Hoe tuberculose (TB) wordt behandeld

Latente en actieve vormen van tuberculose (tbc) vereisen behandeling met antibiotica, zoals isoniazide en rifampicine. De dosering en duur van uw recept zal variëren afhankelijk van uw geval en algehele gezondheid, maar u moet ervan uitgaan dat u uw medicatie (s) enkele maanden zult gebruiken. Tuberculose is soms resistent tegen antibiotica, dus het is mogelijk dat uw infectie mogelijk niet volledig is uitgeroeid, vooral als de instructies niet letterlijk worden opgevolgd..
Gelukkig worden de meeste mensen die besmet zijn met tuberculose nooit ziek. Ze herbergen de bacteriën, maar ze hebben geen symptomen en zijn niet besmettelijk.

voorschriften

Receptantibiotica zijn de enige middelen voor de behandeling van tuberculose, maar de noodzakelijke weg is niet zoals u wellicht om een andere reden bent voorgeschreven. Behandeling met antibiotica voor tuberculose is afgestemd op de ziektetoestand en algemene gezondheid van een individu, maar zal altijd enkele maanden duren. Bovendien moet u mogelijk meerdere antibiotica gelijktijdig gebruiken.
Latente TB
Hoewel latente tbc niet naar anderen kan worden verspreid, lopen degenen die ermee leven een risico op het ontwikkelen van een actieve infectie die zowel symptomatisch als besmettelijk is. Ongeveer 3 procent tot 5 procent van de mensen met latente tuberculose ontwikkelt actieve tuberculose in het eerste jaar na een positieve test; ongeveer 5 procent tot 15 procent ontwikkelt het later.
Het ontvangen van een behandeling voor een latente tbc-infectie vermindert de kans hierop aanzienlijk. Uw arts zal u waarschijnlijk op een zes- of negen maanden durende kuur van het orale antibioticum isoniazide brengen. Als alternatief kunt u een kuur van drie maanden krijgen van een combinatie van isoniazide en rifampicine, of vier maanden rifampicine alleen..
Actieve tbc
Actieve TB wordt gewoonlijk behandeld met een combinatie van vier medicijnen gedurende zes tot acht weken, gevolgd door twee geneesmiddelen voor een totale duur van zes tot negen maanden. Naast isoniazide en rifampine omvat het regime ethambutol en pyrazinamide.
Doseringen van deze geneesmiddelen zullen worden bepaald door andere gezondheidskwesties die u mogelijk heeft en door andere medicijnen die u gebruikt. Patiënten die antivirale medicijnen gebruiken voor HIV, bijvoorbeeld, moeten mogelijk van medicatie wisselen om gevaarlijke bijwerkingen te voorkomen. De duur van de behandeling kan ook worden veranderd op basis van deze factoren.
Bijwerkingen
Deze tbc-behandelingen kunnen bijwerkingen hebben, die u kunt ervaren, afhankelijk van de medicijnen die u gebruikt en uw gevoeligheid voor hen. Volgens de American Lung Association kunnen bijwerkingen het volgende omvatten. Vertel het uw arts als u deze of iets anders ongewoons ervaart:

Gebrek aan eetlust
Misselijkheid
braken
Geelverkleuring van de huid of ogen
Koorts voor drie of meer dagen
Buikpijn
Tintelende vingers of tenen
Huiduitslag
Gemakkelijk bloeden of blauwe plekken veroorzaken
Pijnlijke gewrichten
Duizeligheid
Tintelingen of gevoelloosheid rond de mond
Wazig of veranderd zicht
Oorsuizen
Gehoorverlies

Tuberculose Arts Discussiegids

Ontvang onze afdrukbare gids voor de volgende afspraak met uw arts om u te helpen de juiste vragen te stellen.

