Stabiele Angina behandelen

"Stabiele angina" is de naam die artsen gebruiken om de symptomen van coronaire hartziekte (CAD) te beschrijven die worden veroorzaakt door een stabiele, niet-gescheurde plaque. Omdat de plaque niet verandert (of slechts geleidelijk verandert), hebben de symptomen die het veroorzaakt (meestal pijn op de borst) de neiging om op een relatief reproduceerbare, voorspelbare manier op te treden. Dit patroon wordt stabiele angina genoemd.

Lees over de symptomen van angina pectoris.
Lees over onstabiele angina - de "andere" soort angina.

De doelen van het behandelen van stabiele angina

Wanneer een arts de behandeling van een persoon met stabiele angina aanbeveelt, zijn er drie verschillende doelen die ze beiden in gedachten moeten houden:

Om symptomen van angina pectoris te elimineren of sterk te verminderen.
Om de progressie van de atherosclerotische ziekte die plaques produceert te vertragen.
Om het optreden van ernstigere hartproblemen, waaronder acuut coronair syndroom (ACS), hartfalen en overlijden te voorkomen.

Welke vorm van behandeling ook wordt gekozen - invasieve therapie of medische therapie - de behandeling moet de kansen optimaliseren om alle drie deze doelen te bereiken.

Invasieve versus niet-invasieve behandeling

De invasieve benadering van stabiele angina is om significante blokkades in de kransslagaders te verlichten met een bypass-operatie, of met angioplastiek en stenting..
Hoewel het vanzelfsprekend lijkt om te veronderstellen dat het verlichten van de blokkade de beste resultaten zou moeten geven, hebben tientallen jaren van klinische studies aangetoond dat dit in de meeste gevallen niet is wat er gebeurt. Heel vaak leidt medische behandeling alleen tot klinische resultaten die net zo goed of beter zijn dan de resultaten die zijn bereikt met chirurgie of stenting.
De meeste experts raden nu aan te beginnen met de niet-invasieve, medische benadering bij de meeste mensen met stabiele angina pectoris. Deze benadering van "medische therapie eerst" weerspiegelt de nieuwe manier van denken over CAD.
Er zijn echter twee omstandigheden waarin invasieve behandeling sterk moet worden overwogen. Invasieve behandeling kan beter zijn voor:

Mensen bij wie de angina niet voldoende onder controle kan worden gehouden met medische therapie.
Mensen die blokkades hebben in met name kransslagaders, waarbij de uitkomst met alleen medische therapie is aangetoond slechter te zijn dan met een invasieve behandeling.

Deze laatste categorie omvat mensen die blokkades hebben in de linker hoofdkransslagader, of die een ziekte met drie bloedvaten hebben, of die een ziekte hebben in de linker voorste daalarterie gekoppeld aan ziekte in ten minste één andere kransslagader..

Lees meer over de anatomie van de kransslagader.

Voor de meerderheid van de mensen met stabiele angina pectoris heeft medische behandeling echter de voorkeur.

Medische behandeling voor stabiele angina

Voor medische behandeling om effectief te zijn in het verminderen van symptomen, het voorkomen van ACS en het verbeteren van de overleving bij mensen met stabiele angina, zijn verschillende therapeutische inspanningen noodzakelijk. Deze omvatten zowel medicamenteuze therapie als optimalisatie van levensstijl. (Voor alle duidelijkheid, lifestyle-optimalisatie is noodzakelijk, zelfs als de invasieve benadering van therapie wordt gekozen.)

