Zwanger worden als u of uw partner hiv heeft
Met belangrijke vorderingen bij antiretrovirale therapie (ART), evenals andere preventieve interventies, hebben serodiscordante koppels veel meer mogelijkheden om zwanger te worden dan ooit tevoren, waardoor zwangerschap mogelijk wordt terwijl het risico van overdracht op zowel het kind als de niet-geïnfecteerde partner wordt geminimaliseerd.
Preconceptie overwegingen
Tegenwoordig wordt algemeen aangenomen dat het juiste gebruik van antiretrovirale geneesmiddelen het risico op infectie bij HIV serodiscordante partners drastisch kan verminderen door:- ervoor zorgen dat de HIV-positieve partner de infectiviteit heeft verminderd door de virale lading op niet detecteerbare niveaus te houden (een strategie die bekend staat als behandeling als preventie of TasP)
- de HIV-negatieve partner de mogelijkheid bieden voor extra bescherming met behulp van pre-exposure profylaxe (PrEP)
Het is echter belangrijk om op te merken dat hoewel deze interventies het risico aanzienlijk kunnen minimaliseren - tot wel 96 procent en 74 procent - ze niet volledig worden geëlimineerd. Een aantal andere factoren, waaronder de therapietrouw van HIV en infecties van het geslachtsorgaan, kan veel van de voordelen van TasP of PrEP terugnemen als ze niet op de juiste manier worden behandeld en behandeld..
Recente onderzoeken hebben ook aangetoond dat een persoon met een niet-detecteerbare virale lading in het plasma niet noodzakelijkerwijs een niet-detecteerbare virale belasting van de geslachtsdelen heeft. Dus, hoewel een bloedtest een laag risico op infectiviteit kan suggereren, kan het risico op individueel niveau blijven bestaan. Het is daarom belangrijk om te zoeken naar preconceptiebegeleiding door een gekwalificeerde specialist alvorens een actie te ondernemen. Pillen alleen zijn niet de oplossing.
Als de vrouwelijke partner HIV-positief is
In een relatie waarin de vrouw positief is en de man negatief, is de veiligste optie inter-uteriene inseminatie (ook bekend als kunstmatige inseminatie of IUI). Het elimineert de noodzaak van geslachtsgemeenschap en zorgt voor zelfineminatie met behulp van het sperma van de partner.Voor sommigen is dit misschien geen haalbare optie, vanwege kosten of andere factoren. Het is daarom niet onredelijk om de conceptie te onderzoeken met onbeschermde seks, aangezien er maatregelen zijn genomen om het transmissierisico tot een minimum te beperken..
In dergelijke gevallen zou de vrouw op de juiste ART worden geplaatst als deze nog niet is voorgeschreven, met het doel een aanhoudende niet-detecteerbare virale lading te bereiken. Dit vermindert niet alleen het potentieel voor overdracht van vrouw op man, het vermindert ook het risico op een infectie van moeder op kind.
Zodra maximale virale onderdrukking is bereikt, kan getimede onbeschermde geslachtsgemeenschap met behulp van ovulatiedetectiemethoden het risico verder verminderen. Condooms moeten op alle andere momenten worden gebruikt. Het gebruik van PrEP in de mannelijke partner kan ook extra bescherming bieden, hoewel de resultaten nog steeds hangende zijn van onderzoeken naar het gebruik van PrEP tijdens de zwangerschap..
Voordat PrEP wordt gestart, moet de mannelijke partner gescreend worden op HIV, hepatitis B en andere seksueel overdraagbare aandoeningen, evenals een basisanalyse van nierenzymen krijgen. Regelmatige monitoring moet worden uitgevoerd om bijwerkingen van de behandeling te voorkomen, waaronder nierdisfunctie en andere mogelijke toxiciteiten. Bovendien moeten zowel de vrouwelijke als de mannelijke partner worden gescreend op genitale luchtweginfecties. Als er een infectie wordt gevonden, moet deze worden behandeld en opgelost voordat er een conceptie-poging wordt gedaan.
Zodra een zwangerschap is bevestigd, wordt ART voortgezet in de vrouwelijke partner, waarbij de huidige richtlijnen permanente, levenslange therapie aanbevelen, ongeacht het aantal CD4-cellen. Alle andere bepalingen voor de preventie van overdracht van moeder op kind zouden dan worden geïmplementeerd, inclusief de optie voor een geplande keizersnede en de toediening van postnatale profylactische geneesmiddelen voor de pasgeborene..
Als de mannelijke partner HIV-positief is
In een relatie waarin de man positief is en de vrouw negatief, kan sperma wassen in combinatie met IUI of in-vitrofertilisatie (IVF) de veiligste manier van conceptie zijn. Sperma wassen wordt bereikt door het sperma te scheiden van de geïnfecteerde zaadvloeistof, waarvan de eerste vervolgens in de baarmoeder wordt geplaatst na het bepalen van het tijdstip van de eisprong.Als noch IUI noch IVF een optie is - met een IUI die gemiddeld $ 895 kost en een IVF die gemiddeld $ 12.000 kost - dan moeten er overwegingen worden overwogen om veiligere, 'natuurlijke' methoden van conceptie te onderzoeken..
Het wordt sterk aanbevolen om bij het begin een sperma-analyse uit te voeren. Een aantal studies hebben gesuggereerd dat HIV (en mogelijk antiretrovirale therapie) mogelijk geassocieerd is met een hogere prevalentie van spermaberelateerde afwijkingen, waaronder een laag aantal zaadcellen en een lage beweeglijkheid. Als dergelijke afwijkingen ongediagnosticeerd blijven, kan het vrouwtje worden geplaatst op onnodig risico met weinig of geen echte kans om zwanger te raken.
Als eenmaal de levensvatbaarheid van de vruchtbaarheid is bevestigd, is de eerste en belangrijkste zorg om de mannelijke partner op ART te plaatsen met het doel een aanhoudende, niet-detecteerbare virale lading te bereiken. De vrouwelijke partner kan vervolgens het gebruik van PrEP verkennen om het risico verder te minimaliseren, met vergelijkbare aanbevelingen voor screenings en nabehandeling van de behandeling.
Onbeschermde geslachtsgemeenschap moet nauwkeurig worden getimed tot ovulatie, met behulp van standaard detectiemethoden en / of ovulatie-voorspellingskits zoals de Clearblue Easy of Eerste antwoord urinetesten. Condooms moeten op alle andere momenten worden gebruikt.
Zodra een zwangerschap is bevestigd, moet de vrouwelijke partner worden gescreend op HIV als onderdeel van het routinepanel van perinatale tests. Ze moet ook worden geïnformeerd over het voortgezette gebruik van condooms en de symptomen van acuut retrovirussyndroom (ARS) om een mogelijke HIV-infectie beter te kunnen identificeren..
Het wordt verder aanbevolen dat een tweede HIV-test wordt uitgevoerd tijdens het derde trimester van de zwangerschap, bij voorkeur vóór 36 weken, of dat een snelle HIV-test wordt gegeven op het moment van aflevering voor degenen die niet hebben getest tijdens het derde trimester. In het geval dat zich een hiv-infectie heeft voorgedaan, moeten passende maatregelen worden genomen om het risico van perinatale overdracht te verminderen, inclusief het starten van passende antiretrovirale profylaxe en de afweging van een keizersnede.