Download PDF

Uitdagingen

U zult waarschijnlijk periodieke tests ondergaan om te zien of uw geneesmiddel werkt. Deze kunnen bloed-, slijm- of urinetests omvatten, evenals thoraxfoto's. De behoefte hieraan verbaast velen.
Wanneer een antibioticum er niet in slaagt om alle bacteriën te doden die het richt, kunnen de resterende bacteriën resistent worden tegen dat specifieke medicijn. Dit kan gebeuren bij de behandeling van bacteriële aandoeningen, maar het is vooral een probleem met tuberculose. Als door deze tests uw arts opmerkt dat uw infectie niet verbetert zoals gehoopt, kan uw dosering, behandelingsduur of zelfs de gebruikte medicatie (s) worden gewijzigd.
Resistentie is bijzonder zorgwekkend wanneer TB niet reageert op zowel isoniazide en rifampicine, de twee geneesmiddelen die het meest worden gebruikt om de ziekte onder controle te houden. Wanneer dit gebeurt, wordt uw zaak gesynchroniseerd multi-drug-resistente TB (MDR-tbc).
Om de zaken nog ingewikkelder te maken, zijn sommige TB-stammen niet alleen resistent tegen eerstelijns-antibiotica, maar de volgende keuzemogelijkheden worden ook gebruikt wanneer dit het geval is, zoals fluoroquinolonen en de injecteerbare geneesmiddelen amikacine, kanamycine en capreomycine. Twee andere geneesmiddelen, bedaquiline en linezolid, worden onderzocht als add-on-therapie voor de huidige geneesmiddelenresistente combinatiebehandeling.
Wanneer TB resistent is tegen alle medicijnen, wordt het genoemd extreem medicamenteuze TB (XDR TB).
Geneesmiddelresistente tuberculose kan optreden wanneer een patiënt de volledige behandelingskuur niet voltooit (zij missen doses of stoppen de cursus te vroeg), of wanneer zorgverleners de verkeerde dosis of duur van een antibioticum voorschrijven.
Verzet is ook gebruikelijk bij mensen met HIV. MDR-tbc en XDR-tbc komen vooral voor in landen waar drugs vaak van slechte kwaliteit zijn of helemaal niet beschikbaar zijn.
Als u problemen ondervindt bij het nemen van uw medicijnen zoals voorgeschreven, vertel dit dan aan uw arts.
Het voorkomen van Transmission
Als u actieve tuberculose heeft, moet u tijdens de behandeling enkele voorzorgsmaatregelen nemen om overdracht van de ziekte te voorkomen:

Blijf thuis tot je zorgaanbieder zegt dat je mogelijk naar school of werk terugkeert.
Vermijd zoveel mogelijk contact met andere mensen totdat uw arts zegt dat u bezoekers kunt hebben. Draag een chirurgisch masker bij het verlaten van het huis of het hebben van bezoekers.
Stop alle gebruikte tissues in een afgesloten vuilniszak voordat u ze weggooit.
Deel geen gerechten of een tandenborstel met iemand anders; was je handen regelmatig.
Volg altijd de instructies van uw arts met betrekking tot het gebruik van uw geneesmiddel.

U zult worden gevraagd om deze voorzorgsmaatregelen te volgen totdat duidelijk is dat u reageert op de behandeling en niet langer hoest. Na een behandeling van een week of twee met de juiste antibiotica, hebben de meeste mensen minder kans om de ziekte te verspreiden. Als u leeft of werkt met mensen met een hoog risico (zoals jonge kinderen of mensen met AIDS), moet u mogelijk uw sputum laten onderzoeken om te bepalen wanneer het gevaar van verspreiding van de infectie voorbij is.
De meeste besmette mensen hoeven tegenwoordig niet in het ziekenhuis te worden opgenomen voor behandeling.
Ziekenhuisopname wordt meestal alleen aanbevolen voor mensen met een andere ernstige ziekte, in een dichte, overbevolkte situatie of hebben geen geschikte plaats om te gaan (de daklozen bijvoorbeeld).
Een gehospitaliseerde tbc-patiënt kan naar huis worden gelaten terwijl hij nog steeds infectieus is, op voorwaarde dat niemand in het huis van de persoon een hoog risico loopt op actieve tbc (zieken, ouderen of kinderen).
Mensen die het moeilijk vinden om te onthouden om hun pillen te nemen, zijn vaak kandidaten voor direct geobserveerde therapie (DOT), waarbij een zorgverlener de medicijnen dagelijks toedient en ziet hoe de patiënt ze neemt.
Als u woont of werkt met iemand met een actieve ziekte of een verzwakt immuunsysteem hebt, raadpleeg dan uw arts voor het verkrijgen van een huidtest voor tuberculose..
Tenslotte, terwijl er een vaccin is om tuberculose te voorkomen, genaamd bacille Calmette-Guerin (BCG), wordt het zelden gebruikt in de Verenigde Staten. Het wordt soms aanbevolen voor mensen die in ziekenhuizen werken of voor kinderen die continu worden blootgesteld aan volwassenen met actieve tuberculose of multiresistente tbc, maar dit is geen standaardpraktijk..