Medische behandeling om zich te ontdoen van Angina

Vier verschillende soorten medicijnen worden tegenwoordig vaak gebruikt om de symptomen van stabiele angina te verlichten. De meeste mensen met deze aandoening krijgen recepten voor twee of meer van dit soort medicijnen:
Bètablokkers: Bètablokkers verminderen het effect van adrenaline op de hartspier, wat de hartslag en de kracht van de contractie van de hartspier vermindert, waardoor de zuurstofbehoefte van het hart wordt verminderd. Deze medicijnen verbeteren ook de overleving bij sommige patiënten met CAD. Ze moeten worden gebruikt bij iedereen die stabiele angina pectoris heeft. Lees meer over bètablokkers bij de behandeling van angina pectoris.
Calcium blokkers: Calciumblokkers verminderen de instroom van calcium in de hartspier, ook in de gladde spieren van bloedvaten. Dit resulteert in bloedvatverwijding, verlaagt de hartslag en vermindert de kracht van de hartslag - die allemaal de zuurstofbehoefte van het hart verlagen. Lees over calciumblokkers bij de behandeling van angina pectoris.
nitraten: Nitraten veroorzaken verwijding van bloedvaten, wat de stress op de hartspier vermindert, waardoor de hartvraag naar zuurstof wordt verminderd. Lees over nitraten bij de behandeling van angina pectoris.
Ranexa (ranolazine): Ranexa is een nieuw type anti-angina-medicijn dat lijkt te werken door het zogenaamde late-kanaal te blokkeren in hartcellen die lijden aan ischemie. Het blokkeren van dit natriumkanaal verbetert het metabolisme in ischemische hartcellen, vermindert schade aan de hartspier en vermindert ook angina-symptomen. Lees meer over Ranexa bij de behandeling van angina pectoris.
Hoe worden al deze medicijnen gebruikt? Iedereen met stabiele angina moet op een bètablokker worden geplaatst. Nitroglycerine (een van de nitraten) moet worden gegeven om acuut te worden gebruikt wanneer nodig angina-episodes te behandelen. Als bètablokkers alleen geen angina elimineren, wordt in het algemeen een langwerkende vorm van nitraattherapie of een calciumantagonist (of beide) toegevoegd. Ranexa, nog steeds een relatief nieuw medicijn, wordt meestal gegeven als een derde of vierde medicijn als het nodig is - maar sommige cardiologen vinden het nuttig om eerder toegevoegd te worden.

Behandeling om verslechtering van CAD te voorkomen

Antiplatelet therapie: Om het risico op ACS te verminderen, moet iedereen met angina pectoris worden behandeld om de bloedstolling te verminderen. Voor de meeste mensen betekent dit dagelijkse aspirinetherapie (75 tot 325 mg / dag). Plavix (clopidogrel) kan worden gebruikt bij mensen die allergisch zijn voor aspirine.
Risicofactormodificatie: Het verminderen van de progressie van atherosclerose is van cruciaal belang. Dit betekent het beheersen van hypertensie, niet roken, gewichtsbeheersing, behandeling met een statine, het beheersen van diabetes en lichaamsbeweging.

Lees over het beheersen van uw risicofactoren.

Oefeningstherapie: Naast het verminderen van de progressie van atherosclerose, kan regelmatige lichaamsbeweging zelf ook een effectieve behandeling zijn voor stabiele angina pectoris. Chronische, lage intensiteit aërobe oefening (bijvoorbeeld wandelen of fietsen) "traint" het cardiovasculaire systeem en de skeletspieren om efficiënter te worden. Dit betekent dat hogere niveaus van oefening kunnen worden bereikt zonder angina te veroorzaken. Mensen met stabiele angina pectoris moeten hun arts vragen om door te verwijzen naar een hartrevalidatieprogramma om hen te helpen aan een programma van regelmatige, veilige oefeningen deel te nemen.

Andere overwegingen bij de behandeling van stabiele angina

Chronische stress: De verkeerde vorm van stress kan schadelijk zijn voor iedereen met CAD, en een programma voor stressvermindering kan nuttig zijn.

Lees over stress en het hart.
Lees over stressmanagement.

Stoppen met roken: Stoppen met roken werd eerder genoemd, maar dit is zo belangrijk dat het opnieuw moet worden opgeroepen. Doorgaan met roken kan catastrofaal zijn en is dat ook vaak bij iemand met CAD. Stoppen met roken is een must.

Lees over roken en hartziekten.
Lees over stoppen met roken.

Verbeterde externe counterpulsation (EECP): EECP is een unieke behandeling voor stabiele angina die bij sommige patiënten behoorlijk effectief kan zijn, maar die de meeste cardiologen angstvallig negeren.

Lees over EECP.

Wanneer agressief en op de juiste wijze wordt toegepast, levert deze niet-invasieve benadering voor het behandelen van stabiele angina in het algemeen resultaten op die ten minste equivalent, zo niet beter zijn dan resultaten verkregen met invasieve therapie. Echter, welke benadering u ook kiest, onthoud dat CAD een chronische ziekte is die de neiging heeft om verder te gaan. U zult nauw moeten samenwerken met uw cardioloog om uw conditie in de loop van de tijd te controleren en opnieuw te beoordelen, en ervoor te zorgen dat uw therapie voortdurend wordt bijgewerkt en geoptimaliseerd.