Een overzicht van gele koorts

Gele koorts wordt veroorzaakt door een flavivirus, dat wordt verspreid door muggen in Afrika en Zuid-Amerika, met name in gebieden met dichte bossen of oerwouden..
De griepachtige ziekte kan ongeveer drie tot zes dagen na infectie symptomen zoals koorts, koude rillingen en lichaamspijnen veroorzaken, en behandeling is meestal niet nodig.
Voor ongeveer 10 tot 15 procent van de geïnfecteerden kan het echter ernstig worden, met hoge koorts, geelzucht en andere zorgen tot gevolg. Gele koorts kan dodelijk zijn.
Geschiedenis, impact en bereik
In de loop der jaren is gele koorts beter onder controle gehouden dan in het verleden, voornamelijk omdat er een vaccin tegen is. Toch schat de WHO dat jaarlijks ongeveer 84.000 tot 170.000 mensen met gele koorts worden besmet. Er wordt aangenomen dat veel gevallen niet worden gedetecteerd, dus de volledige omvang van de gevolgen van de ziekte is onduidelijk.
Maar liefst 29.000 tot 78.000 mensen sterven wereldwijd aan de ziekte per jaar.
Gele koorts is aanwezig in geografische regio's waar het virus en de mug kunnen overleven. Dit is grotendeels afhankelijk van het klimaat en de aanwezigheid van een jungleomgeving.
In het grootste deel van Zuid-Amerika veroorzaakt het virus geen uitbraken in steden. Het wordt alleen gevonden in zeer specifieke regio's, meestal in afgelegen jungle of bosgebieden, waar het virus zich verspreidt bij dieren.
Daar is het gecentreerd in de Amazone, voornamelijk in Brazilië, en bereikt het Peru, Ecuador, Bolivia, Colombia, Venezuela en Argentinië. Landen met een verhoogd risico zijn ook Panama, Trinidad en Tobago, Frans Guyana, Guyana, Paraguay en Suriname.
Maar er wordt gedacht dat ongeveer 90 procent van de gele koorts voorkomt in Afrika, waar de meeste sterfgevallen door de infectie optreden. Het wordt gevonden in West- en Centraal-Afrika, maar ook in sommige delen van Oost-Afrika.
Afrikaanse landen met een risico op gele koorts zijn: Angola; Benin; Burkina Faso; Burundi; Kameroen; Centraal Afrikaanse Republiek; Tsjaad; Republiek Congo; Ivoorkust; Democratische Republiek Congo; Equatoriaal-Guinea; Ethiopië; Gabon; Gambia; Ghana; Guinea; Guinee-Bissau; Kenia; Liberia; Mali; Mauritanië; Niger; Nigeria; Rwanda; Senegal; Sierra Leone; Soedan; Zuid Soedan; Togo en Uganda.
In 2016 was er een uitbraak in de hoofdstad van Angola, waar meer dan 200 mensen aan de infectie stierven. Het virus verspreidde zich in de hoofdstad en in de meeste provincies van het land. Hoewel het in Azië niet als endemisch wordt beschouwd, zijn reizigers en werknemers met Angola teruggekeerd van Angola naar China.
Het virus verspreidde zich veel verder dan nu. Het bereikte voor het eerst de Verenigde Staten aan het einde van de 17e eeuw. Het wordt verondersteld te zijn gebracht door mensenhandel tussen Afrika en Noord- en Zuid-Amerika toen muggen en het virus werden meegevoerd met mensen die in endemische gebieden hadden gewoond. Het bereikte zo ver noordelijk als Boston, New York en Philadelphia, en bleef in zuidelijke steden tot de late jaren 1800. Het virus werd ook verspreid door handel naar Europese havens in het noorden van Cardiff en Dublin, hoewel landen als Griekenland het grootste risico liepen.

symptomen

Voor de meeste mensen veroorzaakt gele koorts een milde ziekte of onopgemerkt. Er zijn meestal ongeveer drie tot zes dagen tussen blootstelling aan het virus door een muggenbeet en ziek worden. Als u een milde ziekte heeft en nooit erg ziek wordt, wordt van u verwacht dat u volledig herstelt. Voor sommige mensen veroorzaakt gele koorts koorts, koude rillingen, pijntjes, bloeden, gele ogen en huid, misselijkheid, braken, verwarring, shock, orgaanfalen - zelfs de dood.
Voor mensen die symptomen van gele koorts ervaren, zijn er drie stadia van ziekte:
Vroege infectie komt drie tot zes dagen na blootstelling voor. U kunt koorts, spierpijn, misselijkheid, braken, duizeligheid en vermoeidheid ervaren.
Kwijtschelding komt twee tot drie dagen later voor. De koorts neemt, indien aanwezig, af en de symptomen verbeteren. Dit kan 24 tot 48 uur duren. De meeste mensen herstellen op dit punt. Ongeveer 15 procent van de mensen die met het virus zijn geïnfecteerd, krijgen een ernstigere ziekte.
Ernstige ziekte: Koorts, misselijkheid en braken treden op als u een ernstige ziekte heeft. Nieuwe symptomen en symptomen komen naar voren bij ernstige infecties:

Geelzucht: veel mensen met een ernstige ziekte ervaren geelverkleuring van de huid (inclusief de handpalmen en voetzolen), het wit van de ogen en de huid onder de tong. Dit symptoom geeft gele koorts zijn naam.
Sommige mensen beginnen snel blauwe plekken te krijgen of bloeden van meerdere plekken in het lichaam. In het bijzonder kunt u bloeden van uw neus, andere slijmvliezen of van een intraveneuze plek opmerken, of u kunt bloed in uw braaksel zien..
Het aantal witte bloedcellen kan laag zijn, wat betekent dat er minder immuuncellen zijn tijdens een infectie.
Bloedonderzoek kan aantonen dat de lever is beschadigd, wat kan worden opgespoord door de aanwezigheid van verhoogde leverenzymen in het bloed. Dit kan gebeuren voordat geelzucht zich ontwikkelt.
Als de infectie verbetert, wordt verwacht dat de leverenzymen stijgen tot de tweede week van de ziekte en dan beginnen te dalen naar normaal.
Degenen die herstellen maken antilichamen aan die vechten tegen het virus als het verdwijnt. Het virus blijft langer in het bloed bij degenen die erg ziek worden.
Een ernstige ziekte kan symptomen van verwarring veroorzaken en uiteindelijk orgaanfalen.

Ongeveer 20 procent tot 50 procent van degenen met een ernstige ziekte kan sterven.
Gele koortstekenen en symptomen

Oorzaken

Gele koorts wordt veroorzaakt door een flavivirus, een enkelstrengig RNA-virus verspreid door de Aedes aegypti-mug.
Deze mug, die ook Zika en Dengue veroorzaakt, wordt in feite de gele koortsmug genoemd.
Het gele koortsvirus kan ook worden verspreid door andere muggen, de Aedes africanus in Afrika of Haemagogus en Sabethes muggen in Zuid-Amerika.
De muggen brengen het virus over door zich te voeden met het bloed van een besmette persoon of een andere primaat, zoals een aap, en vervolgens bij een andere persoon of andere primaat te bijten. Een mug kan het virus oppikken als het geïnfecteerd bloed consumeert vlak voordat de mens of het dier koorts ontwikkelt en tot vijf dagen daarna.
Verzendcycli
Het virus heeft drie verschillende overdrachtcycli: jungle (sylvatic), intermediate (savannah) en urban. De effecten van de infectie zelf zijn hetzelfde, ongeacht of deze in een van deze cycli wordt overgedragen.
Wanneer gele koorts zich verspreidt in de jungle, verspreidt deze zich grotendeels zonder mensen. In plaats daarvan verspreidt het zich van niet-menselijke primaten (zoals een aap) naar niet-menselijke primaten door muggen. Als mensen het oerwoudgebied bezoeken (bijvoorbeeld voor mijnen, jagen of toerisme), kunnen ze ook worden gebeten door een mug en ziek worden.
In de tussencyclus (ook wel de savannecyclus genoemd) verspreidt gele koorts zich regelmatig tussen apen en mensen door muggen in gebieden aan de rand van de jungle. Het kan aap naar mens, aap naar aap, mens naar mens, of mens naar aap verspreiden.
In de stadscyclus verspreidt gele koorts zich voornamelijk tussen mensen door muggen in stedelijke gebieden. Het begint meestal wanneer iemand die besmet is met het virus terugkeert uit een jungleomgeving. Het kan leiden tot plotselinge en grote uitbraken in drukke stedelijke gebieden.
Gele koorts Oorzaken en risicofactoren

Diagnose

De diagnose van gele koorts is gebaseerd op de klinische geschiedenis van blootstelling aan een muggenbeet in een endemisch gebied, evenals op een voorgeschiedenis van symptomen. Er zijn enkele tests die de diagnose gele koorts kunnen ondersteunen of bevestigen.

