Een overzicht van het Zika-virus

Het Zika-virus is een overdraagbare ziekte die wordt verspreid door muggenbeten. Hoewel de meeste infecties weinig of geen symptomen veroorzaken, kan de ziekte catastrofaal worden als het tijdens de zwangerschap van moeder op kind wordt doorgegeven. Als u dit doet, kan dit leiden tot een onomkeerbaar aangeboren defect dat bekend staat als microcefalie, waarbij een baby wordt geboren met een abnormaal klein hoofd en kleine hersenen..
Grotendeels ongehoord vóór 2015, veroorzaakte het Zika-virus wereldwijde paniek toen een massale uitbraak een infectiehaard sneed uit Zuid- en Midden-Amerika tot in het zuiden van de Verenigde Staten in 2016.
Zika is een relatief nieuw virus, voor het eerst geïsoleerd van een aap in Oeganda in 1947. Hoewel wetenschappers aanvankelijk geloofden dat het virus beperkt was tot populaties van apen, werd het eerste bewijs van een sprong van dier naar mens gemeld in 1952. Genetisch onderzoek heeft sinds onthulde dat het virus al lang daarvoor in de mens was gevestigd, doorgegeven van persoon tot persoon door de Aedes aegypti mug, een stam die voorkomt in tropische en subtropische gebieden over de hele wereld.
In 2015 werden de eerste infecties van het westelijk halfrond gemeld in het noordoosten van Brazilië. Binnen twee jaar was de frequentie van microcefalie in de regio alarmerend hoog. In Colombia alleen al werden niet minder dan 476 gevallen bevestigd in 33 bewakingssites (vertaald in ongeveer één geval per 1000 geboorten). Soortgelijke resultaten werden waargenomen in Brazilië, die meer dan 3.000 geboorten van microcefaliën meldde die rechtstreeks verband hielden met Zika.
Het is deze hartverscheurende complicatie die overheden ertoe heeft aangezet betere controlemaatregelen te nemen en het publiek voor te lichten over de symptomen, behandeling en preventie van deze nog grotendeels verkeerd begrepen ziekte.

Oorzaken en risico's

Het Zika-virus is een lid van de virusfamilie Flaviviridae en is nauw verwant met andere door muggen overgebrachte ziekten zoals knokkelkoorts en gele koorts. Het wordt op drie manieren van persoon tot persoon doorgegeven:

Door een muggenbeet uit de Aedes aegypti mug
Tijdens de zwangerschap wanneer het wordt doorgegeven van een besmette moeder aan haar ongeboren baby
Tijdens onbeschermde orale, vaginale of anale seks

Er is maar één beet nodig om geïnfecteerd te raken.
In termen van seksuele overdracht kan het virus aanhouden in sperma waar het minder goed in staat is om dit te doen in speeksel of vaginale afscheidingen. Als zodanig wordt Zika vaker doorgegeven van man naar vrouw in plaats van andersom.
Oorzaken en risicofactoren van het Zika-virus

symptomen

Bij volwassenen en kinderen veroorzaakt Zika meestal een milde, zelflimiterende ziekte of helemaal geen symptomen. Wanneer de symptomen zich ontwikkelen, kunnen ze griepachtig lijken met koorts, hoofdpijn, spier- en gewrichtspijn en mogelijk huiduitslag. Symptomen hebben de neiging om binnen drie tot zeven dagen te verdwijnen, samen met enig bewijs van het virus.
Het verhaal is heel anders als de overdracht plaatsvindt tijdens de zwangerschap. Als dit gebeurt, kan de zich ontwikkelende foetus worden aangetast, leidend tot miskraam, doodgeboorte of, in zeldzame gevallen, aangeboren aangeboren afwijkingen. De meest ernstige hiervan is microcefalie.
Microcefalie is een verwoestende aandoening die wordt gekenmerkt door levenslange handicaps, waaronder:

Epileptische aanvallen
Ontwikkelingsvertragingen
Verstandelijk gehandicapt
Problemen met beweging en balans
Voedingsproblemen
Gehoorverlies
Zichtproblemen

