5 HIV-doorbraken die kort uitvielen
Dit kan gebeuren wanneer onderzoek verkeerd wordt geïnterpreteerd of een verslaggever er niet in slaagt de wetenschap in de juiste context te plaatsen. En dat is een schande, gezien het feit dat wat wordt gerapporteerd vaak echt belangrijk is.
Het is duidelijk dat hype nooit een onderdeel van wetenschappelijke rapportage zou moeten zijn, iets wat we in 1984 leerden toen toenmalig minister van Volksgezondheid en Human Services Margaret Heckler binnen twee jaar verklaarde dat we een HIV-vaccin zouden hebben. "
Niet alleen misvattingen als deze tasten het vertrouwen van het publiek aan, ze hebben vaak ook een directe impact op de volksgezondheid. Talrijke studies hebben aangetoond dat de risicoperceptie van een individu - hoe weinig of weinig een persoon zich op het risico voelt - direct kan worden beïnvloed door zowel de kwaliteit als de bron van de berichtgeving in de media die zij zoeken..
We zagen dit in 2016 toen een man op de pre-expositieprofylaxe (PrEP) van de hiv naar verluidt geïnfecteerd was ondanks het nemen van de dagelijkse preventieve therapie. Zonder context, suggereerden de rapporten ten onrechte dat er een "zeldzame" resistente stam in omloop was die de bevolking liet circuleren, en twijfelde aan de vraag of PrEP even levensvatbaar was als een strategie die gezondheidsambtenaren hadden uitgeroepen.
We kijken naar vijf recente HIV-doorbraken die allesbehalve bewezen zijn en onderzoeken wat we, zowel positief als negatief, hebben geleerd in de nasleep van deze tegenslagen.
1
AIDSVAX-vaccin
Dit leidde de fabrikant van het vaccin, VaxGen, om een aanvraag in te dienen voor het uitvoeren van een grote fase III-proef bij mensen in de Verenigde Staten - een verzoek dat uiteindelijk werd afgewezen toen werd aangetoond dat een aantal vrijwilligers tijdens de eerdere proef was geïnfecteerd.
Onverschrokken deed de VaxGen-leiding een beroep op de internationale wetenschappelijke gemeenschap en kwam uiteindelijk in 2002 met een onderzoek. Die studie kon helaas de infectie onder studiedeelnemers niet voorkomen of verzwakken..
Ondanks het nieuws publiceerde het bedrijf al snel persberichten waarin het beweerde dat het vaccin werkzaamheid vertoonde bij bepaalde populaties (voornamelijk zwart en Aziatisch), en ging zelfs zo ver dat werd gesuggereerd dat een levensvatbare kandidaat al in 2005 beschikbaar zou kunnen zijn.
Sinds die tijd is AIDSVAX getest in combinatie met een ander vaccin en in 2009 slaagde het gecombineerde regime erin om 31 procent werkzaamheid te bereiken bij het voorkomen van HIV..
Die resultaten werden bijna onmiddellijk door de AIDS Vaccine Advocacy Coalition tot een 'historische mijlpaal' verklaard. Dit leidde tot een ware lawine van rapporten die suggereerden dat wetenschappers op de rand van een "functionele remedie" voor HIV stonden (wat betekent dat het virus door een vaccin kan worden bestreden in plaats van door pillen).
Deze suggesties zijn sindsdien aanzienlijk ingeperkt, met weinig bewijs om de beweringen te ondersteunen. Toch begon in 2016 een serieus Fase III-onderzoek in Zuid-Afrika, opnieuw met behulp van AIDSVAX en hetzelfde combinatie-vaccin dat in 2009 werd gebruikt..
2
De Mississippi Baby
Weinig 'doorbraken' hebben meer media-aandacht gekregen dan de Mississippi-baby, een naamloze peuter waarvan men dacht dat hij in 2013 genezen was van HIV..Geboren bij een hiv-positieve moeder, werd het kind 30 uur na bevalling behandeld met een agressieve antiretrovirale kuur. Toen het kind 18 maanden oud was, verliet de moeder plotseling de zorg en liet het kind gedurende meer dan vijf maanden zonder behandeling.
Toen moeder en kind uiteindelijk terugkwamen, waren de artsen verrast dat het kind geen detecteerbaar virus in bloed- of weefselmonsters had. Dit leidde tot wilde speculatie dat een behandeling die werd toegediend op het moment van infectie, de infectie op zijn weg effectief kon stoppen.
Zo ongebreideld waren de overtuigingen, dat een vloed van nieuwsverslagen snel volgde, bewerend dat andere kinderen hetzelfde resultaat hadden bereikt als gevolg van nabehandelingstherapie. (Ironisch genoeg heeft geen van deze kinderen, in tegenstelling tot de Mississippi-baby, ooit om ethische redenen hun behandeling stopgezet.)
Tegen juli 2014, op het hoogtepunt van de mediahype, meldden artsen dat het virus inderdaad was teruggekeerd (teruggekaatst) in de baby van de Mississippi. Dit suggereert dat het virus niet was uitgeroeid zoals sommigen geloofden maar dat het verborgen was in cellulaire reservoirs die klaar waren om opnieuw te verschijnen in afwezigheid van een consistente therapie..
Studies om agressieve HIV-therapie bij pasgeborenen verder te onderzoeken zijn inmiddels uitgesteld.
