Hemodynamische instabiliteit en uw gezondheid

Bij het bepalen van de behandelingskuur voor veel medische aandoeningen, met name hartaandoeningen, wordt vaak aan zorgverleners geadviseerd om rekening te houden met de vraag of de patiënt "hemodynamische instabiliteit" heeft of niet. Het is een veel voorkomende term, maar het kan verschillende betekenissen hebben voor verschillende beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg, afhankelijk van hun opleidingsniveau en, in sommige gevallen, waar ze zijn opgeleid. Begrijpen wat het betekent en hoe het eruit ziet is belangrijk om de intentie van een auteur die het gebruikt in een medische richtlijn of diagnose volledig te begrijpen.
Oppervlakkig gezien spreekt de term voor zich. Hemo- verwijst naar bloed terwijl -dynamisch verwijst naar de beweging van het bloed rond het lichaam. Beweging van bloed is vrijwel de volledige verantwoordelijkheid van de bloedsomloop. Vermelden onbestendigheid spreekt voor zich. Het betekent dat tenzij zorgverleners iets doen, het proces onstabiel is en dreigt te falen.
Enkele veel voorkomende synoniemen voor hemodynamische instabiliteit omvatten circulatoire instorting, schok (vooral decompensatie van shock), hypoperfusie, en cardiovasculair falen. Daarnaast beschrijven sommige termen oorzaken van hemodynamische instabiliteit terwijl ze ook als synoniemen werken, zoals hypovolemie en hypotensie.
Hemodynamisch onstabiele patiënten hebben niet genoeg druk in de bloedsomloop om het bloed betrouwbaar te laten stromen naar alle verschillende delen van het lichaam waar het op hetzelfde moment moet zijn. Het is belangrijk om te begrijpen dat het niet genoeg druk genereren is niet hetzelfde als kunnen meten laag bloeddruk.

Tekenen van hemodynamische instabiliteit

Dit gebeurt niet alleen. Patiënten worden niet zomaar hemodynamisch onstabiel zonder enige reden. Dit is een syndroom dat altijd gepaard gaat met (of inluidt) een ander probleem, zoals een hartaanval of hemorragische shock. In het licht van andere aandoeningen, zijn hier de veelzeggende symptomen van een hemodynamisch onstabiele patiënt (er zijn maar een paar van nodig om bezorgd te zijn):

• Bleke en gave huid
• Diaforese (zweten)
• Vermoeidheid
• Zeer snelle of zeer langzame puls (snel kan een reactie op of een oorzaak van instabiliteit zijn, langzaam is bijna altijd een oorzaak)
• Lage bloeddruk (zeer laat teken)
• Kortademigheid (niet genoeg bloed in de longen komen)
• Pijn op de borst (kan te maken hebben met onvoldoende bloedtoevoer in het hart)
• Verwarring (komt waarschijnlijk nadat de bloeddruk daalt)
• Verlies van bewustzijn (syncope, wat slecht is)

Artsen hadden doorgaans een bredere definitie van hemodynamische instabiliteit dan veel andere zorgverleners. Het begrijpen van de nuances van de reacties van het lichaam op een falende bloedsomloop is erg belangrijk bij het identificeren van een hemodynamisch onstabiele patiënt. Artsen, als groep, hebben de neiging om een ​​vrij sterke greep te hebben op die nuances.
Hypotensie (lage bloeddruk) is in sterke mate een teken van hemodynamische instabiliteit, maar het is zeker niet het eerste dat men ziet bij een onstabiele patiënt. Te vaak is lage bloeddruk gebruikt als een standaard voor hemodynamische instabiliteit door sommige zorgverleners, maar het lichaam zal reageren op fluctuaties van de bloeddruk lang voordat dat bepaalde vitale teken duidelijk kan worden geïdentificeerd.