De ernst van de symptomen houdt meestal verband met de verminderde omvang van het hoofd en de hersenen van het kind. Veel baby's geboren met microcefalie zullen bij de geboorte geen symptomen hebben, maar ontwikkelen later epilepsie, hersenverlamming en andere problemen. In sommige gevallen kan een kind zich perfect normaal ontwikkelen.
Het risico op microcefalie is het grootst tijdens het eerste trimester van de zwangerschap. Een Zika-infectie die tijdens het tweede of derde trimester optreedt, brengt daarentegen weinig tot geen risico met zich mee.
Symptomen van het Zika-virus

Diagnose

Een Zika-infectie kan worden vastgesteld door een arts met testen die het organisme direct kunnen detecteren of indirect bewijs van infectie kunnen bevestigen. De testprocedure kan variëren, maar omvat meestal twee afzonderlijke tests die achter elkaar worden gebruikt:

Nucleic acid testing (NAT) wordt gebruikt om genetisch bewijs van het Zika-virus te detecteren. De NAT-test zou tegelijkertijd op zowel een bloed- als urinemonster worden uitgevoerd.
Immunoglobuline M (IgM) -testen worden gebruikt om eiwitten te detecteren, antilichamen genaamd, die door het lichaam worden aangemaakt als reactie op de Zika-infectie. De test is gebaseerd op bloed en meestal in staat om antilichamen te detecteren binnen vier dagen na het verschijnen van de symptomen.

Zika Doctor Discussiegids

Ontvang onze afdrukbare gids voor de volgende afspraak met uw arts om u te helpen de juiste vragen te stellen.

Download PDF

Aanbevelingen testen

Hoewel de diagnose van een Zika-infectie relatief eenvoudig is, is het niet voor iedereen. Testen wordt momenteel alleen aanbevolen voor de volgende risicogroepen:

Elke symptomatische persoon die wordt verondersteld blootgesteld te zijn aan het virus, hetzij door onbeschermde seks of recente reizen naar een regio waar Zika endemisch is
Elke zwangere vrouw die wordt blootgesteld aan het virus, hetzij als gevolg van recent reizen naar een endemisch gebied of onbeschermde seks met een persoon die onlangs terugkeerde uit een endemisch gebied

De test wordt niet aanbevolen voor niet-symptomatische personen die niet zwanger zijn of als een vorm van preconceptieonderzoek.
Hoe het Zika-virus wordt gediagnosticeerd

Behandeling

Er is geen behandeling voor een Zika-infectie. Acute symptomen kunnen worden behandeld met Tylenol (paracetamol).

het voorkomen

Er is geen vaccin om het Zika-virus te voorkomen of te genezen. De inspanningen zouden daarom gericht zijn op het voorkomen van door muggen overgedragen infecties en het verminderen van het risico op seksuele overdracht.

Voorzorgsmaatregelen die u kunt nemen

Als u woont in of reist naar gebieden waar het Zika-virus endemisch is, omvatten preventieve inspanningen:

Gebruik een insectenverdrijvend middel
Beschermende kleding dragen
Slapen onder een klamboe
Stilstaand water verwijderen waar muggen kunnen broeden
Ramen en ventilatieopeningen sluiten en airconditioning gebruiken
Het controleren van gezondheidsadviezen bij het plannen van een reis

Om uw risico op seksuele blootstelling te verminderen, moeten condooms worden gebruikt als uw partner net is teruggekeerd uit een endemische regio. De duur kan zo kort zijn als acht weken als er geen symptomen zijn of zo lang als zes maanden of langer als er symptomen zijn. Muggenspray moet ook worden gebruikt voor ten minste drie weken om overdracht van mens-mug-mens te voorkomen.
Zika voorkomen wanneer zwanger of op reis

Een woord van heel goed

Zo eng als het Zika-virus lijkt, is het belangrijk om te onthouden dat het krijgen van een muggenbeet niet betekent dat u het virus krijgt of dat uw ongeboren baby schade zal ondervinden. In feite leidt het grootste deel van de getroffen zwangerschappen niet tot geboorteafwijkingen of schade van welke soort dan ook.
Als u zich eenvoudig bewust bent van de factoren die u in gevaar brengen, kunnen u en uw partner de nodige stappen ondernemen om een infectie te voorkomen en ervoor te zorgen dat uw baby veilig wordt geboren.
Symptomen van het Zika-virus