Startpagina » HIV / AIDS » Een korte geschiedenis van HIV

    Een korte geschiedenis van HIV

    De geschiedenis van HIV is gevuld met triomfen en mislukkingen toen de wereld te maken kreeg met wat de grootste mondiale epidemie van de moderne tijd zou worden. Wat begon met maar een handvol infecties groeide uit tot een pandemie die vandaag meer dan 36 miljoen mensen wereldwijd treft.
    De HIV-tijdlijn begon in het begin van 1981 toen de New York Times een uitbraak van een zeldzame vorm van kanker meldde bij homoseksuele mannen in New York en Californië. Deze "homokanker" werd later geïdentificeerd als Kaposi-sarcoom, een ziekte die later het gezicht van de ziekte werd in de jaren tachtig en negentig..
    In datzelfde jaar begonnen noodkamers in New York een uitslag van verder gezonde jonge mannen te zien met koorts, griepachtige symptomen en een zeldzame vorm van longontsteking genaamd Pneumocystis. Niemand had kunnen vermoeden dat deze ongewone, geïsoleerde gevallen een voorbode zouden zijn van een wereldwijde uitbraak, waarbij miljoenen mensen binnen een paar jaar zouden worden gedood.

    1981

    In 1981 zagen we de opkomst van Kaposi-sarcoom en pneumocystis-pneumonie bij homoseksuele mannen in New York en Californië. Toen de Centers for Disease Control de nieuwe uitbraak rapporteerden, noemden ze het GRID (of homo-gerelateerde immuundeficiëntie), wat de homogemeenschap stigmatiseerde als dragers van de dodelijke ziekte. Er ontstonden echter al snel gevallen bij heteroseksuelen, drugsgebruikers en hemofiliepatiënten, waaruit bleek dat het syndroom geen grenzen kende.

    1983

    Onderzoekers van het Pasteur Instituut in Frankrijk isoleerden een retrovirus waarvan zij denken dat het gerelateerd is aan het uitbreken van HIV. Tegen die tijd hadden 35 landen over de hele wereld gevallen bevestigd van de ziekte die tot nu toe alleen de VS leek te beïnvloeden. Controversie ontstond kort daarna toen de regering van de VS een van hun wetenschappers, Dr. Robert Gallo, had aangekondigd een retrovirus genaamd HTLV-III, waarvan zij beweerden dat het verantwoordelijk was voor AIDS.
    Twee jaar later wordt eindelijk bevestigd dat HTLV-III en de Pasteur-retrovirussen hetzelfde zijn, wat leidt tot een internationale commissie om het virus hiv (human immunodeficiency virus) te hernoemen.

    1984

    Een Canadese stewardess, genaamd "Patient Zero," sterft aan aids-gerelateerde complicaties. Vanwege zijn seksuele band met verschillende van de eerste slachtoffers van HIV, wordt ten onrechte gemeld dat hij verantwoordelijk is voor de introductie van het virus in Noord-Amerika. Tegen die tijd waren er 8.000 bevestigde gevallen in de VS, resulterend in een alarmerende 3500 doden.

    1985

    De controverse rondom het HIV-virus gaat verder wanneer het laboratorium van Gallo een HIV-testkit patenteert die later is goedgekeurd door de Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA). Het Pasteur Instituut klaagt en krijgt later rechten op de helft van de royalty's van de nieuwe test. In datzelfde jaar komt HIV in het publieke bewustzijn met de dood van Rock Hudson en het nieuws dat de 14-jarige Ryan White is uitgesloten van zijn basisschool in Indiana voor het hebben van HIV.

    1987

    Het eerste HIV-medicijn, bekend als Retrovir (AZT), is goedgekeurd door de FDA. Na zes jaar de ziekte te hebben genegeerd en de crisis niet te erkennen, gebruikt president Ronald Reagan eindelijk het woord 'aids' in een openbare rede. Op dit moment wordt aangenomen dat er tussen de 100.000 en 150.000 gevallen van HIV wereldwijd zijn.

    1990

    Na jaren van leidinggeven aan de strijd tegen hiv-stigma in de Verenigde Staten sterft Ryan White op 19-jarige leeftijd. Dat jaar wordt de Ryan White Care Act uitgevaardigd door het Congres om door de overheid gesponsorde middelen te verstrekken voor de verzorging van mensen met hiv. In deze fase is het aantal mensen met HIV wereldwijd nu gestegen tot bijna een miljoen.

    1992

    De FDA keurt het eerste geneesmiddel goed dat in combinatie met AZT wordt gebruikt, bekend als Hivid, waarmee de eerste stap van de medische gemeenschap naar combinatietherapie wordt gezet. Het wordt snel daarna gevolgd door Epivir (lamivudine), dat tegenwoordig nog steeds algemeen wordt gebruikt.

    1993

    Een Britse studie bekend als de Concorde Trials concludeert dat AZT-monotherapie niets doet om de progressie naar HIV uit te stellen. Als een resultaat van dit rapport verschijnt er een nieuwe beweging om te ontkennen dat HIV bestaat of dat een virus van welke soort dan ook verbonden is met de ziekte..

    1996

    De behandeling neemt nog een grote stap voorwaarts met de introductie van krachtige hiv-remmers, proteaseremmers genoemd. Bij gebruik in drievoudige therapie blijken de geneesmiddelen effectief te zijn, niet alleen om het virus te onderdrukken, maar mensen in staat te stellen het immuunsysteem te herstellen tot bijna normale niveaus. Het protocol wordt onmiddellijk zeer actieve antiretrovirale therapie of HAART genoemd.