Vecht- of vluchtsyndroom

Omdat de bloedsomloop mislukt, zijn er verschillende aanwijzingen dat het lichaam probeert het probleem op te lossen dat op een probleem duidt. Bijna al deze komen uit het sympathische zenuwstelsel, het versnellingsapparaat van het lichaam en onze reactie op stress. Het sympathische zenuwstelsel wordt aangedreven door, onder andere, epinephrine (ook bekend als adrenaline) en wordt vaak het "vecht- of vluchtsyndroom" genoemd. Dit is het fysiologische mechanisme dat het menselijk lichaam aanroept wanneer het voelt alsof het wordt bedreigd. Het idee is dat het lichaam zich voorbereidt om te vechten of rennen van een roofdier.
Het vecht- of vluchtsyndroom gaat meestal over bloedcirculatie. Omdat het sympathische zenuwstelsel wordt gestimuleerd, zorgt het ervoor dat de bloedstroom wordt geconcentreerd in grote spiergroepen in de armen en benen, zodat het vechten of rennen kan beginnen. Bloedstroom en activiteit in het gastro-intestinale systeem worden tijdelijk verminderd (je kunt die cheeseburger verteren als je deze ontmoeting met de bergleeuw doorleeft). De bloedtoevoer naar de ogen, neus en hersenen neemt toe, des te beter om je te horen en te zien, mijn liefste. De luchtwegen in de longen zetten uit om meer lucht te laten stromen en de snelle hartslag zorgt ervoor dat het bloed sneller naar de longen stroomt om fris en zuurstofrijk te blijven. Tot slot, voor het geval dat de sabeltandtijger een paar schoten krijgt, wordt de bloedstroom weggeschoven van het huidoppervlak om bloedingen te verminderen en de zweetklieren komen in actie om dingen te koelen terwijl de situatie opwarmt.
Veel van die sympathische respons op stress, die precies hetzelfde is, of de stress nu afkomstig is van verminderde perfusie (bloedvulling) in de hersenen of omdat de hersenen denken dat het door een zombie wordt gegeten, is net zo nuttig tijdens een medische aandoening zoals het is in een zombie-apocalyps.
De huidtekens - bleek en koel omdat het bloed niet naar de oppervlakte stroomt en nat vanwege het zweten (diaforese) - zijn het weggeven van het feit dat er een stressreactie plaatsvindt. Merk op dat niets hier een lage bloeddruk vereist. Inderdaad, in een typische vecht- of vluchtreactie, gaat de bloeddruk omhoog, waardoor het vecht- of vluchtsyndroom een ​​geweldige reactie is op medische aandoeningen die leiden tot bloeddrukverlies.

Wanneer hemodynamische instabiliteit te gebruiken

Bij de behandeling van hartgerelateerde medische aandoeningen is de hemodynamische stabiliteit de primaire indicator voor wanneer het tijd is om in te grijpen. Een patiënt met bradycardie of tachycardie moet veel agressiever worden behandeld in aanwezigheid van hemodynamische instabiliteit dan wanneer zij stabiel lijkt te zijn.
Veel richtlijnen gebruiken dit als de lakmoesproef, waardoor het des te belangrijker is om het duidelijk te herkennen. Er zijn manieren om hemodynamische stabiliteit te beoordelen met invasieve monitoring, maar het is geen moeilijk syndroom om zich te identificeren met een goede klinische beoordeling.

Shock versus hemodynamische instabiliteit

Hemodynamische instabiliteit is gemakkelijk te verwarren met shock, maar shock is een term die meerdere betekenissen heeft en slechts één ervan heeft te maken met het feit of een patiënt in staat is om voldoende bloed door zijn lichaam te laten bewegen. De andere twee hebben te maken met emotioneel overweldigd zijn of met elektriciteit.
Shock is een medische aandoening met gedefinieerde typen en niveaus, in tegenstelling tot hemodynamische instabiliteit. Er zijn vier soorten shock: cardiogeen, distributief (inclusief neurogeen, anafylactisch en septisch), hypovolemisch (inclusief hemorragisch) en luchtwegen (sommige zorgverleners zijn het daar niet mee eens, is een shock-syndroom). Op de schaal van slecht tot slechter, shock kan worden gecompenseerd (bloeddruk is nog steeds binnen normaal bereik) of gedecompenseerde (bloeddruk is laag). Men zou kunnen zeggen dat gedecompenseerde shock een hemodynamisch onstabiele shockpatiënt is.
Wat betreft het identificeren van de onderliggende oorzaak van de medische toestand van een patiënt, zal het begrijpen van de soorten shock en het kunnen identificeren ervan veel verder gaan dan alleen het begrijpen van hemodynamische instabiliteit.. 

Een woord over hypoperfusie

Perfusie is een van die oude termen die geldt in het medische beroep nadat het zijn greep op de rest van het moderne lexicon heeft verloren. Het betekent vullen met bloed en wordt vaak specifiek gebruikt om te verwijzen naar bloed dat de haarvaten vult. Haarvaten zijn in feite passieve kanalen waar rode bloedcellen slechts in één bestand kunnen binnendringen. Capillaire bedden zijn als sponzen en vullen zich alleen met bloed als er voldoende druk is om het bloed in de kleine vaten te duwen.
Hypo- (te weinig) perfusie (vulling) verwijst naar onvoldoende bloed dat de capillaire bedden in het lichaam vult. Dit is het resultaat van hemodynamische instabiliteit maar is synoniem met shock. In feite zijn de termen shock en hypoperfusion volledig uitwisselbaar.