Antilichaamtest: Deze test is de meest algemeen erkende diagnostische test voor gele koorts. Het zoekt naar de aanwezigheid van afweereiwitten tegen gele koorts in uw bloed, wat erop wijst dat u oftewel afweert of effectief tegen de infectie hebt gevochten. Het kan echter enkele dagen duren voordat uw lichaam genoeg antilichamen produceert om gedetecteerd te kunnen worden. U moet misschien maximaal twee weken wachten om uw resultaten te krijgen.
Virale PCR-test: PCR-tests kunnen het genetisch materiaal van het virus in uw bloed detecteren. Een positieve PCR-test geeft aan dat u het virus in uw lichaam heeft, dus het wordt beschouwd als een sterkere indicator voor de huidige infectie dan een antilichaamtest. Een belangrijke beperking: het virale RNA is detecteerbaar vroeg na infectie, maar is niet gemakkelijk detecteerbaar na meerdere dagen van infectie. Dit betekent dat u een negatief resultaat van de PCR-test kunt krijgen, zelfs als u de infectie heeft.
Urine test: Een relatief nieuwe test kan de virale PCR in de urine detecteren, wat de diagnose praktischer maakt. Deze test, hoewel veelbelovend, wordt echter nog niet op grote schaal gebruikt.

Hoe gele koorts wordt vastgesteld

Behandeling

Er is geen specifieke antivirale behandeling voor gele koorts. De ziekte kan echter behoorlijk ernstig worden en aanverwante complicaties kunnen medische zorg vereisen.
Behandeling van gele koorts moet onder toezicht en plaatsvinden in een ziekenhuis, niet thuis.
Dit kan zijn:

Bloedpreventie: Vanwege het risico op bloeding, moeten medicijnen die het induceren, zoals aspirine, ibuprofen en naproxen, over het algemeen worden vermeden.
hydratatie: Handhaving van de hydratatie tijdens de hele ziekte met orale of IV-vloeistoffen kan noodzakelijk zijn, vooral als u last heeft van braken of lage bloeddruk.
Koorts controle: Over het algemeen wordt gele koorts geassocieerd met laaggradige koorts. Maar als uw koorts hoger wordt dan verwacht, hebt u mogelijk medicijnen nodig om uw temperatuur te verlagen.
Pijn: Als u spierpijn of gegeneraliseerd ongemak ondervindt, kan het worden behandeld met orale of geïnjecteerde pijnstillers.
Bloeddruk ondersteuning: Voor degenen die in shock zijn, wat gebeurt wanneer de bloeddruk extreem laag is, kan de bloeddruk verhoogd worden met medicijnen die de bloedvaten vernauwen, vaak aangeduid als pressors.
Beheer van orgaanfalen: Wanneer gele koorts orgaanfalen veroorzaakt, moeten die organen worden ondersteund terwijl de infectie verbetert. Een beademingsapparaat kan bijvoorbeeld nodig zijn om te helpen bij het ademen; dialyse kan nodig zijn om het werk van de nieren te doen.

Hoe gele koorts wordt behandeld

het voorkomen

Omdat gele koorts al een tijdje bestaat, is de overdracht van het virus goed begrepen. Hier zijn enkele effectieve manieren om de infectie te voorkomen:

Vaccinatie: Van sommige mensen wordt vaccinatie aanbevolen. Als u in een endemisch gebied woont, bent u mogelijk al immuun voor de infectie en dient u de officiële aanbevelingen met betrekking tot vaccinatie voor uzelf en uw kinderen te volgen. Als u naar een gebied reist waar gele koorts endemisch is, zult u waarschijnlijk het vaccin nodig hebben. Gewoonlijk zijn vaccins voor reizigers niet overal verkrijgbaar en moet u wellicht een afspraak maken bij een plaatselijke reiskliniek. Het is ook het beste om vooruit te plannen, want u moet het vaccin ten minste 10 dagen voor uw reis krijgen.
Mosquito voorzorgsmaatregelen: Als u zich in een endemisch gebied bevindt, kunt u uzelf en uw kinderen beschermen tegen muggen. Hoewel het niet altijd mogelijk is om muggenbeten volledig te vermijden, kun je lagen dragen, vooral wanneer je in oerwouden en bossen reist, en je kunt insectenspray gebruiken. Het wordt ook aanbevolen om onder beschermende netten te slapen, zelfs als u zich in een afgesloten ruimte bevindt.
Anderen beschermen: Omdat het virus zich van mens tot mens kan verspreiden via een mug, is het in het algemeen aan te raden om onder horren te blijven om verspreiding van het virus te voorkomen als u weet dat u besmet bent geraakt.

Gele koorts voorkomen

Een woord van heel goed

Als u naar een gebied reist waar gele koorts endemisch is, moet u de aanbevolen voorzorgsmaatregelen nemen; dit zal het risico op infecties enorm minimaliseren.
Zorg er ook voor dat u bekend raakt met de veel voorkomende symptomen, dus medische hulp kunt inroepen als u toch geïnfecteerd raakt. Hoewel de meeste mensen met gele koorts een goed herstel hebben, is de kans op één veel groter als u professionele zorg krijgt voordat er complicaties optreden..
Gele koorts: tekenen, symptomen en complicaties