wijten aan het feit dat de gewoonte bijdraagt ​​aan CAD. Geneesmiddelen, zoals methamfetamine, zijn ook in verband gebracht met hartfalen.
Sedentaire levensstijl: Langdurige inactiviteit, die gewoonlijk wordt beschreven als langdurig zitten, heeft de kans op hartfalen vergroot.
Meer bewegen gedurende de dag en regelmatige lichaamsbeweging krijgen (gedefinieerd als vier tot vijf sessies per week) is geassocieerd met een lagere incidentie van hartfalen.
Cardiale en respiratoire fitheid: Dit beschrijft het vermogen van het hart en de longen om efficiënt te functioneren. U kunt uw cardiale conditie ontwikkelen door regelmatig deel te nemen aan activiteiten die uw hartslag verhogen, waardoor uw hartspier na verloop van tijd sterker wordt, waardoor ze met meer kracht kunnen pompen.
U kunt uw ademhalingsgeschiktheid verbeteren door regelmatig deel te nemen aan activiteiten die ervoor zorgen dat u sneller ademt, waardoor uw longen efficiënter zuurstof opnemen in uw lichaam. 
Hoe hartfalen wordt vastgesteld