3
Replicatie van de Berlin Patient Cure
Timothy Ray Brown, ook wel de 'Berlin Patient' genoemd, wordt beschouwd als de enige persoon die genezen is van HIV. Na het ondergaan van een zeer experimentele stamceltransplantatie van een persoon die van nature resistent was tegen HIV, kwam Brown in 2008 op zonder bewijs van het virus in bloed- of weefselmonsters..Het nieuws van de genezing van Brown leidde tot vervolgstudies in de hoop de resultaten in andere te kunnen repliceren. Alle tot nu toe zijn mislukt.
Onder hen, twee Boston-mannen verklaard "genezen" in 2013 herstelde slechts een jaar na het ondergaan van de transplantatie. Sommigen hebben sindsdien gesuggereerd dat de laatste procedure "veel zachter" was dan die van Brown en mogelijk verklaart waarom het virus niet volledig uit hun systemen is gewist..
Niet dat stamceltransplantaties ooit als een levensvatbare strategie werden beschouwd om HIV te genezen. Ondanks het historische karakter van de Berlin Patient-zaak, wordt de procedure zelf als veel te duur en gevaarlijk beschouwd om te implementeren, behalve in de meest extreme medische gevallen.
Brown blijft van zijn kant niet detecteerbaar en gedesinfecteerd, hoewel er nog steeds discussie is over de vraag of het virus volledig is uitgeroeid of eenvoudigweg wordt beheerst door de transplantatieprocedure.
Verder onderzoek hoopt de specifieke mechanismen voor de genezing van Brown te identificeren, idealiter om hulpmiddelen te ontwikkelen die kunnen worden gebruikt op een grotere populatie-gebaseerde schaal.
4
HIV Microbicide Tegenslagen
HIV-microbiciden zijn volkomen logisch. Denk er eens over na: als je je ooit zorgen maakte om HIV van een sekspartner, hoefde je alleen maar een gel of crème op te zetten om hiv te doden bij contact. Hoe moeilijk kan het zijn?Maar na meer dan 15 jaar intensief onderzoek moeten we nog een kandidaat zien die in staat is om de soort bescherming te bieden die nodig is om deze doelen te bereiken.
Eén zo'n proef, de CAPRISA 004, werd aangeprezen als een "doorbraak" in 2010 toen werd aangetoond dat een gel met een concentratie van 1 procent van het geneesmiddel tenofovir het risico op overdrachtsrisico bij vrouwen met 39 procent kon verminderen. Voor degenen die de gel regelmatig gebruikten, kon de effectiviteit oplopen tot 54 procent.
Maar amper een jaar later beëindigden de National Institutes of Health een grootschalige proef in Afrika en India toen werd aangetoond dat dezelfde microbicidal gel geen absoluut beschermend voordeel had in vergelijking met de placebo-versie..
Onderzoekers hebben sindsdien redenen opgegeven voor de resultaten, waaronder de hoge prevalentie van seksueel overdraagbare infecties onder studiedeelnemers en een hoge community viral load onder HIV-positieve mannen.
Uiteindelijk was de strategie - ooit een belangrijke stap in de richting van empowerment van kwetsbare vrouwen en meisjes - tekortgeschoten vanwege het enige dat de onderzoeker niet in overweging nam: de menselijke natuur.
Volgens de analyse na het proces hebben vrouwen (met name jonge vrouwen) de gel niet zoals voorgeschreven gebruikt, vaak vanwege afkeuring van familieleden of angst voor ontdekking door echtgenoten of sekspartners.
Meer recent onderzoek naar het gebruik van microbiële intravaginale ringen toonde in het algemeen slechts matige bescherming, terwijl het geen meetbare bescherming bood voor vrouwen van 18 tot 21 jaar oud.
5
Deense Kick-Kill Cure
Van de voorbeelden van hiv-beloftes die tekort schoten, trokken er maar weinig aandacht naar die van de Aarhus University in Denemarken toen in 2013 werd aangekondigd dat er binnen enkele maanden een remedie verwacht werd.Enkele uren na de aankondiging gingen de media in een ware razernij en publiceerden de berichten dat het Deense team niet alleen in staat was om HIV te zuiveren van cellulaire heiligdommen (latente reservoirs genoemd) maar ook in staat waren het virus te neutraliseren. De strategie, in de volksmond bekend als 'kick-kill', wekte de verbeelding van een publiek dat klaarstond voor een doorbraak na nieuwsberichten over de baby in Mississippi.
Hoewel het Aarhus-onderzoek inderdaad een veelbelovende stap was in de richting van het bereiken van "kick-kill", slaagde het er niet in één factor te erkennen die zijn eigenwaarde ondermijnde: we moeten nog weten hoe groot deze reservoirs zijn..
Het duurde niet lang voordat nieuws aankwam dat de studie in Aarhus zijn belofte niet volbracht, het bereiken van bescheiden activering van slapende virussen maar nergens dichtbij de niveaus die nodig zijn om "kick-kill" werk te maken.
Bovendien is er nog steeds geen bewijs dat een middel, ongeacht of het farmaceutisch of immunologisch is, HIV volledig kan uitroeien als het wordt vrijgelaten uit zijn cellulair verbergingscentrum.
Verdere onderzoeken worden uitgevoerd om te zien of een combinatie van geneesmiddelen en / of vaccinatiemiddelen deze vroege resultaten kan verbeteren.
