Wanneer is een pacemaker nodig voor Heart Block?
Hartblok - ook wel atrioventriculair blok of AV-blok genoemd - is een van de twee belangrijkste oorzaken van bradycardie (trage hartslag). (De andere belangrijke oorzaak is sinus bradycardie).
Lees meer over het elektrische signaal van het hart.
Overzicht
In het hartblok worden de elektrische impulsen van het hart gedeeltelijk of volledig geblokkeerd als ze proberen te reizen van de atriale kamers van het hart naar de ventriculaire kamers. Omdat deze elektrische impulsen het hart laten weten wanneer het moet kloppen, als een hartblok ernstig genoeg is, kan het de hartslag vertragen tot gevaarlijk lage niveaus.Als u hartkloppingen heeft, is een hoofdvraag die uw arts moet beantwoorden of u een pacemaker nodig hebt om ernstig letsel of de dood door een extreem langzame hartslag te voorkomen. Om deze vraag te beantwoorden, zal uw arts moeten bepalen wat uw hartblok veroorzaakt en of het hartblok van voorbijgaande aard is of dat het waarschijnlijk nog langer zal duren of erger zal worden.
Bij het maken van deze evaluatie zal uw arts rekening houden met de oorzaak van uw hartblok, de symptomen die u ervaart, de mate van hartblokkade (meer hierover hieronder) en de specifieke locatie in uw hart die de blokkering veroorzaakt..
Oorzaken van Heart Block
Korte afleveringen van het hartblok zijn niet altijd gevaarlijk of zelfs abnormaal. Een voorbijgaand hartblok wordt vaak gezien bij jonge, gezonde mensen die een plotselinge toename in de toon van hun vaguszenuwen ervaren.Deze verhoogde vagale tonus gebeurt vaak met misselijkheid, braken of als reactie op pijn, schrik of plotselinge stress. Deze vorm van een hartblok is niet levensbedreigend en duidt niet op een onderliggend probleem met het elektrische systeem van het hart. Het verdwijnt onmiddellijk nadat de triggergebeurtenis is verdwenen en bijna nooit een insertie van een pacemaker vereist.
Aan de andere kant kan hartblok ook voorkomen bij verschillende hartaandoeningen, in het bijzonder coronaire hartziekte, hartfalen of myocarditis. Er zijn ook aangeboren vormen van een hartblok.
Over het algemeen is er, wanneer een hartblok wordt geproduceerd door een hartaandoening, waarschijnlijk een permanente aandoening van het hartelektrisch systeem. Dit soort hartblok wordt in de loop van de tijd vaak erger, dus pacemakers zijn vaak nodig.
Symptomen van Heart Block
Afhankelijk van de ernst kan een hartblok een aantal symptomen veroorzaken, van helemaal geen symptomen tot duizeligheid, syncope (verlies van bewustzijn) of zelfs de dood.Als het hartblok symptomen veroorzaakt, met name duizeligheid of syncope, is het meestal nodig om het te behandelen met een pacemaker. De uitzondering op deze algemene regel is wanneer bekend is dat het hartblok van voorbijgaande aard is, bijvoorbeeld wanneer het te wijten is aan een tijdelijke toename in vagale tonus.
Hartkloppingen die geen symptomen veroorzaken, hebben meestal geen pacemaker nodig, tenzij het een van de hartblokken is die zeer waarschijnlijk in de loop van de tijd erger zal worden.
Mate van hartblok
Hartblok is door artsen onderverdeeld in een van de drie 'graden'. Uw arts kan de mate van uw hartblok bepalen met een elektrocardiogram (ECG). Hoe hoger de mate van blokkering, hoe gevaarlijker het hartblok waarschijnlijk is.- Eerste graads blok betekent dat elke hartimpuls uiteindelijk uit de boezems naar de ventrikels komt, maar de geleiding van de impuls wordt vertraagd.
- Tweede graads blok betekent dat sommige van de impulsen met succes worden uitgevoerd naar de ventrikels, maar sommige niet.
- Blok van de derde graad betekent dat alle elektrische impulsen geblokkeerd zijn en dat geen van hen de ventrikels bereikt. Hartblok van de derde graad wordt ook "volledig hartblok" genoemd.
Het hartritme dat door deze dochterpacemakercellen wordt geproduceerd, wordt een "ontsnappingsritme" genoemd. Een ontsnappingsritme, hoewel levensreddend, is vaak gedurende lange tijd onbetrouwbaar.
Over het algemeen geldt dat hoe hoger de mate van hartblokkade, hoe groter de kans op een pacemaker. Pacemakers zijn bijna altijd vereist met een derde-graads blok, vaak met tweede-graads blok, maar slechts zelden met eerstegraads blok.
Locatie van Heart Block
Tijdens het normale hartritme moet de elektrische impuls van het hart over de kruising tussen de boezems en de kamers (de AV-overgang) gaan. Deze AV-knoop bestaat uit twee structuren:- Het AV-knooppunt
- De His-bundel (die kan worden beschouwd als een compacte "kabel" van vezels die elektrische impulsen geleiden van de AV-knoop naar de ventrikels)
In de meeste gevallen kan de arts de locatie van het hartblok bepalen door simpelweg het ECG te onderzoeken. Soms is echter een elektrofysiologisch onderzoek nodig om het gebied van het blok precies te lokaliseren.
Hartblok dat optreedt binnen de AV-knoop (het zogenaamde "proximale" hartblok) is meestal vrij goedaardig en vereist vaak geen permanente pacemaker. Wanneer het blok zich in het AV-knooppunt voordoet, nemen dochteronderneming-pacemakercellen in het AV-knooppunt net voorbij de plaats van het blok vaak het ritme van het hart over. Dit wordt een "junctioneel escape-ritme" genoemd. Een junctioneel ontsnappingsritme is meestal relatief stabiel en vormt geen bedreiging voor het leven.
Aan de andere kant, met "distaal" hartblok, komt het blok voor in of onder de His-bundel. Eventuele nevenpacemakercellen in een persoon met een distaal hartblok kunnen alleen in de bundeltakken of in de ventrikels worden geplaatst. Het resulterende hartritme wordt een "ventriculair ontsnappingsritme" genoemd. Ventriculaire ontsnappingsritmes zijn niet alleen extreem traag, maar ze zijn ook notoir onbetrouwbaar. De aanwezigheid van een ventriculair ontsnappingsritme wordt meestal als een medisch noodgeval beschouwd.
Distaal hartblok lijkt na verloop van tijd te verergeren. Dus zelfs in gevallen waar het momenteel alleen een eerste of tweede graads blok veroorzaakt, wordt een distaal hartblok als gevaarlijk beschouwd en heeft het vrijwel altijd een behandeling met een pacemaker nodig.