    1997

    De studie van de Clinical Trials Group uit de AIDS 076 meldde dat het gebruik van AZT tijdens de zwangerschap en op het moment van levering de overdracht van HIV van moeder op kind tot slechts drie procent verminderde. In datzelfde jaar, minder dan 12 maanden nadat HAART is geïntroduceerd, keldert het aantal sterfgevallen aan HIV in de Verenigde Staten met 35 procent.

    1998

    De eerste menselijke proeven in de Verenigde Staten beginnen het VAXGEN-HIV-vaccin te testen. (Het was de eerste van vele van dergelijke onderzoeken waarvoor we nog geen levensvatbare kandidaat hebben gevonden.)

    2000

    De aids-ontkenningsbeweging krijgt internationale aandacht wanneer de Zuid-Afrikaanse president Thabo Mbeki tijdens de Internationale AIDS-conferentie verklaart dat "een virus geen syndroom kan veroorzaken". Tegen die tijd zijn wereldwijd bijna 20 miljoen mensen gestorven aan aids, waaronder bijna 17 miljoen mensen in Afrika bezuiden de Sahara.

    2004

    Terwijl de medische gemeenschap wordt geconfronteerd met een groeiende stroom van resistentie tegen geneesmiddelen onder mensen die HAART gebruiken, wordt een nieuw geneesmiddel met de naam tenofovir uitgebracht dat lijkt te kunnen overwinnen, zelfs in gevallen van diepe resistentie tegen meerdere geneesmiddelen. Kort voordat Thabo Mbeki uit het presidentschap in Zuid-Afrika wordt gezet, zijn de eerste generieke HIV-medicijnen in het land goedgekeurd, waardoor de deur wordt geopend voor de uitrol van de grootste drugsconsulatie in de geschiedenis.

    2009

    Wetenschappers aan de Universiteit van North Carolina in Chapel Hill kondigen aan dat ze de structuur van een volledig HIV-genoom hebben gedecodeerd, waardoor wetenschappers nieuwere diagnostische hulpmiddelen en gerichte behandeling voor HIV kunnen ontwikkelen. Het is grotendeels deze inspanning die leidde tot de ontwikkeling van integraseremmers die nu worden gebruikt voor de eerstelijnsbehandeling in de VS..

    2010

    De iPrEX-studie is de eerste van vele onderzoeken waaruit blijkt dat het HIV-medicijn Truvada kan worden gebruikt door HIV-negatieve mensen om besmet te raken. De strategie, bekend als HIV pre-exposure profylaxe (PrEP), wordt tegenwoordig vaak voorgeschreven om mensen met een hoog risico op infectie te beschermen.

    2013

    Een studie uitgevoerd door Noord-Amerikaanse AIDS Cohort samenwerking op het gebied van onderzoek en ontwerp (NA-ACCORD) meldt dat een 20-jarige persoon die begon met HIV-therapie kan verwachten tot ver in de vroege jaren 70 te leven. Dit is de eerste van veel van dergelijke bevestigingen die de impact beschrijven van antiretrovirale therapie op de levensverwachting.

    2014

    De Wereldgezondheidsorganisatie en het Programma van de Verenigde Naties inzake HIV / AID (UNAIDS) kondigen een ambitieus plan aan om de HIV-pandemie tegen 2030 te beëindigen door 90 procent van de mensen met HIV wereldwijd te diagnosticeren, negentig procent te stellen op HIV-therapie en een niet-detecteerbaar virus te bereiken. laden in 90 procent van die. Dubbed de 90-90-90-strategie, het programma wordt geconfronteerd met de steeds kleiner wordende bijdragen van donorlanden en de steeds toenemende cijfers van resistentie tegen medicijnen en behandelingsstoornissen wereldwijd.

    2015

    Indiana ervaart de grootste HIV-uitbraak sinds de jaren negentig als gevolg van wijdverspreide opioïde epidemieën en verzet tegen toenmalig gouverneur Mike Pence om een ​​naalduitwisselingsprogramma in zijn staat toe te staan ​​op 'morele gronden'. Dientengevolge worden meer dan 200 gevallen gemeld binnen een paar weken in en rond de stad Austin, Indiana (bevolking 4.295).

    2016

    Na de publicatie van de Strategic Timing of Antiretroviral Treatment (START) -studie eind 2015, beveelt de Wereldgezondheidsorganisatie en het Amerikaanse ministerie van Volksgezondheid en Human Service onder andere aan dat de HIV-behandeling wordt gestart op het moment van de diagnose. In tegenstelling tot het uitstellen van de behandeling, is bewezen dat de nieuwe strategie het risico op ernstige ziekten met 53 procent vermindert.

    2017

    Nu, in zijn 36ste jaar, blijft de epidemie jaarlijks miljoenen levens eisen en voegt er nog eens 1,8 miljoen nieuwe infecties aan toe. Er zijn nu naar schatting 36,7 miljoen mensen met HIV wereldwijd, waarvan 20,9 miljoen met antiretrovirale therapie. In totaal zijn meer dan 76 miljoen mensen besmet met HIV sinds het begin van de pandemie, waarvan 35 miljoen mensen zijn gestorven.

    2018

    Wereldaidsdag markeert zijn 30e verjaardag met het thema 'Ken je status'.